The Next 365 Days (2022) *** recensie

Jamais deux sans trois en dat geldt ook voor deze film waar erotiek wel heel dicht bij de porno aanleunt, maar waar alles toch mooi verpakt is in knappe fotografie met een aanstekelijke cast. Oh ja, het verhaal is filterdun en velen zullen hier aanstoot aan nemen maar The Next 365 Days (2022). Vreemd genoeg werd de film een beetje overschaduwd door het feit dat 365 Days: This Day (2022) hetzelfde jaar is uitgekomen en velen dachten dat het om dezelfde film ging, maar neen, dit is effectief de derde film na 365 Days (2020).

Korte inhoud: Massimo’s (Michele Morrone) tweelingbroer Adriano is dood en zijn geliefde Laura (Anna-Maria Sieklucka) heeft haar schotwond overleefd. Nochtans hangt hun romantische relatie aan een zijden draadje. Ze proberen vertrouwensproblemen en jaloezie te overwinnen terwijl Laura haar carrière weer oppakt en zich stort in de modewereld. Daarnaast keert een hardnekkige Nacho (Simone Susinna), de zoon van Massimo’s criminele rivaal, terug en tracht Laura en Massimo uit elkaar te drijven en zien we ook nog de vriendin Olga (Magdalena Lamparska) opduiken. Zal Laura trouw blijven aan Massimo of besluit ze haar geluk elders te zoeken?

Ook deze film werd opnieuw geregisseerd door Barbara Bialowas en Tomasz Mandes, en geschreven door Blanka Lipinska. Dus het enige wat deze trilogie niet verweten kan worden is dat het aan macho toestand is, want het is geschreven en geregisseerd door vrouwen. 365 Days was één van de meest bekeken films tijdens quarantaine en stonden weken op nummer #1. En het concept was eenvoudig; een gangster ontvoert een Pools meisje en geeft haar 365 dagen om verliefd op hem worden. Vele vrouwen waren furieus op de film omdat het eigenlijk in bedekte termen misbruik exploiteerde in een liefdesverhaal, ook al was dit eigenlijk de X-rated versie was van Disney’s Beauty and the Beast.

Deze derde film verschilt niet zo zot veel van de vorige twee. Het verhaal kan je samenvatten op een bierviltje en wordt alles opgesmukt met seks, afgewisseld met muzikale sequenties waarin de personages niet praten, ze lachen gewoon terwijl ze “leuke dingen” doen. Het verhaal klamt zich ook vast aan het karakter van Olga, Laura’s vriendin, een personage die weinig tot geen impact had in d vorige films. Er zit zelfs wat comic relief in het verhaal, maar allemaal overtuigend is het niet. Net zoals in Fifty Shades of Grey (2015) – de PG13 versie van 365 Days – kan je niet echt spreken van dramatische conflicten. Elke aanzet wordt bizar genoeg snel afgebroken, alsof de makers eigenlijk tegen hun zin drama brengen maar liever gewoon de sex-appeal van de prent verhogen. Maar begin maar eens een geloofwaardig drama uit te werken als je weet dat Laura hun relatie wil beëindigen vanwege ontrouw of omdat Massimo chagrijnig is, als ze dacht dat het oké was om te trouwen met een man die haar heeft ontvoerd.

En ik ga iets verklappen, dit is niet het laatste deel van de franchise. Althans, dat is de indruk, aangezien het einde open is en het niet duidelijk is welke beslissing de hoofdpersonage zal nemen. Ondanks het feit dat we hier aan het einde zijn gekomen van de literaire trilogie, lijkt het erop dat Netflix er nog steeds in wil blijven investeren, ook al waren de kijkcijfers wel een pak minder voor deze derde film. Kan seks ook saai zijn, uiteraard. Bij een pornofilm van 2 uur heb je quasi ook geen verhaal maar heb je wel meer seks, hier probeert men nog altijd wel een verhaal te vertellen. Dus mocht er nog een vervolg komen zullen ze misschien wel iets moeten sleutelen aan hun plot. Maar ik heb er toch van genoten. Het is voor mij guilty pleasure. Soms zijn films zo slecht dat je er van kan genieten. De film is op 19 augustus 2022 uitgebracht op Netflix.