Was Dino De Laurentiis nog in leven, dan ben ik niet zeker dat hij tevreden zou zijn met de nieuwe Conan the Barbarian (2011). De poster leek op het eerste gezicht nog veelbelovend. Het origineel was een echte 80’ties barbaren film van de pulp-fiction auteur Robert E. Howard, die de carrière van Arnold Schwarzenegger gestalte gaf. Deze remake zal waarschijnlijk binnen een paar maanden compleet vergeten zijn.
Korte inhoud: Conan (Jason Momoa) is de laatste van zijn volk. Hij zag zijn vader Corin (Ron Perlman) sterven en is vastbesloten om zijn vader te wreken. Hij zal iedereen doden die verantwoordelijk was voor de dood van zijn volk. Maar hij heeft een erg gevaarlijke vijand: de almachtige Khalar Sing (Stephen Lang) en zijn behekste dochter Marique (Rose McGowan). Maar Conan wordt dan weer bijgestaan door de dappere Tamara (Rachel Nichols).
De nieuwe Conan is Jason Momoa, de acteur uit de geweldige tv-serie “Game of Thrones”. Spijtig voor hem is hij beland in een productie van videoclip maker Marcus Nispel (Friday the 13th, The Texas Chainsaw Massacre) die van deze prent een luidruchtige, potsierlijke vertoning heeft gemaakt met een teleurstellend en verlammend effect bij de toeschouwers. Het is enerzijds wel groots aangepakt maar anderzijds oppervlakkig en compleet overbodig.
Tenzij jullie uiteraard gek zijn van goedkope 3D effecten, halfgare dialogen, levenloze karakters en hersenloos stoot- en hakwerk, kan ik deze film eigenlijk niet aanraden. Maar Nispel vangt niets nieuws aan met het gegeven en lijkt weinig interesse te hebben om zijn acteurs beter te coachen. Alle vertolkingen in de film zijn beschamend zwak en is de chemistry vrijwel onbestaand tussen Momoa en Nichols. En dat zijn van die zaken, zelfs in een barbarenfilm, die een film om zeep kunnen helpen. En voor wie er mocht aan twijfelen, in de originele film was er wel degelijk een seksuele spanning tussen Schwarzenegger en Sandahl Bergman.
© Dutch Filmworks
Bij het zien van deze remake besef je hoe knap het origineel van John Milius wel is. Die eerste scène waar de ouders van de jonge Conan worden vermoord blijft nog sterk in mijn geheugen – en dat zeker ook dankzij de sterke muziekscore van Basil Poledouris. Maar deze versie laat ons onberoerd. We voelen weinig voor Conan en de moord op de ouders heeft zo goed als geen impact. Kon ook niet anders als je weet dat ze achter de camera meer geïnteresseerd waren in de visuele effecten en de 3D-shots. Maar het probleem van de film ligt hem uiteindelijk niet in de 3D, dan wel is het zwak script en de ongeïnspireerde regie. Ik denk dat mijn spoof poster wel waarheid zal worden, ook al sluit ik tegenwoordig niets meer uit.
Beoordeling: 1 / 5
Recensie door Dave op 25 augustus 2011
*** Conan the Barbarian trailer ***
