Top 10 Thrillers met een Handicap

Er is een aparte categorie van horror- en thrillerfilms waarin blinden, meestal vrouwen, de schrik van hun leven ondervinden wanneer monsters, psychopaten, moordenaars of aliens hen op de hielen zitten (See No Evil, The Eye, Blindness, Julia’s Eyes, …). En dan zijn er nog films met films waarin het personage net niet haar zintuigen kan gebruiken (Birdcage) en net behoorlijk gevaarlijke individuen worden net omwille van hun handicap (Don’t Breathe). En met de release van de Canadese See For Me (2021) op Netflix vonden we het een goed idee om eens een Top 10 lijst te maken van de Beste Films met een handicap.

Korte inhoud: Sophie (Skyler Davenport) is een voormalig wedstrijdskiër die door een ongeluk haar gezichtsvermogen heeft verloren en die probeert haar onafhankelijkheid terug te krijgen. Met een aanmatigende moeder die elk aspect van haar leven probeert te controleren, vindt ze een ontsnapping in huisoppas- en dierenoppaswerk, wat haar ook een bron van inkomsten bezorgt. Al vroeg in de film ontdekken we dat ze ethisch twijfelachtige manieren heeft om dit inkomen te verhogen. Het is een detail dat een voorbode is van latere plotontwikkelingen, maar het is ook belangrijk om haar te vestigen als een complex mens wiens handicap niets afdoet aan haar ambitie. Met behulp van een nieuwe mobiele app genaamd ‘See for Me’, die haar verbindt met een vrouw genaamd Kelly (Jessica Parker Kennedy) kan ze met behulp van de camera de operator laten zien waar ze is en vragen waar ze naar toe moet. Letterlijk een online begeleiding. Deze verbinding wordt leven-of-dood wanneer gewapende mannen inbreken in het huis waar Sophie zit. Wat volgt is een waarlijk spannende, grensverleggende thriller, samengebonden door een meeslepend centraal optreden van Davenport. Hieronder is onze Top 10 van Beste Thrillers met een Handicap.

10. See For Me (2021) van Randall Okita

See For Me is niet het soort film die de “blinde vrouwen zal afschilderen als de knappe onschuld zelve die iedereen in bescherming wil nemen”. Deze film brengt de persoon met een handicap op een geheel andere manier in beeld en ja, dit is ook vooruitgang. Ze is verre van hopeloos. Trouwens de hoofdactrice heeft in het echte leven ook gezichtsproblemen en dus was deze rol voor haar geknipt. De personages zijn goed uitgewerkt en er zijn enkele goede ondersteunende bijrollen. Er is ook een geweldige natuurlijke chemie tussen Davenport en Jessica Parker Kennedy, die de telefoniste speelt – wat intrigerend is in het licht van het feit dat de twee acteurs pas met elkaar spraken nadat het filmen was voltooid.

9. Wait Until Dark (1967) van Terence Young

Het is misschien een ietwat oude film maar de casting van Wait Until Dark is geweldig. Audrey Hepburn is uiteraard een vaste waarde, maar ook Alan Arkin is fantastisch als de meedogenloze drugsdealer die met zijn handlangers samenzweert om Hepburn te misleiden om ze haar huis binnen te laten, op zoek naar een pop die werd gebruikt om heroïne te smokkelen en die in haar bezit belandde. De film is niet altijd even geloofwaardig maar voldoende onderhoudend en spannend. Wat is er griezeliger dan te denken dat je als blinde persoon niet alleen in je appartement bent, maar met drie mannen die je niet kent? De film werd tevens geregisseerd door de man achter de James Bond films Dr. No, From Russia with Love en Thunderball.

8. Hush (2016) van Mike Flanagan

Hush is nog zo een film dat niet geheel logisch in elkaar steekt. Zo zijn de beweegredenen van de antagonisten om Maggie te vermoorden toch niet geheel duidelijk; als kijker weet je niet of hij een psychopaat is of gewoon gek, psychisch niet geheel in orde of een beredeneerde ijskoude killer. Maar de regisseur houdt de kijkers heel slim op het puntje van hun stoel door constant dubbelzinnigheden hun kant op te gooien. Er zijn momenten in de film dat je het meisje aanmoedigt, Mike zorgt ervoor dat Maggie langzaam opbouwt als een badass. Op papier is het een enigszins typische “stalker buiten het huis”-film, maar het combineert het genre van de invasie-thriller met deze van de slasher-film en het resultaat is angstaanjagend goed.

