Confession of Pain (2006) *** review

Wat heeft een filmfreak nodig om filmjaar door te komen zonder veel kleerscheuren? Wel, enerzijds een abonnement bij een bioscoop-complex en een lidkaart van een videotheek die wekelijks nieuwe alternatieve Aziatische films weet op te kopen. Dé videotheek bij uitstek in Brussel is Excellence, in de Anspachlaan nabij het Beursgebouw. Daar kan je nog eens ontdekkingen doen zoals de Hong Kong film Confession of Pain (2006) (Seung Sing), de nieuwe prent van het regisseurs-duo Wai Keung Lau en Siu Fai Mak. Hun vorige prent, de gemotoriseerde Tau man ji D (2005) (Initial D) viel wat tegen, maar deze film maakt alles weer goed. Het is een soort terugkeer naar de gestileerde politiefilm.

Korte inhoud: Politie-inspecteur Hei (Tony Leung Chiu Wai) ondervindt dagelijks de ellende van de grote stad. Wanneer zijn schoonvader en miljardair Chau gruwelijk vermoord wordt, schakelt hij de hulp in van zijn voormalige partner, nu privé-detective, Bong (Takeshi Kaneshiro). Al snel blijkt dat de moord alle tekenen heeft van de perfecte misdaad: elk detail tot in perfectie opgezet, elk motief te rechtvaardigen en elke mogelijke getuige geëlimineerd. Maar Bong, die psychisch niet zo stabiel meer is na de zelfmoord van zijn vriendin, stort zich steeds dieper in de zaak. Hier heb je de HK trailer.

Vreemd genoeg verneem je op het bonus-gedeelte van de dvd dat de film initieel de protagonisten van Chung King Express (1994) wou herwerken in een andere context. De melancholische Tony Leung Chiu Wai (2046, Infernal Affairs) speelt voor een keertje de rol van de slechterik, terwijl de knappe Takeshi Kaneshiro (House of Flying Daggers) zich ongedwongen laat verdrinken in het alcoholisme. Confession of Pain beweegt zich voort als een typische suspense thriller met heel wat knipoogjes naar de cinematografie van Wong Kar Wai en de crime-scene-investigations uit de Amerikaanse “CSI” formule.

Maar de film blinkt vooral ook uit op het vlak van de psychologie en verdiept zich in het fetish-onderwerp van de twee regisseurs; namelijk de drijfveren van twee tegenovergestelde karakters die in de marge van de wet spelen. Dat was uiteindelijk ook het succes was van hun vorige suspense thriller, Infernal Affairs (2002). Het verschil met deze film was dat de atmosfeer perfect paste in de paranoïde sfeer van de prent, terwijl hier het stilisme vaak iets te veel de aandacht wegtrekt. Maar dit was slechts een kleine teleurstelling, zeker in het licht van de verdiensten van een knap scenario van Felix Chong. En zoals met The Departed (2006), komt hier binnenkort ook binnenkort een Amerikaanse remake, met Confession of Pain (2009).