Het heeft wat tijd gekost om me doorheen 2 Downton Abbey films te worstelen, maar ik heb zowel genoten van Downton Abbey (2019) als van deze Downton Abbey: A New Era (2022), en dat zelfs zonder nog maar één aflevering van de 6 seizoenen tellende “Downton Abbey” serie te hebben gezien. De twee films zijn tevens samen in een nieuwe Blu-ray editie voor de liefhebbers. Deze tweede Downton Abbey-film is geruststellend voorspelbaar, en doet exact wat hij moet doen: schrijver Julian Fellowes zorgt voor de nodige fan service en regisseur Simon Curtis houdt alles luchtig en weelderig.
Korte inhoud: De familie Crawley gaat op een grootse reis naar Zuid-Frankrijk om het mysterie van de pas geërfde villa van de weduwe-gravin (Maggie Smith) te ontrafelen. Ze laat het pand over aan haar achterkleindochter, Sybbie (Fifi Hart), Tom’s (Allen Leech) dochter met wijlen Lady Sybil Crawley, om ervoor te zorgen dat ze een meer gelijke sociale en financiële positie heeft als haar neven en nichten. Mevrouw Patmore (Lesley Nicol) horen we opnieuw klagen, meneer Carson (Jim Carter) neuriet er op los, de zachtaardige en naïeve Daisy (Sophie McShera) zien we opnieuw dromen, we krijgen opnieuw Thomas Barrow’s (Robert James-Collier) smeulende kwelling, Lord Grantham (Hugh Bonneville) gaat dan weer stuntelen, de altijd lachende Cora (Elizabeth McGovern) fonkelt en Lady Mary (Michelle Dockery) doet haar plicht.
Een beetje zoals de de vorige film voelt Downton Abbey: A New Era meer aan als een veredelde kerstspecial dan als een volledig uitgewerkte speelfilm. De plotwendingen voelen ietwat onhandig en gekunsteld aan en de dialogen zijn vaak net iets te voordehand liggend, maar eigenlijk is dat allemaal net zo belangrijk. Sommige series moeten het niet hebben van hun plot of dialogen, maar steunt veel op de karakters waarop we verliefd zijn of gaandeweg verliefd worden. De scenarist Fellowes kent deze wereld al evengoed als Marc Cherry die de wereld van de huisvrouwen in Wisteria Lane kent. En er zijn veel parallellen te trekken tussen deze twee werelden. Het is snel verteerbaar escapisme die je gemakkelijk kan bekijken tijdens het strijken of koken, en is net iets meer verfijnd dat de dagelijkse soaps die je op tv te zien krijgt.
De cast is fenomenaal maar de film duurt maar 2 uur en bijgevolg zijn de plaatsen beperkt in de spotlight. Ik vermoed dat er dan ook veel mensen teleurgesteld zullen zijn dat bepaalde karakters zelfs helemaal op de achtergrond wegkwijnen, ik denk dan maar aan de Bates (Joanne Froggatt en Brendan Coyle) om maar één stel te noemen. Maar tot ieders verrassing is Maggie Smith terug ook al kreeg ze in de vorige film een geweldig afscheid nadat ze haar kleindochter Mary (Dockery) had verteld dat ze binnenkort zou sterven. Ze is nog altijd wel stervende, maar nog niet helemaal dus.
Terwijl de twee plots (Het Zuiden van Frankrijk en het huis van de Crawleys) parallel verlopen, koppelt regisseur Simon Curtis ze nogal stuntelend aan elkaar met weinig of geen zorg voor continuïteit. Maar zoals gezegd, het maakt allemaal weinig uit. Curtis weet precies wat zijn publiek wil zien en bekommert zich allerminst met inhoudelijke en verhaal technische overwegingen. En gezien de titel van de film en het afnemende belang (en/of vertrek) van de oudere personages, is het niet onredelijk om te vermoeden dat deze ‘New Era’ er één is die zich op de jongeren zal richten in de nabije toekomst. Het vreemde is dat ik nu wel een hunkering heb om die 6 seizoenen te gaan binge watchen. Op 7 september 2022 is Downton Abbey: A New Era verschenen op DVD, Blu-ray en in boxset met de vorige film.
Review Downton Abbey: A New Era (2022)
Recensie door Natalie op 10 oktober 2022
