Opgepast aan alle verkrachters en mannen die het niet zo goed menen met vrouwen, want er zit een remake aan te komen van de low-budget exploitation thriller Day of the Woman (1978), beter bekend als I Spit on Your Grave. Een afschuwelijk slechte B-film die van mijn part zeker een serieuze herwerking mag krijgen, als er al iets uit het verhaal te halen valt.
Zoals ik al in vorige postjes heb geschreven heb ik iets tegen remakes van “echte” cultklassiekers, meesterwerken en film die nog maar 20 jaar oud zijn of jonger. In dit geval heb ik er dus geen problemen mee. Het origineel wordt door sommige horror-geeks aanzien als cultklassieker, maar dat is deze flutfilm niet. Spit heeft letterlijk niets om het lijf en teert op goedkope scènes bedoelt om te choqueren, was het niet dat het schrijnende amateurisme van de makers daar zelfs niet in slaagt. Het beste van de film is zijn filmposter.
Het zijn de mensen van Variety die met het nieuws komen:
CineTel Films has acquired rights to remake I Spit on Your Grave, the 1978 female revenge film that was reviled for its depiction of sex and violence. The remake rights were owned by Meir Zarchi (Don’t Mess with My Sister), who directed, produced and wrote the original. Though the majority of CineTel’s releases are straight-to-DVD titles, the company will make “Spit” for a theatrical release.
As reviled as it was when originally released, I Spit on Your Grave was a precursor to a slew of female revenge film hits, Hertzberg said. Contemporary genre fare has become so graphically violent that the original doesn’t seem as outrageous as it did 30 years ago. Hertzberg is listening to pitches from writers on how to ratchet up the shock factor.
In het origineel volgen we Jennifer Hills (Camille Keaton, achternicht van Buster Keaton) die tot verschillende keren verkracht wordt door een aantal weirdo’s. Twee weken later wordt ze een wraak-engel die het recht in eigen handen neemt. Voor de liefhebbers van het genre zou ik zeggen dat in vergelijking met deze film, Death Wish (1974) met Charles Bronson een artistiek meesterwerk is. ‘Verkrachtingen’ ongestileerd in beeld brengen om ons met de neus op de realiteit te drukken kan ik nog aanemen als uitgangspunt, maar dan moeten de filmmakers in staat zijn om het bioscooppubliek intellectueel te prikkelen, en daar slaagt Zarchi niet in. Dit in tegenstelling tot Gaspar Noé en zijn Irréversible (2002). Dit lijkt me dus straight-to-dvd-material, maar we zullen zien welke acteurs I Spit On Your Grave (2009) kan aantrekken en wie achter de camera kruipt. Ik raad hen aan de film compleet te herschrijven en af te stappen van het idee om hiervan een PG-filmpje te maken, want dat zou pas een verspilling van geld en energie zijn…als dat nu al het geval niet is.