Voor de fans van moderne foltertechnieken en ondervragingsmethoden is er binnenkort het 8ste seizoen van “24” op de buis (iets beter dan de vorige twee edities, maar met teveel déjà-vue’tjes en een buitengewoon zwak einde). Voor diegene die hun foltercursus liever in 90 minuten willen zien is er Unthinkable (2010) van Gregor Jordan (The Informers) met Samuel L. Jackson als inquisiteur.
Korte inhoud: De terrorist Younger (Michael Sheen), die kennis heeft over nucleaire bommen die ergens in Amerika zullen afgaan, wordt ondervraagd door de FBI. Naarmate de tijd verstrijkt, wordt de FBI-agent en de ‘black-ops’-ondervrager H (Samuel L. Jackson) geconfronteerd met het dilemma welke ondervraagmethodes nog geoorloofd zijn en welke niet. Zijn collega, agent Helen Brody (Carrie-Anne Moss), is in ieder geval niet te spreken over foltering.
Foltering door de overheid komt geregeld aan bod, ik denk dat aan films als Rendition (2007), maar deze prent gaat het niet gaan zoeken in het buitenland. Je zou het een beetje kunnen zien als een “24” langspeelfilm (die er volgens mij nooit zal komen) zonder de real-time. Federale agenten moeten er alles aan doen om een tikkende tijdbom onschadelijk te maken, en hiervoor moeten ze misschien wel wat regels overtreden om het doel te bereiken. Uiteraard hebben we hier ook weer te maken met een zuiver Amerikaanse visie op normen en waarden, en komt het kwaam wederom van over de plas en is het een moslim.
Alles zal draaien over het eeuwige dilemma van waar de grens is tussen vrijheidsstrijders en terroristen, tussen oorlog voeren voor de vrede of oorlog voor eigenbelang. De vraag van wie nu uiteindelijk het minste bloed aan zijn handen heeft zal er ook wel opduiken. De Amerikaan zal de extremist onder druk zetten en beschuldigen van het doden van honderden mensen, terwijl de extremist de Amerikaanse regering zal beschuldigen van een pak meer moorden overal in het Midden-Oosten. Een soort globalisering van het ‘oog om oog, tand om tand premisse’. Maar anderzijds kan je moord en destructie niet rechtvaardigen door te wijzen naar moord en destructie van iemand anders. Maar wat is onze verantwoordelijkheid? Is iemand die onder druk wordt gezet in een hopeloze en uitzichtloze situatie geen tikkende tijdbom?
Anderzijds gaat deze film over hoe ver je kan gaan om een ander mens te redden, of nog, is het geoorloofd om iemand te vermoorden om 50 mensen te redden? Enfin, genoeg stof voor een pittige discussie…of de film ook nog interessant is en of hij deze thema’s met de nodige luciditeit zal benaderen, valt nog te bezien. De film zou ondertussen in onze bioscoop moeten draaien.
