Dit moet één van de smerigste en meest gore cult-horrorfilm zijn die ik ooit heb gezien, en nu zijn ze dus van plan om Cannibal Holocaust (1980) te remaken. En dit is zelfs geen flauwe grap.
Het monumentale documentair-achtige horrorfest die bedoelt was om iedereen aan het kotsen te brengen, zou een nieuwe beurt krijgen. Het was zelfs de eerste baanbrekende (pseudo) reality tv. Uiteraard hadden ze na het succes van de eerste film daarop een vervolg gemaakt, Cannibal Holocaust 2: The Catherine Miles Story (1985), waar het kannibalisme eigenlijk werd vervangen door vrouwelijk naakt in onversneden exploitation stijl. Gek genoeg kwam drie jaar later Cannibal Holocaust 2 (1988) opnieuw uit met een ander verhaal. Ze hadden allemaal tot doel op de aandacht op te wekken van de eerste film.
Het succes van het origineel was voornamelijk te danken aan het realistische karakter, en zijn onvergetelijke smeerlapperij: zoals het doden van aapjes, schildpadden, vrouwen die op palen worden gespietst, de tepel-scene,… Wat gaan ze daarmee aanvangen in een remake voor de 21e eeuw? CGI aapjes en schildpadden die worden opgesneden…?
Ruggero Deodato’s Cannibal Holocaust blijft voor mij een van de meest schokkende en vunzige cultfilms ooit gemaakt. Om even een samenvatting te geven: in de film zien we een groep jonge journalisten die op expeditie gaan naar het Amazonegebied om een documentaire te maken over de laatst nog overgebleven stammen die kannibalisme bedrijven. De groep verdwijnt spoorloos. Twee maanden na hun vertrek wordt een reddingsteam gestuurd onder leiding van professor Monroe. Deze komt in contact met twee rivaliserende stammen, hun schokkende levenswijze en barbaarse rituelen. Al spoedig ontdekt Monroe de stoffelijke resten van de vermisten en vindt hij bij een van de stammen filmmateriaal met schokkend beeldmateriaal.
Het moraal achter de film was uiteindelijk een kritiek op de soms vergaande exploitation-drang van de cinema. Seks en geweld werd hier over een grens getrokken die voor veel mensen veel te ver zou gaan en waarop een gezonde discussie kon ontstaan. Of dat was althans de bedoeling, maar de film werd in minstens 50 landen verbannen, maar werd wel gezien in gesloten underground kringen en alternatieve bioscopen. Het moraal van het verhaal is dus niet: beware of native people – zoals sommige reviews ons doen willen geloven. Voor Ruggero wat de westerling veel immoreler dan de inboorling die eigenlijk niet beter weet en leeft volgens traditie en geloof, en zo heb je scènes waar de camera blijft draaien wanneer collega’s worden opgepeuzeld. Het is moeilijk om een dergelijke prent aan te raden, maar voor de fans van The Blair Witch Project (1999), weet dat deze film gebaseerd is op de film van Ruggero Deodato.
Gezien de fan-base ligt het wel voor de hand dat de productie-maatschappijen Relevant Entertainment and Scorched Earth Entertainment interesse hebben in de remake. Ik ben benieuwd of het opnieuw een Calvin-Klein-horrorfilmpje zal worden of eerder een Rob Zombie horror-fest. De toekomst zal het uitwijzen, maar ik ben eigenlijk wel benieuwd of ik opnieuw met plezier zal walgen bij het zien van de meest gore toestanden. Het zou wel eens een leuke filmervaring kunnen worden, of juist niet…