Daybreakers (2009) ***½ Blu-ray review

Daybreakers (2009) van Michael en Peter Spierig is misschien geen meesterwerk, maar het is een uitstekende vampieren horror. De makers zijn er in geslaagd om het versleten vampieren genre nieuw leven in te blazen. Iets wat geen eenvoudige taak was gezien bezoekers stilaan immuun werden voor die ouwbollige vampier-rituelen. Maar deze film brengt nieuwe elementen aan, en je blijft geboeid kijken.

Korte inhoud: We bevinden ons in 2019. Een virus heeft bijna ieder menselijk wezen veranderd in een vampier. Een wetenschapper (Ethan Hawke) zet alles op alles en gaat aan het werk met een groep bekeerde vampiers om het menselijke ras te redden. Met wat geluk raakt Edward in contact met een bende gevluchte mensen onder leiding van Audrey Bennett (Claudia Karvan). Nadat hij help ontsnappen aan een paar hongerige vampiers brengt Audrey de wetenschapper naar Elvis (Willem Dafoe), een ex-vampier die op miraculeuze terugkeerde naar het mens-zijn. Ondertussen zitten de vampier-flikken onder leiding van Charles Bromley (Sam Neill) hen op de hielen.

Geen enkel creatuur is zoveel verfilmd geweest als de vampier en in vele gevallen blijven de producties op hun manier wel vernieuwend, kijk maar de Twilight films of de nieuwe kick-ass serie “True Blood”. Deze wil werd echter niet meteen gesteund door een grote filmstudio maar de Duitse broers konden hun vampieren-project verkopen in Australië en dus werd de film daar ook gemaakt, en met een zeker resultaat gezien de film bijzonder indrukwekkend is voor een niet-Hollywood product. En met acteertalent als Ethan Hawke, Willem Dafoe en Sam Neill moest de film in geen geval onder doen voor de andere blockbusters. Maar gezien het Australisch geld zien we ook een aantal frisse gezichten opduiken, zoals de Australische Isabel Lucas en Emma Randall.

Een nieuw element in deze prent is het feit dat een vampier niet sterft bij een tekort aan zuiver bloed, maar wel muteert in vleermuis-achtige gedrocht met puntoren, genaamd Subsiders, die zich verschalken in metro’s en ondergrondse getto’s en agressief tekeer gaan tegen iedereen. Dat ze begonnen te immigreren naar de stad was dus iets wat voor de hand lag in een dergelijke apocalyptische prent. Een tweede element wat enigszins verschilt van andere vampierenfilms, is zijn indrukwekkende production design. De makers hebben een compleet nieuwe wereld ontworpen met een eigen cultuur, een politiek stelsel en een eigen geschiedenis. De arena waar de horror zich afspeelt voelt dan ook wel echt aan, en je hebt niet de indruk dat alles zich afspeelt op een te kleine en artificiële filmset.

Een beetje in navolging op de zombie-films van Dario Argento heeft deze vampieren-film ook een maatschappij-kritische grondlaag. Daybreakers is een vampieren-film die kritiek heeft op onze maatschappij, in tegenstelling tot een gewone horror waar een vampier ons enkel maar de stuipen op het lijf jaagt en zichzelf moet zien te bevredigen met het opslurpen van zoveel mogelijk slagaders. De manier hoe de vampieren de menselijke bevolking hebben misbruikt is uiteraard een reflectie naar de manier hoe wij omgaan met het milieu. De Subsiders verwijzen dan weer naar de armer wordende middenklasse die getroffen werd door de krediet-crisis en niets meer te verliezen hebben. Ook de arrogantie van de vampieren is een duidelijke verwijzing naar het rijke Westen. Een bevolking die leeft van dag tot dag in plaats van een toekomst visie te hebben. De film ontwijkt dus geen polemische discussie, maar het is op de eerste plaats een splatter vampieren-horror met lange tanden en mooie fotografie van Ben Nott.

© Dutch FilmWorks

De karakters zelfs zijn misschien wat simplistisch en de vertolkingen zijn misschien wel wat getelefoneerd. Ethan Hawke speelt zoals we dat van hem gewend zijn een rol die de sympathie van de kijker moet winnen door zijn looks en zijn goede inborst. Willem Dafoe is dan weer perfect gecast als de rebel. Er zit enkel wat haar op het Zuiderse accent van Dafoe. Wat betreft de speciale effecten hebben de broers er goed aan gedaan om de cgi tot een minimum te beperken, en eerder te vertrouwen op het gebruik van make-up en protheses. In tegenstelling tot een films als Ninja Assassin (2009) is het bloed hier geen slechte cgi, maar gewoon gekleurde vloeistof gemaakt door de mensen van de Weta Workshop. En het bloed stroomt rijkelijk en echte horrorfans zullen hierover zeker niet klagen.

Kortom, Daybreakers is een slimme en ambitieuze vampierenfilm met een aantrekkelijke visuele stijl en een satirische kijk, die voldoende elementen heeft aangereikt om een sequel te maken. Ik zou Daybreakers 2 zeker gaan zien, vooral ook omdat ik het einde van de eerste film wat lullig vond. Het is een huizenhoog cliché dat een dergelijke film eindigt met een handjevol helden die nu aan de toekomst moeten werken. Maar de broers Spierig bewijzen in ieder geval dat ze filmmakers zijn met visie en voldoende durf om ons nog te kunnen verrassen met bekend materiaal. Ik kijk al uit naar hun volgende project, de fantasy-film The Power of the Dark Crystal (2011).

Daybreakers werd onlangs uitgebracht op Blu-ray met heel wat interessante making of’s. Spijtig genoeg geen audio-commentaar van de makers. Maar gezien de indrukwekkende beeldvoering zeker een film om te zien in high def.