Na de grote malaise van het 6de seizoen stort het “24” zich met volle overtuiging in een nieuwe dag, met als toetje een bijna 90 minuten lange proloog, genaamd 24: Redemption (2008).
Je kunt bijna spreken van een film, hoewel alles wel aanvoelt als een typische aflevering met de tijdklok en de splitscreens. Toch is het allemaal net dat tikkeltje ambitieuzer met een shoot in Afrika, waar we Jack Bauer zien die het leven van onschuldige jongeren wil redden én Washington waar er opnieuw misdadige spelletjes worden gespeeld op het hoogste niveau. En misschien een beetje tot spijt van de makers heeft Hilary Clinton de verkiezingen niet gewonnen, want zij hebben in ieder geval wel gekozen voor een vrouwelijke president.
Korte inhoud: De film vindt in real time plaats tussen 3 en 5 uur ’s middags op een dag in 2017, waarop de eerste vrouwelijke president van de Verenigde Staten, Allison Taylor, haar ambtseed aflegt. Tegelijkertijd vindt er in het fictieve Afrikaanse land Sangala een militaire staatsgreep plaats. Hiervoor hebben de rebellen kindsoldaten nodig, die ze uit de Sangalese school van Carl Benton willen halen. Ondertussen is Jack Bauer de hele wereld overgereisd om zijn arrestatiebevel te ontvluchten (in verband met de opheffing van CTU en de bijbehorende rechterlijke vervolgingen) en is hij aanbeland bij de school van Benton, waar hij juist op het moment van de staatsgreep naar elders wil vertrekken. Jack Bauer besluit om met zijn vriend Benton de kinderen te redden.
24: Redemption ontpopt zich dan ook tot een zeer aangrijpende en spannende episode met veel bekende koppen, waaronder Jon Voight en Robert Carlyle. Huiscomponist van “24” Sean Callery heeft voor deze gelegenheid ook een bangelijke score geschreven. Voor de serie moest de componist de klus klaren synthesizers en elektronische muziek. Maar gezien het productiebudget voor 24: Redemption groter was, kreeg Callery ook de mogelijkheid om de grote muziekartillerie uit de kast te halen, wat resulteert in een soundtrack die zijn weerga niet kent. Het zijn deze keer de Afrikaanse percussie die de bovenhand krijgen op de elektronische muziek die we gewend zijn, ditalles met een emotioneel strijkersarrangement en een koor. Het is een score die gerust naast Blood Diamond (2006) mag staan van componist James Newton Howard.
Laten we hopen dat Sean Callery deze stijl kan aanhouden voor de nieuwe aankomende serie van “24”, seizoen 7. Uiteraard zal er minder geld worden uitgegeven voor de 24 episodes, maar misschien kan Sean zijn arragement nog gaan verwerken in de diverse episodes. We zullen het in januari 2009 wel horen.