The Wicker Man (2006) ½ Blu-ray review

Ik heb niets tegen remakes zolang het maar geen goedkope rip-off’s zijn of dat ze niets nieuws met het materiaal uithalen. The Wicker Man (2006) van regisseur Neil LaBute (foto) is een draak van een film die er zelfs in slaagt om een inferieure film te maken met quasi hetzelfde script, maar dan wel gezuiverd van alle religieuze connotaties. LaBute is het soort regisseur die eigenlijk nooit regisseur had mogen zijn omdat hij er gewoon geen aanleg voor heeft, laat staan de kennis om een goede film af te leveren. Maar net zoals mensen als Uwe Boll stopt dit hen niet om films te maken. Dat de films ook floppen zal hen een zorg wezen. Maar dat ze ook nog eens een cult-klassieker belachelijk maken is onvergefelijk. Nog een geluk dat LaBute niet in de Wicker-world leeft, anders had ik hem met plezier op de brandstapel gezet.

De thriller is zo erg dat als je begint te lachen met de belachelijke scènes, je nauwelijks nog kan stoppen en deze film nog de merite heeft om een onintentionele komedie te worden. Alle akeligheid van de cult-klassieker met Christopher Lee, alsook de psychologische context is vervangen door scènes die nergens op slaan. Zo slecht, dat je in tegenstelling met de films van Uwe Boll, er nog kan van genieten.

Korte inhoud: Nicolas Cage vertolkt de rol van Edward Mallus, een politieman uit Califonië die de verdwijning onderzoekt van Rowan, een klein meisje van een oude vriendin, Willow (Kate Beahan). Het spoor leidt naar een eiland waar de bewoners zich heel vreemd gedragen. Maar Mallus laat zich niet uit het veld slaan en ontdekt dat de eilandbewoners zich bezighouden met bizarre, heidense rituelen. Zouden ze iets te maken hebben met de verdwijning van het meisje? Terwijl Mallus het antwoord zoekt, komt hij achter een schokkende waarheid dat Rowan zijn dochter zou kunnen zijn, en dat is nog maar het begin …

Terwijl in de originele film we te doen hadden met religieuze fanatiekelingen, zijn we hier terecht gekomen in de wereld van The Stepford Wives (1975) meets The Village (2004), onder leiding van de matriarch Sister Summersisle (Ellen Burstyn) die iets teveel naar Braveheart (1995) heeft gekeken voor haar make-up tips. De bijgelovigen zijn deze keer niet gekant tegen het christendom, maar wel tegen de moderne patriarchale maatschappij. En dit had nog kunnen werken mits een betere uitwerking.

Met de voorkennis van de originele film in het achterhoofd, is er niets aan deze prent die een mogelijke meerwaarde voorstelt. De proloog zit compleet fout en is helemaal overbodig. De regisseur probeert de spanning op te bouwen met droombeelden en mysterieuze verschijningen van het meisje, maar als je weet waar alles naar toe moet dan blijf je met de vraag: waarom al die moeite? We geloven trouwens nauwelijks in de emotionele betrokkenheid van het hoofdpersonage en dat maakt alles zo oppervlakkig. Er steekt zelfs ergens in het midden van het verhaal een véél te lange speech van Sister Summersisle die hopeloos de film probeert uit te leggen met alle mogelijke aanwijzingen. Het is pijnlijk om te zien. Terwijl het origineel een aantal dingen aan onze fantasie overliet, gaat LaBute alles uitleggen, waarmee de opzet heel geforceerd en artificieel begint aan te voelen. De remake is ook PG13, met als gevolg dat de meest aangrijpende scènes uit het origineel moesten sneuvelen, zoals de naakte verleidingsdans-scène, toen nog met de Zweedse schone Britt Eckland.

Nicolas Cage zijn carrière kenmerkt zich door evenveel ‘hits’ als ‘missers’. Mede door de belachelijke acteursregie en het vreselijk absurde scenario probeert Cage de meubelen te redden, maar slaagt daar niet echt in. Cage is niet verkeerd gecast, maar hij speelt fout en dat is de regisseur niet opgevallen – of misschien vond hij dit foute spel net goed. Ellen Burstyn moet dan de rol vertolken van Christopher Lee, maar zij weet ook niet echt waarmee ze bezig is. Lee was mysterieus, slecht en schrikwekkend, Burstyn is daarvan een vrouwelijke karikatuur. De actrice had moeten weten dat een film waarin ze moest rondlopen met wapperende armen in een slaapkleed, met de make-up van een middeleeuws Schotse vrijheidstrijder, een slechte film zou worden. What was she thinking?

© 2006 Dutch FilmWorks Home Entertainment

LaBute heeft al heel wat miskramen onder zijn naam staan, maar deze film zou wel eens de doodsteek kunnen zijn voor zijn carrière. Als jullie The Wicker Man willen zien raad ik jullie het origineel uit 1973 aan (don’t worry, het is geen zwart/wit film). De film heeft ook wel zijn zwaktes, maar is een veel betere film dan deze hamburger versie waarin Nicolas Cage zichtbaar plezier beleeft om tv-actrice Leelee Sobieski een karate-kick te verkopen of om in berenpak vrouwen knock-out te slaan. Als je dacht dat Aeon Flux (2005) grappig was, dan moet je deze zeker zien. Nicolas Cage zegt ergens: “Every time I turn my head, there’s something that doesn’t make any sense.” Precies !