Ambititieus is nog zacht uitgedrukt voor wat Ryan Coogler heeft geflikt met Sinners (2025). De man die ons Black Panther (2018) (2018) gaf, heeft nu een vampierfilm gemaakt die zo veel genres door elkaar gooit dat je denkt dat hij een cocktail aan het maken is in plaats van een vampierenhorror. En toch, het werkt! Dit is geen gewone vampierfilm waar bleke gasten met puntige tanden wat bloed zuigen – nee, dit is een verhaal over culturele toe-eigening verpakt in een horrorjasje.
© Warner Bros
Korte inhoud: Het verhaal speelt zich af in 1932 Mississippi, waar de tweelingbroers Smoke en Stack (beide gespeeld door Michael B. Jordan) terugkeren uit Chicago met zakken vol geld en plannen om een juke joint te openen. Beide broers hebben een eigen persoonlijkheid. Smoke draagt blauw met Ierse outfit en is de bedachtzame, Stack draagt rood met Italiaanse outfit en is de charmeur. Wanneer de Ierse vampier Remmick (Jack O’Connell) ten tonele verschijnt, is hij niet gewoon op zoek naar bloed – hij wil de ziel van de zwarte muziektraditie stelen. Deze vampieren absorberen niet alleen het bloed van hun slachtoffers, maar ook hun herinneringen en vaardigheden. Het is een briljante twist op het vampiermythos die de film veel dieper maakt dan je gemiddelde horror-spektakel.
Coogler neemt zijn tijd om deze wereld op te bouwen, en dat is maar goed ook. De eerste vampieraanval komt pas na een uur, maar die opbouw voelt nooit als tijdverspilling. De regisseur laat ons kennismaken met het rijke karakter van de gemeenschap – van de Chinese winkeliers Grace en Bow Chow (Li Jun Li en Yao) tot de bezopen bluesman Delta Slim (Delroy Lindo). Deze personages voelen aan als echte mensen, niet als vampiervoer dat wacht om opgegeten te worden.
Het is een muziekfilm zonder een muziekfilm te zijn, of met andere woorden, muziek is hier de leiddraad in het verhaal. Wanneer de jonge Sammie (Miles Caton) zijn gitaar bespeelt, creëert Coogler een sequence die door tijd en ruimte springt, waarbij West-Afrikaanse muzikanten, rockgitaristen en hip-hop artiesten samen op het scherm verschijnen. Het is een visuele representatie van hoe zwarte muziek door de eeuwen heen is geëvolueerd en gestolen. Ludwig Göransson’s soundtrack ondersteunt dit perfect, waarbij de muziek zelf een personage wordt in het verhaal.
Wat de vampiergenre betreft, heeft Sinners een revolutionaire benadering. Waar de meeste vampierfilms zich richten op de angst voor de dood of de verleidingskracht van onsterfelijkheid, gebruikt Coogler vampirisme als symbool voor culturele parasitisme. Remmick is niet gewoon een monster. Hij is de belichaming van hoe witte cultuur historisch zwarte kunst heeft gekoloniseerd. Zijn verlangen om Sammie’s muzikale gaven te absorberen weerspiegelt eeuwen van culturele toe-eigening. Desondanks blijft de vampieren-lore wel overeind en kan je vampieren niet zomaar doden, zijn ze schuw vanb het zonlicht, is knoflook en houten pikken nog steeds een ding en veranderen zij die gebeten zijn ook in vampiers. Meer nog, vampieren moeten uitgenodigd worden om ergens binnen te gaan en dit gebeurt hier wel op een verrassende manier.
De casting is over het algemeen uitstekend. Jordan toont waarom hij een van de beste acteurs van zijn generatie is door twee verschillende personages neer te zetten zonder in clichés te vervallen. Hailee Steinfeld als Mary brengt een complexiteit naar haar rol die verder gaat dan de typische liefdesinteresse, terwijl Wunmi Mosaku als Annie de mystieke aspecten van het verhaal grondt in emotionele waarheid. Ook de costuums in de film zijn zeer verfijnd. Een paar dagen geleden heb ik zelfs vernomen dat de kostuums eigenlijk bestemd waren voor de Blade film, maar dat Marvel Studios deze had doorverkocht.
