Site icon De FilmBlog

Hongaarse gruwel met Taxidermia

Ik voel me vandaag niet zo lekker en het was met enig terughouden dat ik deze film even in de aandacht wou brengen. Taxidermia (2006) is misschien wel de meest walgelijke prenten die momenteel tezien is in de bioscoop. Een film voor de liefhebbers van extreme toestanden, maar zeker ook voor de échte filmfreaks die hiermee eens iets anders tezien krijgen dan mooie slanke babes en gespierde macho’s. Het is een film die het niet moet hebben van zinloos geweld of gratuite shock-effecten, maar die ons meesleept in de onderbuik van de menselijke afwijking.

De 32-jarige Hongaarse regisseur György Pálfi studeerde in 2000 af aan de filmacademie. Tijdens zijn studie werden al verscheidene van zijn korte films geselecteerd voor festivals. Hukkle (2002) was zijn speelfilmdebuut. De film won de debuutprijs en de kritiekprijs tijdens de Hongaarse Filmweek, de debuutprijs in San Sebastián en een European Film Award voor Discovery of the Year 2002 (de Fassbinder Award).

Korte inhoud: Taxidermia is een triptiek over drie generaties van een wel heel bijzondere Hongaarse familie: een oversekste soldaat, een sneleter en een dierenopzetter met een grote passie voor het lichaam en voedsel. Deze obsessies leiden tot vele, genadeloos tragi-komische taferelen. Een kip stort zich op een penis in erectie, sneleters proppen zich tijdens wedstrijden vol met kilo’s paardenworst en liters soep, braakfestijnen, zelfmutilatie, en de dierenopzetter – ofwel taxidermist – gaat misschien zichzelf wel prepareren… Inderdaad, het is geen film voor doetjes. Maar achter het groteske zit een verhaal schuil over de opkomst, de bloei en de zelfdestructie van een communistisch ideaal.

Als jullie nog moeten bekomen van Salo (1975) van Pier Paolo Pasolini, dan zou ik deze film misschien overslaan. Als je overtuigd bent dat niets je kan raken, en je bent een fan van regisseurs zoals John Waters en Takashi Miike, dan mogen jullie deze film niet missen. Ik wil deze zeker gaan zien, maar ik wacht tot mijn maag enigszins is hersteld. Toch is het een verademing om dergelijke films aan te treffen in de bioscoop. Het ziet er wansmakelijk uit maar is verre van wansmakelijk gemaakt, en na het zien van de trailer ben ik echt wel benieuwd om te proeven van die extreme abnormaliteit die we zelden tezien krijgen op het witte doek.

***Related Post
16/12/2006: De Beste en Slechtste Films van 2006

Exit mobile version