Juror #2 (2024) **½ Blu-ray recensie

Het zag er naar uit dat Clint Eastwood aan de makers van Joker: Folie à Deux (2024) wou laten zien hoe je een rechtbankdrama in elkaar moet steken. Eastwood is nog steeds één van de meest iconische filmmakers van zijn generatie en staat bekend om zijn indrukwekkende oeuvre van films die vaak draaien om moraal, rechtvaardigheid en de complexe aard van het menselijk karakter. In zijn nieuwste film, Juror #2 (2024), brengt hij opnieuw een verhaal naar het scherm dat dieper graaft in de dilemma’s van het leven en de rechtspraak. De film, een juridische thriller, belicht niet alleen de spanning van een moordproces, maar onderzoekt ook de innerlijke strijd van een jurylid dat te maken krijgt met een verontrustend geheim. Spijtig genoeg is het geen memorabele film geworden.

© Warner Home Video

Korte inhoud: Juror #2 draait om een man genaamd Justin Kemp (Nicholas Hoult), die wordt opgeroepen voor juryplicht in een moordzaak. Aanvankelijk lijkt dit een routinezaak, maar al snel ontdekt Justin dat hij mogelijk zelf verantwoordelijk is voor het misdrijf dat wordt berecht. Dit plaatst hem in een moreel dilemma: moet hij zijn betrokkenheid onthullen en zijn leven verwoesten, of de geheimhouding voortzetten en misschien een onschuldige laten veroordelen?

Het centrale thema van de film is morele verantwoordelijkheid en het idee dat de waarheid niet altijd zwart-wit is. Eastwood, die vaak complexe personages en morele ambiguïteit verkent, richt zich hier op de innerlijke strijd van een gewoon persoon die plotseling geconfronteerd wordt met de grimmige realiteit van zijn eigen daden. Dit thema van persoonlijke ethiek tegenover het juridische systeem is een terugkerend motief in Eastwood’s werk, en Juror #2 lijkt hierop voort te bouwen met een frisse en uitdagende benadering. De film werd geschreven door Jonathan A. Abrams.

Het is opmerkelijk te zien dat de 94-jarige regisseur nog steeds voldoende drama op het scherm kan brengen met een scherp oog voor detail en een diep begrip van menselijke emotie. Eastwood’s regie staat bekend om zijn terughoudendheid en realisme, en dit geldt ook voor Juror #2. Hij kiest voor een ingetogen, maar intense stijl die de kijker dwingt zich te concentreren op de morele implicaties van de situatie. Eastwood’s keuze om de film te richten op het perspectief van een jurylid in plaats van op de advocaten of de rechter, biedt een frisse kijk op het rechtbankdrama, ook al roept het ook herinneringen op van het superieure 12 Angry Men (1957) van Sidney Lumet. De focus ligt niet alleen op de juridische strijd, maar ook op de psychologische druk die het jurylid ervaart. Door de kijker mee te nemen in de mentale worsteling van Justin Kemp, wordt de film meer dan een traditionele rechtbankthriller; het wordt een intieme studie van schuld en geweten.

Nicholas Hoult, bekend van films als Mad Max: Fury Road (2015) en The Favourite (2018), brengt een vertolking van een man die verscheurd wordt tussen zijn plicht als jurylid en zijn angst voor ontdekking. Hoult moet de innerlijke onrust van zijn personage overbrengen met een subtiliteit die de spanning in de film zal verhogen. De cast wordt verder versterkt door Kiefer Sutherland, die zijn advocaat was bij zijn rechtzaken voor dronken rijden achter het stuur. Sutherland, zelf een veteraan in het vak, wordt echter onderbenut en zijn screentime is hooguit een paar minuten. In de andere rollen zien we J.K. Simmons, Leslie Bibb, Toni Collette, Francesca Eastwood, Zoey Deutch en Chris Messina.

