Een beetje zoals Up in the Air (2009), eveneens met George Clooney, is deze The American (2010) van de Hollandse filmmaker Anton Corbijn ook wel iets van een buitenbeentje. Je verwacht een soort genre thriller, maar krijgt uiteindelijk een drama voorgeschoteld. Geen slecht drama en verre van een zwakke film, maar ook niet meteen iets om over naar huis te schrijven. Clooney wordt er trouwens vergezeld van de Italiaanse playmate en actrice Violante Placido. Zuiderse eye-candy (zie Violante Placido pic 01) die ook nog eens kan acteren, wat wil je nog meer?
Korte inhoud: Jack (George Clooney) is een huurmoordenaar die, nadat een klus in Zweden uit de hand is gelopen, aan zijn werkgever Larry zweert dat zijn volgende klus tevens zijn laatste zal zijn. Voor deze laatste klus, waar zijn opdracht gespecificeerd wordt door de Belgische Mathilde (gespeeld door de ‘Hollandse’ Thekla Reuten), duikt hij onder op het Italiaanse platteland, in een idyllisch klein stadje. Ondanks het feit dat Jack normaliter een afkeer heeft van menselijk contact, maakt hij kennis met een lokale priester en laat hij zich meeslepen in een romance met de mooie Clara (Violante Placido). Zet Jack zo zijn laatste klus en nog belangrijker, zijn eigen veiligheid op het spel?
Het fenomeen van de ouder wordende hitman kwam al eerder aan bod in het semi-komische The Matador (2005) met Pierce Brosnan. Maar deze film is meer gestileerd en houdt er een rustiger tempo op na. Spijtig genoeg blijft het allemaal zo afstandelijk dan je er nauwelijks als toeschouwer bij betrokken raakt. Vergelijk het met luisteren naar muziek van Milow. Een mooie clip, catchy tune, goed gezongen, maar wild wordt ik niet van zijn muziek.
Voor Clooney is het een gelegenheid om zijn glad Ocean’s-imago wat ruwer te maken, maar het materiaal is iets te banaal en de vertolking is ver weg van deze uit Michael Clayton (2007) of Michael Clayton (2005). Clooney doet zichtbaar ook iets teveel moeite om zijn personage een unieke persoonlijkheid te geven, maar het lukt maar half. We weten als kijker nauwelijks wat hij emotioneel doormaakt. Ik wil daarom niet dat acteurs de expliciete toer opgaan en al hun diepe zieleroeselen op tafel zwieren, zonder ook maar iets over te laten aan de ambiguïteit van het moment. Maar hier heb je echt de indruk dat er naast die tastbare eenzaamheid er enkel maar leegte is.
Maar voor mij is de held van de film de Duitse Director of Photography Martin Ruhe. Hij is wat mij betreft één van de betere opkomende camera-mensen. Hij heeft reeds zijn strepen verdiend met uitzinnige commericials en videoclips, en is in bezit van een unieke filmstijl. De man is nog geen Roger Deakins (No Country For Old Men, A Beautiful Mind) of Conrad L. Hall (Road to Perdition, American Beauty, Searching for Bobby Fischer), maar is wel al even talentvol als een
Emmanuel Lubezki (Children of Men, Lemony Snicket’s A Series of Unfortunate Events). Enkel al voor zijn beelden is de film de moeite waard.
Op de blu-ray vinden jullie niet alleen de audio-commentaar van Anton Corbijn, maar ook ‘making of’ filmpjes en deleted scenes. Je krijgt er zelfs nog een extra film bovenop, met name Michael Clayton (2007) eveneens met George Clooney.
Beoordeling: 3 / 5
Recensie door Dave op 1 februari 2011
