Abominable (2006) * review

In België zijn er niet meteen budgetten omhanden om de volgende Ridley Scott film te producen, helaas. Maar we hebben zeker de budgetten om knappe films af te leveren zoals dit al het geval was met De Zaak Alzheimer (2.5 miljoen euro), of films van een nog kleiner budget zoals Any Way the Wind Blows (1,6 miljoen euro). Soms kunnen we verrassend uit de hoek komen met cijfers waarmee we even de illusie koesteren tot de club te behoren. Uiteraard via co-producties met het buitenland, maar laten we daarover niet te neerbuigend doen. Dat doet de sector al genoeg onder elkaar. Om u toch een idee te geven van het budget zal ik enkele voorbeelden opsommen van recente Amerikaanse producties. (De kans is namelijk groter dat u deze films wél gezien zal hebben, i.p.v. de Vlaamse voorbeelden – opnieuw helaas)

Lost In Translation 4 miljoen euro
Memento 5 miljoen euro
Monster 8 miljoen euro
The Butterfly Effect 13 miljoen euro
The Others 17 miljoen euro
The Hours 25 miljoen euro
Se7en 30 miljoen euro
The Pianist 35 miljoen euro
Training Day 45 miljoen euro
Moulin Rouge 53 miljoen euro
The Terminal 60 miljoen euro
The Bourne Supremacy 75 miljoen euro
Gladiator 103 miljoen euro
I Robot 105 miljoen euro
T3 175 miljoen euro
Spider-Man 2 200 miljoen euro

Wij hadden ooit eens het geluk een budget te vinden van 20 miljoen euro. Uiteraard was dit een Waalse aangelegenheid. Ik zeg uiteraard omdat zij de cinema iets hoger inschatten dan de Vlamingen, die misschien meer inwoners tellen in België, maar wel minder films maken dan onze zuiderburen. De 20 miljoen ging naar Gérard Corbiau, die na zijn behoorlijk goede Farinelli, zich mocht wagen aan het dure Le Roi Danse. Maar het prestigieuze script werd een pretentieuze film, en de zonnekoning kreeg naast de vernietigende kritieken, ook nog eens een teleurstellende box-office te verwerken. De ironie van dit alles is dat producent Dominique Janne het tegenwoordig doet met Vlaamse cineasten die minder geld nodig hebben zoals een Lieven Debrauwer (Pauline & Paulette, Confituur) en een Dorothée Van den Berghe (Meisje).

Al deze uitleg om iets te vertellen over Abominable (2006), een horrorprent met een minuscuul budget van een klein miljoen euro, over een rolstoelpatiënt in het bos die een groep jongeren probeert te redden van een afschuwelijke dood door een bloeddorstig monster. Een beetje te beschrijven als Bigfoot meets Rear Window. Wat zo opmerkelijk is aan de horrorfilm is de toch wel verrassende kwaliteit van de trailer. De film is gerealiseerd door Ryan Schifrin, de zoon van oscar-nominee Lola Schifrin (schreef de alom bekende thema’s van Mission Impossible en Starsky & Hutch, naast een gigantische waslijst van andere memorabele filmmuziek: zoals voor Bullit, Rush Hour, The Amityville Horror,…

Abominable is eveneens één van de laatste projecten van DOP Neal L Fredericks (zie vorige post), die met zijn zenuwachtige camera in The Blair Witch Project menig popcorn-vreter in de bioscoop deed kotsen, wat al een verdienste op zich te noemen is. Christien Tinsley verzorgde de speciale effecten voor het beest en is ondermeer bekend voor zijn meesterschap in The Passion of the Christ van onze Mel (zonder Kim), en werkte mee aan verschillende producties zoals The Chronicles of Riddick (2004) en Catwoman (2004).

Abominable heeft zo een van die titels waar critici dol op zijn om de film af te breken, maar de trailer laat vermoeden dat hier heel veel creativiteit aan het werk is. Nu rijst de vraag of een kopie van deze film ooit in ons kleine landje zou verzeilen. Ik ben in ieder geval al blij met een DVD-kopie in een lokale, van Bad Boys II ontdane, videotheek…