Desire kills is de premisse van All the Boys Love Mandy Lane (2006) en tot zekere hoogte is het een slasher film wiens ambities iets hoger liggen dan het opdrijven van de bodycount. Maar mijn hoge verwachtingen werden spijtig genoeg niet allemaal ingelost.
Het probleem is dat alles voor een stuk ongeloofwaardig wordt, zowel bij de uitwerking van karakters alsook bepaalde plotwendingen. Maar dit op zich had nog geen belemmering moeten zijn om te genieten van deze prent. Qua slasher-referenties hebben de makers hun huiswerk gedaan, maar hun streven om met al die referenties iets nieuws te maken is niet volledig gelukt. De afgelikte fotografie van Darren Genet, met een mix van reclame-fotografie en 70’ties exploitation films, is vaak ook iets teveel van het goede. Bij momenten heb je echt de indruk dat de makers een muziekvideo aan het opnemen zijn, en zich naar maar weinig bekommeren over het verhaal. De makers zijn in ieder geval jong genoeg om te weten ‘hoe angstwekkend de hoge school kan zijn’, het verloop van die ‘eerste liefdes’, ‘sex-alcohol-en-drugs’, en hoe ‘passie kan omkeren in bezitterigheid’ en ‘frustratie tot moord’.
Korte inhoud: Een groep scholieren; Chloe (Whitney Able), Bird (Edwin Hodge), Red (Aaron Himelstein), Jake (Luke Grimes), Marlin (Melissa Price), besluit om het nette en lieve meisje Mandy Lane (Amber Heard) uit te nodigen voor een groot feest op een afgelegen ranch die gerund wordt door Garth (Anson Mount). Mandy Lane is een erg mooie meid geworden en velen hebben wel een oogje op haar. Maar dan ontdekken de scholieren dat het aantal aanwezigen op het feest op vreemde wijze begint te dalen. Dan blijkt er iets goed mis te zijn met die lieve, leuke en mooie Mandy Lane.
Mandy Lane is de spilfiguur, maar spijtig genoeg ook het meest oninteressante karakter uit deze anders wel verrassende cast. De nerdy regisseur Jonathan Levine heeft duidelijk zijn ‘natte droom’ verfilmd met actrice Amber Heard. Hij probeert ons te verleiden via een subtiele slow-motion-close-up fotografie met de wind in de haren en een lage stralende zon op de achtergrond. Maar het meisje staat niet buitengewoon goed te acteren en je kunt al vermoeden dat achter die typische blonde All American Girl met blauwe oogjes uit de jaren stilletjes een andere Mandy Lane zit. Had hij een actrice genomen met iets meer dramatisch vermogen en minder “gespeelde onschuld”, dan had ik het einde niet zien aankomen na 10 minuten. Een andere actrice had misschien iets beter die aanstekelijke onbereikbaarheid in de verf gezet. Juist het feit dat ze haar maagdelijkheid nog niet heeft afgestaan en nog geen echte relatie heeft, zou haar extra begeerlijk en mysterieus moeten maken. Maar het accent lag duidelijk op andere (lees: bijkomstige) zaken, zoals het maken van mooie shots.
Maar het script van Jacob Forman houdt ons toch aan het lijntje tot 20 minuten voor het einde, waarna alles als een kaartenhuisje in elkaar tuimelt met een grote anti-climax die doet denken aan deze van I Am Legend (2007). En dat is toch wel spijtig want hier zat veel meer in. All the Boys Love Mandy Lane had van alles kunnen zijn. Zowel een beklemmende horror als een film met dramatische diepgang. In zijn huidige vorm is er van beide elementen echter net te weinig aanwezig. Een speelduur van 80 minuten was gewoon veel te kort om iets dieper te graven. Maar het is hoe dan ook een prent die het bekijken waard is, in vergelijking met vele andere teen-slashers van dezelfde soort.
De film heeft geen bioscoop-release gehad bij ons, maar is nu wel te verkrijgen op DVD uitgegeven door Dutch FilmWorks.
Beoordeling: 2.5 / 5
Recensie door Dave op 5 februari 2009
