Het is bijna 20 jaar geleden dat we Richard Gere nog eens in een politie-outfit mochten bewonderen in de niet onaardige Mike Figgis thriller Internal Affairs (1990). De regisseur van Training Day, Antoine Fuqua, vond dit blijkbaar al veel te lang want hij heeft de acteur opnieuw gecast als flik in Brooklyn’s Finest (2009) van scenarist Michael C. Martin.
Deze keer kruipt Gere niet in de huid van een corrupte ordehandhaver, maar eerder in de versleten huid van iemand die bijna met pensioen is – maar dat had je al kunnen raden bij het zien van de stills. De acteur heeft nog nooit een Oscar-nominatie gekregen en wie weet zit het er toch aan te komen met deze emotioneel geladen film met zijn zichtbaar getormenteerde personages. Opmerkelijk is ook de terugkeer van Wesley Snipes in een film die de moeite is om in de bioscoop te zien.
Desondanks de sterrencast heeft deze film geen sterren-allures en lijkt het er wel op dat ze dezelfde toer opgaan als Cop Land (2005), met een bescheiden Hollywood-productiebudget van ongeveer 25 miljoen dollar. Het lag dus ook voor de hand dat alle aanwezige acteurs, waaronder Don Cheadle, Ellen Barkin en Ethan Hawke, zich akkoord moesten verklaren met een serieuze paycut. De ervaring leert mij dat dit niet altijd ten nadele is van de vertolking, integendeel. Brooklyn’s Finest is het verhaal van drie agenten in Brooklyn uit verschillende onderdelen van het korps, wiens wegen elkaar kruisen wanneer ze met dezelfde misdaad te maken krijgen.
Ik heb werkelijk genoten van Training Day en hier heb ik zo de indruk dat de regisseur is teruggekeerd naar de film die hem in de spotlight bracht, na heel wat zwakke prenten. Tears of the Sun (2003) was naast zijn knappe muziekscore een zware teleurstelling. De film probeerde het menselijke leed uit te buiten als een commerciële popcornfilm, en dit werkte helemaal niet. Ook al was de film geregisseerd door een Afro-Amerikaan, had de film zo goed als geen voeling met de Afrikaanse cultuur en kreeg je een lichtvoetige actieprent waar een aantal Amerikaanse blanke militairen het moesten opnemen tegen zwarte woestelingen. Bij momenten leek het wel één van de zovele Hollywood propaganda-prenten die de geschiedenis proberen te herschrijven. Feitelijk een heel beschamende film. Ook King Arthur (2004) was te hoog gegrepen voor Antoine Fuqua. Deze wannabe-epische film stond garant voor 2 uur lang verveling, met slechte regie, een compleet verkeerde casting, zo goed als onbestaande karakter-uitdieping en een verhaal die nog niet klaar was voor een verfilming. Nadien was er nog Shooter (2007) met Mark Walhberg maar deze prent ben ik ondertussen al compleet vergeten, en dat zegt ook al genoeg.
© Dutch FilmWorks
De trailer van Brooklyn’s Finest ziet er in ieder geval veelbelovend uit en het heeft er alle schijn van dat de regisseur in dit milieu zich thuis voelt. Enkel de muzikale noten van Rihanna op het einde van de trailer waren er teveel aan. Toch denk ik dat deze film indruk kan maken. Er is nog geen releasedatum bekend maar ik verwacht deze film in de zomer van 2010 in onze zalen.
