Na een reeks teleurstellende releases, verzwakte merkherkenning en een vermoeide fanbase, lijkt Marvel Studios eindelijk weer op het juiste spoor te zitten met Thunderbolts* (2025). Hoewel de film geen records breekt in termen van openingsweekend, laat het een aantal signalen zien dat Marvel eindelijk weer doet waar het ooit zo goed in was: sterke verhalen, verrassende personages en duurzame publieksresonantie.
© Marvel
De grootste overwinning van Thunderbolts* is niet direct te vinden in het box office-cijfer, maar in de kwaliteit van de ontvangst. De film behaalde een ‘A-‘ op CinemaScore, een opmerkelijke verbetering vergeleken met de ‘B-‘ van Captain America: Brave New World (2025) eerder dit jaar. Bovendien behaalde de film een indrukwekkende 96% bij het publiek op Rotten Tomatoes, tegenover 78% voor Brave New World. Ook de kritische beoordeling ligt met 88% Certified Fresh verrassend hoog voor recente Marvel-normen.
Het lijkt erop dat regisseur Jake Schreier en zijn heerlijke ensemblecast (Florence Pugh, David Harbour, Sebastian Stan, Julia Louis-Dreyfus e.a.) erin geslaagd zijn om een film te maken die niet alleen vermakelijk is, maar ook weer aanvoelt als een film met een ziel, iets dat veel fans sinds Avengers: Endgame (2019) misten.
Met een openingsdag van 31,5 miljoen dollar en een verwachte opening van 70 à 80 miljoen, lijkt Thunderbolts op het eerste gezicht misschien bescheiden vergeleken met oudere MCU-giganten. Maar binnen de context van post-pandemie releases en Marvel’s eigen dalende status, is dit eerder een ‘degelijk’ succes dan een teleurstelling. Sterker nog: het openingsweekend van Thunderbolts overtreft het totale box office van álle films in het eerste weekend van mei 2024 (die samen slechts 73,9 miljoen opleverden). Ook doet de film het beter dan eerdere origin-films zoals Shang-Chi en Eternals qua previewsales, en blijft het in premiumzalen draaien zoals Imax, Dolby en 4DX; een teken dat er wél nog “event-gevoel” aan hangt.
In plaats van wéér een standaard team-up van alom bekende helden, kiest Thunderbolts voor iets gewaagders: een groep beschadigde, tweederangs karakters die eerder antiheld dan superheld zijn. Dat biedt ruimte voor meer volwassen, gelaagde storytelling, en geeft Marvel de mogelijkheid om los te komen van zijn eigen oververzadigde formule. Denk aan wat Guardians of the Galaxy ooit was — fris, rebels, onverwacht — maar dan met meer bitterheid en karakterfrictie. Thunderbolts werkt, ligt niet alleen aan het script, maar ook aan hoe de film put uit de Disney+-series zoals “Hawkeye” en “The Falcon and the Winter Soldier”, zonder volledig afhankelijk van hen te zijn. Fans worden beloond voor hun loyaliteit, maar nieuwe kijkers worden niet afgestraft omdat ze voorkennis zouden missen.
Na een jaar waarin Ant-Man: Quantumania, The Marvels en Brave New World eerder het vertrouwen in het merk schaadden dan versterkten, geeft Thunderbolts eindelijk weer het gevoel dat Marvel luistert. De film is zorgvuldig gemaakt, inhoudelijk coherenter dan zijn recente voorgangers en bovenal: het voelt niet als een verplicht hoofdstuk, maar als een op zichzelf staand verhaal dat het publiek serieus neemt. Met een productiekost van 180 miljoen dollar en 100 miljoen aan marketing, is winst nog geen zekerheid, maar als Thunderbolts zijn positieve mond-tot-mondreclame weet vast te houden, is een succesvolle lange bioscooprun zeker mogelijk.
Het was een verademing, eindelijk eens een Marvel film die entertaint!
Het is dan ook een veel betere film dan alles wat ze hebben uitgebracht na Endgame.