Blockbusters maken de Hollywood-industrie op volle toeren draaien. Ze trekken niet enkel veel volk naar de bioscoop, maar zorgen tevens dat de Hollywood-droom in stand wordt gehouden. Adrenalyne-stoten die levensnoodzakelijk zijn. Vergeet niet, het is showBUSINESS, en met het geld ‘kunnen’ ze ook een aantal andere risicovolle projecten aan met beginnende regisseurs.
Het is een natuurlijk proces binnen de cinema, of eenderwelke kunstvorm. Populaire kunst wordt afgewisseld met alternatieve producties, en vaak ondersteund het ene vaak het andere. Trouwens, afwisseling is een goede deugd.
En uiteraard zijn er knappe commerciële films (Se7en, Fight Club, Usual Suspects, Unbreakable, The Matrix) en ook wel een enorme quantiteit van brol (Charlie’s Angels II, Starsky & Hutch, Collateral Damage, Van Helsing), maar beide ondersteunen ze elkander. Commerciële projecten vullen de kas, maar artistiek hoogstaande fims bezorgt het medium zijn erkenning en uitstraling.
Maar in België zijn we blijkbaar nog niet klaar om voldoende geld te steken in filmproducties. Ook de privé-sector ziet te veel de audiovisuele-sector als een vreemd beest. En dat is niet te verwonderen gezien de cinema geen prioriteit is – zeker vergeleken met televisie. Zijn we bang omwille van de grote concurrentie van Amerika, of sceptisch t.o.v. van de uiteenlopende culturen en talen in Europa? Misschien denken we dat het verlieslatende industrie is? …
Dat filmmaken geld kost is duidelijk, maar hier in België wordt meer geld gegeven aan de opera dan aan film, en daar is toch iets mis mee. Frankrijk, die aan de bakermat van de 7de Kunst staat, bewijst het tegendeel en is reeds volop bezig met de productie van commerciële films. Ze hebben veel succes in eigen land en de prenten teoeren vaak ooktot in het buitenland, en ik zwijg nog over de TV/DVD-recettes. Luc Besson is misschien wel de frontman daarbij (Taxi, Leon, Le Grand Blue, Nikita, Rivières Pourpres, The Fifth Element,…)
Hij maakt misschien voor de filmliefhebber platgedrukte quick-hamburgers à la Wasabi, Taxi 2, Taxi 3, The Dancer, Yamakazi, … maar hij gebruikt de recettes van dergelijke films om juist ook de kans te geven aan jonge filmmakers om langspeelfilms te maken met voldoende middelen. Iets wat Verheyen had kunnen doen bij ons! Waarom niet trouwens? Hoe meer films er worden gemaakt, hoe groter de slagkracht. De makers krijgen meer ervaring en kunnen, betere films gaan maken, al dan niet met grotere budgetten. De Zaak Alzheimer is een eerste en hopelijk niet de laatste in de rij. We hebben er veel nodig willen we echt spreken van een filmindustrie. Ik vrees gewoon een beetje dat we na De Zaak Alzheimer weer een aantal jaartjes op onze honger gaan moeten wachten…
Voor de fans van Taxi (2004) met in de hoofdrollen Queen Latifah, Jimmy Fallon en Jennifer Esposito – Check This Out ! Voor de rest, mijden als de pest zou ik zeggen! Maar dit is zo’n voorbeeld van een Besson productie met een relatief klein budget, die zonder veel schroom gemaakt is om geld in het laatje te brengen. Visueel ziet het er allemaal sexy en grappig uit en dat is uiteraard aanlokkelijk. Maar goed, ik blijf er toch liever ook weg van…