Dit zijn twee gloednieuwe posters van de documentaire This Film Is Not Yet Rated (2006) van regisseur Kirby Dick die de werking van de MPAA en de controverse rondom het filmkeurings-systeem. De documentaire onderzoekt waarom het mysterieuze MPAA een bron is van ergernis en frustraties voor heel wat filmmakers. En jawel, MPAA keurt niet alleen films, maar ook trailers en posters. De kans dat deze posters het daglicht zullen zien is dus heel klein, aldus het IFC (Independent Film Channel) die de film uitbrengen (cf. Take a look at the ad they wouldn’t let us place).
Ik ben van nature iemand die het altijd moeilijk heeft gehad met censuur, omdat het enerzijds het debat wil uitschakelen, geen antwoorden biedt op ethische en morele discussiepunten, en blijkt in veel gevallen nutteloos, achterhaald en contraproductief. De beslissingen van diegene die censureren zijn vaak allesbehalve objectief en weinig consequent. De filmindustrie is hiervan trouwens een mooi voorbeeld. Denk je dat bij independent en Hollywood films dezelfde keurings-normen worden gehanteerd? Verwacht je dat seksualiteit bij hetero’s op dezelfde manier wordt bekeken als seksualiteit bij homo’s? Vind je het moreel en ethisch verantwoord om ‘extreem geweld’ een R-rating te geven, en ‘naakt & seks’ te verbannen naar de montage-cel? Krijgen de independent films een gelijkaardige ondersteuning om hun film aan te passen van MPAA, zoals dat het geval is bij Hollywoodfilms? Vind je het niet vreemd dat het keuringsproces en de leden van de MPAA geheim is, en dat het alsvolgt moeilijk is om bepaalde beslissingen ter discussie te brengen? Allemaal vragen waarop deze documentaire misschien een antwoord kan op formuleren.
Op de affiches van de documentaire zien we een naakte vrouw en een naakte man waarop het keurings-logo van het MPAA is gebrandmerkt. Als je weet dat het MPAA de poster van Saw 2 of die van The Road to Guantanomo al censureert, dan denk ik dat deze twee naakte exemplaren geen lang leven beschoren zijn. Vreemd genoeg kwam de censuur in dit geval niet van MPAA, maar wel van diverse media-organisaties, zoals The New York Times en de LA Times die de posters te “vulgair” vonden voor distributie. De magnaat Clear Channel had ook problemen met de al te nadrukkelijke beeltenis van een naakte kont. Nog een geluk dat Michelangelo niet in opdracht moest werken van Clear Channel toen hij het beeld van David maakte.
This Film Is Not Yet Rated zou mits een paar aanpassingen een NC-17 rating (no children under 17 admitted) krijgen, wat betekent dat hij in slechts een beperkt aantal zalen zal spelen. Volgens NY Times gingen de makers zonder veel succes in beroep (10 tegen 0) en besloten ze om de film dan maar “unrated” te laten en zelf uit te brengen in de herfst van 2006. Hopelijk krijgen we ooit de kans om de film te zien, al dan niet via download op internet. In de film zitten interviews met Kevin Smith, Matt Stone (South Park), Darren Aronofsky, Maria Bello en John Waters.
In 1976 moest Martin Scorsese de kleuren uit zijn bloederige eindscene op het einde van Taxi Driver (1976) desatureren (~ onverzadigd maken), zodoende het rode bloed niet teveel zou opvallen. Scorsese bracht ten einde raad de wijziging aan zijn oeuvre en bekende later dat het effect uiteindelijk zelfs veel schokkender was dan het origineel. Misschien een voorbeeld van het enige goede wat de censuur heeft verwezenlijkt – zonder dat dit uiteindelijk ooit de bedoeling was.