Ergens in deze film zit een sterk en intrigerend verhaal, maar dat krijgen we niet voorgeschoteld. We voorspellen naar waar deze film naar toe gaat van bij het begin en eigenlijk zijn er niet zo zot veel verrassingen. Maar de eindconclusie werkt voor mij niet. *** spoiler *** Zoals we al hadden kunnen verwachten zal het personage van Hoult de rekening gepresenteerd krijgen en dat zien we in het laatste frame met de DA die aan zijn deur staat – echter wel zonder politie wat doet vermeden dat Clint alsnog een open einde wou. Maar deze scène houdt geen steek. Ten eerste was de dood een ongeluk. In het slechtste geval zou de aanklacht ‘onvrijwillige doodslag’ zijn geweest en had jurylid 2 gewoon een probatietijd kunnen krijgen, dat is indien hij oorspronkelijk was aangeklaagd. Het feit dat hij 30 jaar tot levenslang zou krijgen voor ‘First Degree Felony Vehicular Homicide’ lijkt dunnetjes ook al laat Eastwood het verhaal afspelen in Georgia waar de wetgeving duidend strenger is. Maar als de DA al iemand anders had aangeklaagd, en bovendien veroordeeld, dan zou de advocaat van jurylid 2 in het tweede proces simpelweg kunnen betogen dat er met de eerste veroordeling al een redelijke twijfel is.

© Warner Bros. Pictures

Het lijkt me heel onwaarschijnlijk – in een film met een al heel onwaarschijnlijke premisse – dat de DA het vonnis teniet verklaart en een tweede persoon aanklaagt nadat ze een ander op deze feiten heeft veroordeeld. En dan is er natuurlijk nog het grootste probleem, jurylid 2 weet niet eens zeker wat hij heeft geraakt. We krijgen geen flash backs te zien van de vrouw die werd aangereden. Hoe in hemelsnaam zal de staat dat kunnen bewijzen?! De DA zou waarschijnlijk aan het einde naar het huis van J2 komen om het juiste verhaal te horen, als ze zo moreel in de war was, maar daar zou het in wezen moeten bij blijven. J2 zit met twijfels of wat hij heeft aangereden en heeft zijn aandeel in de zaak niet bekent zal daar mee moeten leven. De beschuldigde heeft zijn dronken vriendin aangevallen en haar aan haar lot overgelaten in het midden van een regenachtige nacht, en zal daar ook mee moeten leven. De familie is blij met het vonnis en de publieke opinie tevreden. Wat deze film voor mij pas duidelijk maakt is dat de rechtspraak ook vaak kan dwalen en vrouwe justitia ook soms gewoon te snel een vonnis uitroept. Wat misschien een betere intrige had geweest was dat hij ‘echt’ onschuldig was maar omwille van zijn twijfel plots op Hitchcockiaanse wijze wordt aangeduid als mogelijke dader. ***end spoiler ***.

Er zijn geruchten dat Jury #2 mogelijk Clint Eastwood’s laatste film zou kunnen zijn. Als dat zo is, zou het een passend afscheid zijn voor een regisseur die altijd geïnteresseerd is geweest in de complexiteit van morele keuzes en de menselijke conditie. De film past naadloos in zijn lange lijst van werken die de kijker uitdagen om na te denken over rechtvaardigheid, ethiek en wat het betekent om goed of slecht te zijn. Eastwood heeft een carrière gehad die decennia beslaat, waarin hij zich voortdurend heeft ontwikkeld en films heeft gemaakt die de tand des tijds hebben doorstaan. Het feit dat hij dit verhaal gekozen heeft als mogelijk zijn laatste project, toont aan dat hij nog steeds gedreven wordt door de zoektocht naar waarheid, gerechtigheid en menselijkheid, zowel op als buiten het scherm.

Juror #2 is geen slechte film maar wat mij betreft toch een gemiste kans. Personages als Kiefer Sutherland en JK Simmons worden onderbenut en een aantal verrassende plotwendingen ontbreken om dit echt boeiend te maken. Maar onder leiding van Clint Eastwood, die zijn regievaardigheden nog steeds scherp heeft, en met goede acteerprestaties van Nicholas Hoult en Toni Collette, heeft de de film zijn momenten. Of dit daadwerkelijk Eastwood’s zwanenzang wordt, blijft nog af te wachten, maar één ding is zeker: Juror #2 is een film die het nalatenschap van deze legendarische filmmaker geen oneer aandoet zoals je dat niet kan zeggen van films van andere bejaarde filmregisseurs. De DVD en Blu-ray komen uit op 14 januari 2025.