Wat als je de ingesleten regels van het kostuumdrama overboord gooit, de kille pracht van Schotland als decor kiest én het ethos van de samoeraifilm erin lost? Precies dát doet Tornado (2025). Tien jaar na zijn bejubelde debuut Slow West (2015) keert John Maclean terug met een survivalthriller die alle conventies aan scherven slaat.
© Lionsgate
Korte inhoud: Tornado (Kōki) reist met haar vader Fujin, gespeeld door Takehiro Hira, mee met een nomadisch poppentheater. Hun samoeraigevechten en macabere voorstellingen trekken een schaarse, voorbijtrekkende menigte. Tot ze in conflict komen met Sugarman, de ijskoude bendeleider, en zijn erfgenaam Little Sugar. Wanneer Tornado tijdens een overval goud steelt, vermoordt Sugarman haar vader. Wat volgt, is een furieuze achtervolging over stormvlakten waarin Tornado haar samoeraivaardigheden inzet om te overleven, wraak te nemen én haar eigen lot terug te winnen.
In de hoofdrol schittert de Japanse artieste Kōki, bijgestaan door Tim Roth en Jack Lowden. Samen vormen zij de ruggengraat van een rauw verhaal over wraak, overleven en zelfbeschikking, tegen de onverbiddelijke vlaktes van Schotland. Maclean transformeert de 18de-eeuwse Britse maatschappij tot een multicultureel kruispunt vol buitenstaanders die traditionele kostuumdrama’s meestal negeerden. Hij liet zich inspireren door Akira Kurosawa, binging-watchede al zijn 32 films, en injecteerde het scenario met existentiële zwaarte à la Ingmar Bergman én visuele dreiging zoals in The Night of the Hunter (1955). Het resultaat: een samoerai-western in de Schotse moerassen, waarin het landschap zelf een genadeloze tegenstander is.
Gedraaid in amper 25 dagen, ademt de film pure ruwheid dankzij camerawerk van Robbie Ryan, geschoten op 35mm film voor die tastbare korrelige textuur. Toen een bevroren meer het sneeuwscenario omver wierp, improviseerde het team ter plekke. “Nooit scripts schrijven die afhankelijk zijn van sneeuw”, merkte Ryan ooit droogjes op.
Kōki maakt in ieder geval indruk in de trailer: haar woordloze mimiek en balletsgewijze gevechten brengen rauwe woede én kwetsbaarheid samen. Roth speelt Sugarman als een schurk met een innerlijke leegte, terwijl Lowden’s Little Sugar zindert van oedipale woede. Na premières op het Glasgow Film Festival en het Sands Film Festival verdeelt Tornado de gemoederen. The Guardian prees het als een “windswept samurai western” die je door zijn pure vreemdheid aan de zetel kluistert. Anderen stelden dat de plot soms gekunsteld aanvoelt en het tempo wisselvallig is, zeker vergeleken met Slow West. Met een release op 23 mei via Lionsgate UK zet Tornado in ieder geval een nieuwe standaard voor historische cinema: een ongepolijste, rebelse kruisbestuiving van genres waarin marginale stemmen voor het eerst de hoofdrol opeisen.
Dit is feitelijk de tweede Schotse samurai film na Highlander
Dit ziet er goed uit, en Tim Roth erin is een label van kwaliteit.
Damn dit ziet er ziek uit ! Hopelijk binnenkort in Kinepolis !
Tim Roth kan niks verkeerd doen, ben benieuwd
Quentin Tarantino zal zich afvragen waarom hij deze film niet heeft gemaakt.
De trailer verklapt wel veel van de film