Ik weet niet wie de manager is van Gerard Butler, maar de man deugt niet. Ik heb een paar dagen gelden heel toevallig Gamer (2009) gezien van Mark Neveldine en Brian Taylor, de makers van de Crank films, en wat heb ik rotverveeld. De film was al zo vervelend als de romantische komedie The Ugly Truth (2009), ook al een prent met Gerard Butler. En wanneer ik naar de eerste beelden kijk van Law Abiding Citizen (2009) heb ik de indruk dat het misschien allemaal nog slechter kan.
Korte inhoud: Clyde Shelton (Gerard Butler), een op het eerste gezicht brave huisvader, krijgt te maken met enkele inbrekers die zijn woning binnen dringen. De gevolgen zijn niet te overzien. De man verliest zijn gezin. Alsof dat nog niet genoeg is verlinkt één van de boeven zijn kompaan in een deal met districtsprocureur Nick Rice (Jamie Fox). “Some justice is better than no justice” verdedigt deze zich. Bij Shelton slaan de stoppen door en de huisvader transformeert tot een moordmachine. Het is dan ook Rice die zijn tanden dreigt te verliezen … en misschien nog veel meer.
Het wordt dus een typische oog-om-oog-I-kick-your-ass-vengence-film met twee bekende koppen die het ogenschijnlijk filterdun script aan het publiek moet verkopen. Het recht in eigen handen nemen is een regelmatig terugkerend item in Hollywood sedert Charles Bronson de stad in trok op zoek naar scalpen van allerlei ongure types. Sinds Death Wish het eerste schot loste worden bioscoop en de dvd-rekken getrakteerd op een invasie van vigilate-prenten. De ene al gewelddadiger dan de ander. Recent nog mochten Jodie Foster (The Brave One) en Kevin Bacon (Death Sentence) zich gedragen als een stel primaten met een knots in de hand. De eerste pretendeerde dan wel om enige visie in huis te hebben, maar het feit is dat dergelijke aanklachten tegen geweld gewoon een goedkoop excuus zijn om … nog meer geweld uit het scherm te laten gutsen. Een mens kan al eens de huichelaar uithalen. Spijtig genoeg zijn er bitter weinig films die iets zinnigs te vertellen hebben over het onderwerp van de ‘vigilante’. En gezien de cast en de promo-campagne, denk ik niet dat we veel diepzinnige gedachtekronkels moeten verwachten.
De regisseur van dienst, F. Gary Gray, is zowel in staat van het meest verdienstelijke (The Negotiator, The Italian Job) als van het meest verwerpelijke (Be Cool, A Man Apart), dus is het koffiedik kijken wat hij hier van zal maken. Datzelfde kan tevens gezegd worden van scenarist Kurt Wimmer (Ultraviolet, The Recruit, Street Kings, Sphere, The Thomas Crown Affair, Equilibrium). Gray heeft in ieder geval een dergelijk thema aangesneden met A Man Apart. Ik hoop dat hij iets meer vlees hangt aan dit bot, want ik zat toch een beetje op mijn honger toen ik wraakengel Diesel bezig zag.
Als Oscarwinnaar heeft Foxx natuurlijk een streepje voor. Maar Gerard is de laatste jaren geweldig aan zijn carrière aan het timmeren (met films als 300, RocknRolla) en blijkt voorlopig een blijver te zijn. Samen met Hugh Jackman, Matt Damon en Clive Owen behoort hij tot een nieuwe generatie ‘acterende’ actiehelden. De opvolgers van Stallone en Schwarzenegger met iets meer smaak inzake rollen. Maar Butler moet dringend op zoek naar betere scripts. Hopelijk krijgt hij enkele goeie tips van krijgen van de geboren performer Foxx die tegenover hem zal spelen.
