Het oorlogsdrama Johnny Mad Dog (2008) kwam in September van vorig jaar even in de bioscoop maar verdween al snel van de affiche. Te weinig promotie, en zo goed als onopvallend naast de andere Amerikaanse producties, verdween deze Frans/Britse low-budget productie zo goed als geruisloos. Maar zo geruisloos is de film uiteindelijk niet. Het confronteert ons met het geweld van de burgeroorlog in Liberia, één van de armste landen van de wereld, tussen 1989 en 2003 en hoe een land wordt verscheurd door de militaire machine die zowel volwassenen als kinderen in zijn vizier heeft.
Korte inhoud: In een door oorlog verscheurd Afrikaans land trekken de vijftienjarige Johnny Mad Dog en zijn kindsoldaatjes van dorp naar dorp, overal bloedbaden aanrichtend. De volwassenen worden vermoord, de kinderen ontvoerd en in gewetenloze moordmachines veranderd. Dat gebeurde jaren geleden ook met Johnny. Nu is hij volledig in de ban van de bloeddorstige rebellen. Tijdens een van zijn moordpartijen weet de dertienjarige Laokole samen met haar broertje en invalide vader te ontsnappen. Haar pad zal meermalen dat van Johnny Mad Dog kruisen, waarbij het noodlot telkens wordt uitgesteld. Maar uiteindelijk eist de oorlog toch zijn tol.
Hoewel het verhaal zich afspeelt in een niet nader bepaald deel van Afrika, weet de kijker meteen waarover dit gaat en het ook verre van fictie is. Maar de regisseur, de Fransman Jean-Stéphane Sauvaire, heeft met deze film gebaseerd op de roman van Emmanuel Dongala, de landgrenzen willen overschrijden. Sauvaire werpt een brutale en onbevreesde blik op deze kindsoldaten die een spoor van dood en verderf achter zich laten.
Johnny Mad Dog schuwt geen enkel taboe. En om het realisme van de film nog aan te schroeven werden jongeren aangesproken, die zelf de gruwelijkheden van de burgeroorlog in hun thuisland Liberia hebben meegemaakt, om de hoofdrollen te spelen in deze prent. En naar het einde doet de film iets wat heel wat andere gelijksoortige films nooit deden, en ik denk dan aan Cidade de Deus (2002) of La Battaglia di Algeri (1966) die het accent hadden gelegd op de motivatie en de oorzaken van het gedrag (goed of kwaad) van de karakters. Op het einde van deze Johnny Mad Dog stelt het hoofdpersonage zijn situatie in vraag, alsook zijn gewelddadige natuur. Zijn wereld wordt op zijn kop gezet en hij beseft dat hij gemanipuleerd wordt door een systeem die hem (mis)bruikt voor hun eigen machtswellustige belangen. Johnny wordt een soort rebel without a cause of nog een soort warrior without a war. Hij gedraagt zich als een hond die een bevel van zijn meester opvolgt, beseffende dat wat hij doet niet strookt met zijn overtuigingen.
Het is op vele vlakken een opmerkelijke prent die ons niet onberoerd laat, en ons een absurde realiteit voorschotelt van jongeren die de kans niet krijgen om ‘kind’ te zijn. Armoede treft niet enkel de mensen in de dorpen, maar ook de jongeren die gerekruteerd worden door een autoritair regime. Het acteerwerk is zuiver, zonder fransjes of overdreven emotionaliteit of dramatiek, het camerawerk is buitengewoon efficiënt en het script is pakkend. Ondanks zijn brutaliteit is het een film die jullie moeten zien, al was het maar om niet geheel blind te zijn voor deze mensonterende realiteit. Laten we hopen dat deze film op dvd nog een lange weg zal kunnen afleggen.
Beoordeling: 3.5 / 5
Recensie door Jeroen op 9 maart 2010
