BloodRayne II: Deliverance (2007) ½ Blu-ray review

Dat er een vervolg in de maak was van BloodRayne (2005), had niemand kunnen verwachten. Deze game-adaptatie van Uwe Boll was schandalig slecht en deed het ook heel miserabel aan de box-office.

Maar tegen beter weten in heeft de Duitste cineast toch geld (10 miljoen dollar!) kunnen vinden om zijn vervolg te maken. En BloodRayne II: Deliverance (2007) is wat iedereen had kunnen verwachten: een straight-to-dvd-B-movie geworden. Maar als je nog eens goed wil lachen met Uwe Boll zijn cinematografische fratsen en opeenstapeling van clichés en hommages, mag je deze Boll-film zeker niet missen.

Korte inhoud: Tijdens de tijd van het Wilde Westen zijn het niet alleen de stoere cowboys die voor gevaar zorgen; er lopen namelijk ook vampieren rond. En wie had ooit gedacht dat Billy the Kid een vampier was! Het is aan Rayne (Natassia Malthe) om het stadje Deliverance veilig te maken en te ontdoen van deze vampieren, ware het niet dat oppervampier Billy the Kid zich niet gemakkelijk gewonnen geeft.

Ja, u leest het goed, een film met vampieren en coboys en Billy the Kid als oppervampier! Wie had dat kunnen denken? Het vampieren-genre mengen met de western had zeker wel een goeie prent kunnen opleveren (een beetje in de stijl van Vampires (1998) van John Carpenter), maar Uwe Boll is niet voor niets de meester in het verneuken van filmprojecten. Het lijkt wel of het productieteam eigenlijk net 2 weken vrij had en deze film snel heeft geïmproviseerd zonder al teveel passie voor het materiaal.

Weinig houdt steek in deze sequel. Boll plagieert hier en daar van de Spaghetti westerns van Sergio Leone en het scenario is hoofdzakelijk gepikt van “Deadwood”, iets wat je afleidt uit de overtallige cocksuckin’ insults. Maar de cast (vele ouwe getrouwe Boll-acteurs) heeft er zichtbaar plezier in. Helaas straalt de sexy hoofdrolspeelster Malthe (zie pic) geen beetje charisma uit, laat staan dat er een beetje chemie te bespeuren is met haar co-acteurs. Nochthans heeft de actrice al ervaring met het genre film, maar Elektra (2004) en Skinwalkers (2006) waren nu ook niet meteen films om van achterover te vallen. Verder zit de film vol van halfbakken ideeën en contradicties, en een waaier aan onuitgewerkte concepten. Al deze debiele ingevingen zijn uitgewerkt met alle subtiliteit van een derderangse amateur-regisseur die je vaak tegen het lijf stoot bij huwelijken en culturele centra. Een prent gezuiverd van passie, visie en ambitie. Maar met een biertje, een zakje chips en een paar vrienden om plezier mee te maken, kan dit best wel een leuke dvd zijn.

En juist omdat wij hem willen zien falen, blijft Uwe Boll films maken. Ik ben er zelfs van overtuigd dat we ons binnenkort gaan mogen verwachten aan een BloodRayne III die zich misschien zal afspelen tijdens de 2e Wereldoorlog. Boll is misschien de slechtste regisseur uit de geschiedenis, maar hij roeit met de riemen die hij heeft.