Wanneer een van ’s werelds meest gerespecteerde auteursregisseurs, Alejandro G. Iñárritu, samenwerkt met de koning van de Hollywoodblockbuster, Tom Cruise, gaan de wenkbrauwen terecht omhoog. Wat kan een samenwerking tussen de man achter The Revenant, Birdman en Amores Perros, en de onvermoeibare actieheld uit Mission: Impossible opleveren? Het antwoord, zo blijkt, is verrassender dan wie dan ook had durven dromen: een “brutale komedie van catastrofale proporties”. Het project heeft vooralsnog geen titel, geschreven door Sabina Berman, Alexander Dinelaris en Nicolás Giacobone.
Terwijl Iñárritu recent in Cannes was voor de 25ste verjaardag van zijn debuutfilm Amores Perros (2000), een film die het Mexicaanse cinema-universum op de wereldkaart zette, reflecteerde hij openhartig op zijn loopbaan. Amores Perros werd destijds aanvankelijk geweigerd door de Latijns-Amerikaanse selectiecommissie van Cannes en pas na een persoonlijke interventie van José Maria Riba toegelaten tot de Semaine de la Critique. Dat een jonge, onbekende Mexicaanse regisseur met een budget van 2 miljoen dollar uit de reclamewereld een film maakte die wereldwijd indruk maakte, was in die tijd haast ondenkbaar. Wat volgde was een glorieuze entree in de internationale cinema, naast landgenoten Alfonso Cuarón en Guillermo del Toro. Iñárritu’s rauwe blik op het door geweld getekende Mexico-Stad, gestructureerd in drie verweven verhaallijnen, werd iconisch. De film brak records in Mexico, ontving een Oscarnominatie voor Beste Buitenlandse Film en zette het pad uit voor Iñárritu’s internationale carrière.
Vijfentwintig jaar later is Iñárritu opnieuw in Cannes, deze keer met een geheim project op zak: zijn nieuwe, nog titelloze film met niemand minder dan Tom Cruise in de hoofdrol. Opgenomen in de Pinewood Studios in Londen en gepland voor bioscooprelease op 2 oktober 2026 via Warner Bros., is het project een radicale stijlbreuk voor zowel regisseur als ster. Vergeet Tom Cruise die van gebouwen springt of vliegtuigen vastgrijpt, deze film is géén actiespektakel. Iñárritu zelf noemt het “een wilde komedie van menselijke aard”, vol “brutale humor, catastrofes” en “existentieel absurdisme”. Cruise speelt een complexe, mogelijk machtige figuur die met schuldgevoelens en wereldwijde gevolgen worstelt, maar met een onverwachte komische inslag. De verrassing is groot: Cruise, doorgaans de belichaming van hyperkinetische actie, ontpopt zich volgens Iñárritu als een meester in subtiele timing en karakterkomedie. “Hij liet me elke dag lachen”, verklaarde de regisseur in Cannes. “De actierange die ik bij hem ontdekte is ongezien. Ik was zó onder de indruk en gelukkig.”
Iñárritu staat erom bekend zijn acteurs tot het uiterste te drijven – denk aan Leonardo DiCaprio in The Revenant (2015) – maar noemt de samenwerking met Cruise “ongelooflijk bevrijdend”. De film, die voorlopig de werktitel Judy draagt, is volgens insiders een mix tussen existentiële satire en psychologische tragedie, met echo’s van Kubrick en de absurditeit van Iñárritu’s eigen Birdman, maar dan scherper, wranger en… grappiger.
De cast naast Cruise liegt er niet om: Jesse Plemons, die in Cannes 2024 werd bekroond voor zijn werk in Kinds of Kindness (2024), Sandra Hüller (Anatomy of a Fall), Riz Ahmed (Sound of Metal), Emma D’Arcy (House of the Dragon), Sophie Wilde (Babygirl), Michael Stuhlbarg en John Goodman versterken het ensemble. Een droomopstelling voor een regisseur die bekendstaat om zijn vermogen om acteurs naar ongekende dieptes te leiden.
Opvallend: Iñárritu noemt de film “grensoverschrijdend op vele niveaus”. Geen comfortzone, geen herhaling. “Ik hou er niet van om dingen te doen die ik al gedaan heb”, zegt hij. “Dit is iets wat nog nooit eerder is gedaan, ook niet door mij.” Na het persoonlijk getinte Bardo (2022), een Spaanstalige stream-only film over identiteit, immigratie en introspectie, leek Iñárritu bewust terug te keren naar het internationale podium. Maar waar Bardo zwaar, melancholisch en semi-autobiografisch was, wordt deze nieuwe film allesbehalve dat. Het wordt scherp, luid, grappig en in zijn woorden; “beangstigend mooi”. Zijn keuze om samen te werken met Warner Bros. en Legendary Pictures lijkt dus strategisch: deze film wordt Iñárritu’s grote terugkeer naar het brede publiek. En toch blijft hij trouw aan zijn esthetiek en artistieke autonomie. De film wordt géén franchise, géén CGI-vehikel, maar een karaktergedreven, grensverleggend werk dat de kijker op het verkeerde been zal zetten. In een tijd waarin de filmindustrie tussen streamingplatforms, AI-discussies en franchisevermoeidheid schippert, lijkt deze samenwerking een ode aan het risico, het ambacht en de menselijke complexiteit. Verwacht geen superheld. Verwacht iets veel gevaarlijkers: Tom Cruise die écht acteert. Ik herleef met plezier de momenten uit Magnolia (1999).
Les Grossman is back !
Dit is iets om naar uit te kijken!