Zonder te veel te verklappen, moeten we eerlijk zijn: Catwoman (2004) is een ramp van formaat en begrijpt niets van de erfenis van zijn spirituele voorganger, Batman Returns. Ja, het latex werd ingeruild voor duurder leer, maar Halle Berry mist elke vorm van de sluwe, sensuele en gevaarlijke uitstraling die Michelle Pfeiffer ooit zo meesterlijk neerzette.
© Warner Home Video
Zelfs Garfield heeft als kat meer attitude dan deze versie van Catwoman. De film doet denken aan mislukte vehikels zoals Barb Wire (1996), die ook slachtoffer werd van de no-brains-just-boobs-mentaliteit. Het is frappant dat Berry niet lijkt te leren van haar fouten, na eerdere misstappen onder regie van Franse cineasten die voor het eerst Hollywood onveilig kwamen maken.
Korte inhoud: Catwoman volgt Patience Philips (Berry), een onopvallende grafisch ontwerpster bij het cosmeticabedrijf Hedare Beauty. Haar leven is eentonig en kleurloos, totdat ze stuit op een duister geheim: de nieuwste huidcrème van het bedrijf veroorzaakt permanente schade, tenzij je het product blijft gebruiken. Wanneer Patience dit ontdekt, wordt ze uit de weg geruimd, maar dankzij een mystieke kat herrijst ze als Catwoman, met bovennatuurlijke reflexen, een leren pakje en een zweep. De film probeert een superheldenverhaal te vertellen, maar voelt eerder als een parodie. Alsof iemand een slechte fanfic van Euphoria en Fifty Shades of Grey heeft geschreven en dacht: “Laten we dit een DC-film noemen.”
Het kostuum, ontworpen door Moulin Rouge-designer Angus Strathie, is nog het minst van de problemen. De grafische effecten zijn daarentegen tenenkrommend. Wat opvalt, is dat regisseur Pitof – die eerder visual effects supervisor was op Alien: Resurrection – met een budget van miljoenen euro’s geen enkele overtuigende scène weet te creëren. De regie is chaotisch, met een hyperactieve montage en camerahoeken die eerder afleiden dan imponeren. De CGI is bedroevend slecht verouderd, en de overgestileerde kattenbewegingen van Berry ogen eerder lachwekkend dan sierlijk. Sharon Stone’s schurk is compleet ongeloofwaardig, met een zwakke motivatie die nooit echt serieus genomen kan worden.
Het is dan ook geen verrassing dat de film last-minute uit de IMAX-line-up werd geschrapt. Er waren grote promo’s met slogans als “CATch Her in IMAX”, maar na de negatieve testvoorstellingen en het besef dat niemand deze film in 70mm wilde zien, werd die ambitie stilletjes begraven.
Regisseur Pitof – bekend van het al even mislukte Vidocq (2001) – levert hier waarschijnlijk zijn laatste grote Hollywoodproject af. De film kostte Warner Bros. een slordige 90 miljoen euro (exclusief marketing), maar bracht wereldwijd amper 35 miljoen op. De studio zette al haar hoop op Batman Begins in 2005, en terecht. Het enige wat deze ramp van een film nog enigszins memorabel maakt, is hoe berucht hij geworden is als voorbeeld van alles wat mis kan gaan in een superheldenfilm.
Beoordeling: 0.5 / 5
Recensie door Dave op 11 januari 2005