© Warner Bros
Visueel is Sinners een lust voor het oog. Cinematograaf Autumn Durald Arkapaw vangt de schoonheid van het Mississippi-landschap op een manier die zowel nostalgisch als bedreigend aanvoelt. De vampieraanvallen zijn bloederig maar nooit gratuit, en Coogler houdt de focus op de emotionele impact van het geweld in plaats van op shock value. Elk shot zit ook miniteus in mekaar gezien er enerzijd werd gewerkt met peperdure cameras. Arkapaw gebruikte een combinatie van IMAX 65mm en Ultra Panavision 70mm formaten om de film vast te leggen. Oorspronkelijk was het plan om op 16mm te filmen, maar na tests besloten ze over te schakelen naar het grootformaat om de landschapsfotografie beter tot zijn recht te laten komen. Vaak werden sequenties volledig opgenomen met Steadicam op IMAX 65mm en vereiste veel planning en repetitie om te realiseren. En elk frame brengt duiding, neem nu dit shot van de tweelingbroers, dit shot voorspelt met zijn achtergrond dat de ene broer buiten zal zijn en de andere binnen. Het zijn kleine knipoogjes maar dit draagt allemaal bij tot de rijkdom van de film.
Echter, de film is niet perfect. De derde act voelt wat gehaast aan vergeleken met de zorgvuldige opbouw van de eerste twee aktes. Sommige van de horrorsequenties missen de visuele kracht die je zou verwachten, en bepaalde plotlijnen worden niet volledig afgerond. Remmick’s motivaties hadden ook wat meer uitwerking kunnen gebruiken – zijn verlangen naar zijn voorouderlijke connectie wordt slechts terloops genoemd. Maar het was een fascinertend karakter die een Ierse wind deed waaien in deze prent. Meer nog, ik denk dat er zelfs een publiek zou zijn die een spinoff van hem wil zien.
Wat Sinners zo fascinerend maakt voor de vampiergenre, is hoe het de mythologie gebruikt om hedendaagse thema’s te bespreken zonder de entertainment value op te offeren. Dit is geen preekfilm die vermomd is als horror – het is een genuanceerde exploratie van identiteit, eigendom en cultureel erfgoed die toevallig ook vampieren bevat. Coogler heeft bewezen dat het mogelijk is om intellectueel uitdagende content te maken binnen de grenzen van een studio-productie. De film stelt ook vragen die verder gaan dan vampirisme. Wie heeft het recht om deel uit te maken van een gemeenschap? Hoe kunnen kunstenaars hun erfgoed beschermen tegen toe-eigening? Deze thema’s resoneren sterk in onze huidige tijd, waar discussies over culturele toe-eigening actueler zijn dan ooit. Coogler heeft een vampierfilm gemaakt die meer te zeggen heeft dan de meeste dramafilm. Het is een film die je aan het denken zet lang nadat de aftiteling is afgelopen – en dat is meer dan je kunt zeggen van de meeste horrorfilms die tegenwoordig worden gemaakt.
Sinners was rond 7 maart 2025 bij ons in de zalen en zou op 20 augustus te zien moeten zijn op DVD, Blu-ray en 4k UHD.
Review Sinners (2025)
Recensie door Dave op 14 juni 2025
Die muziekscène waarin Sammy iedereen door de tijd transporteert? Zalig gewoon. Het beste aan deze film is de muziek, en dat is helemaal geen belediging. De muziek is ZO goed. Zeker de moeite waard om te zien! Een aanrader.
Dit is naar mijn mening Ryan Cooglers beste film. Misschien ook wel de beste acteerprestaties die Michael B. Jordan ooit heeft geleverd. Ik hoop dat mensen deze zien en dit steunen, zodat we meer van dit soort grote studiofilms kunnen krijgen.
Smoke heeft duidelijk het onderspit gedolven tussen de tweeling. Zijn kind is overleden, hij moest de liefde van zijn leven vermoorden, maar hij is er in ieder geval als een badass vandoor gegaan door KKK-leden te vermoorden. Ondertussen mag Stack de rest van de eeuwigheid doorbrengen met Hailee Steinfeld als een Bonnie en Clyde-vampierkoppel. Heerlijk !