7. Blindness (2008) van Fernando Meirelles

In het land der blinden is eenoog koning, en Blindness (2008) gebaseerd op de roman van José Saramago, is hiervan een letterlijke verfilming. Als een stad getroffen wordt door een mysterieus virus dat alle inwoners blind maakt, besluiten de autoriteiten het gebied af te sluiten. Er is echter een vrouw (Julianne Moore) die nog niet getroffen is door het virus, en aangezien alleen zij nog kan zien, rust er een enorme verantwoordelijkheid op haar schouders. De film begint als een drama maar wordt al snel een nachtmerrie wanneer er een machtsstrijd woedt tussen de blinden. De film heeft zijn zwaktes – en dan voornamelijk op vlak van logische karakteropbouw, en flirt wat met de grens van de platte exploitationfilm, maar heeft ook momenten van grootse cinema.

6. Julia’s Eyes (2010) van Guillem Morales

Deze Spaanse Julia’s Eyes, over een vrouw die langzaam haar gezichtsvermogen verliest terwijl ze de mysterieuze dood van haar tweelingzus probeert te onderzoeken, heeft relatief weinig geld gekost (niet meer dan 5 miljoen dollar) en toch is het een bijzonder stijlvolle thriller van bijna 2 uur lang. Op het einde van de film hebben de scenaristen wel een loopje genomen met de geloofwaardigheid maar tegen deze tijd heb je je als kijker volledig overgeleverd aan de karakters. En het zal niemand verbazen dat Guillermo del Toro deze film heeft geproduceerd.

5. Rear Window (2010) van Alfred Hitchcock

Ik had Rear Window (1954) gerust op nummer 1 kunnen zetten maar de handicap van de beenbreuk is op zich een klassieker en maakt de persoon enkel minder mobiel. Toch heeft Hitchcock deze handicap perfect kunnen uitspelen als iets wat heb geluisterd hield aan zijn raam met zicht op de buren en was het tevens een akelig moment wanneer de moordenaar de trappen kwam opgelopen en hij niet kon vluchten en zich maar moest verdedigen met de flits van zijn fototoestel.

4. The Eye (2002) van Danny Pang & Oxide Chun Pang

Er is een Amerikaanse versie met Jessica Alba, maar deze is nauwelijks het bekijken waard. En eigenlijk is dit grotendeels ook omwille van de actrice die geen dramatisch vermogen heeft om ons te laten meevoelen met haar angsten. De originele film heeft dan weer heel wat verdiensten en is zeker wel een mijlpaal in de Aziatische horrorwave. The Eye werd geregisseerd door The Pang Brothers en is een goed uitgevoerde horrorfilm die genoeg schrikmomenten heeft om de stuipen op ons lijf te jagen. Het originele The Eye zal niet zo snel worden overtroffen en is een van de meest originele en opwindende Aziatische horrorfilms in vele jaren.

3. Sur Mes Lèvres (2001) van Jacques Audiard

Sur Mes Lèvres is toch wel één van de betere Franse films. Het vertelt het verhaal van de loyaal en hardwerkend jonge secretaresse Carla (Emmanuelle Devos) die graag hogerop wil limmen in haar job. Maar als 35-jarige vrouw met een gehoorstoornis weet ze niet goed hoe ze uit haar saaie leven moet komen. En dan komt in haar leven Paul Angeli (Vincent Cassel), een nieuwe stagiair, vers uit de gevangenis, die haar leven op zijn kop zal zetten. Het is enerzijds een romance maar ook een thriller die veel van zijn inspiratie heeft gehaald bij Alfred Hitchcock.

2. Don’t Breathe (2016) van Fede Alvarez

Eén van mijn favoriete moderne thrillers is en blijft Don’t Breathe. Het is gemaakt voor relatief weinig middelen, maar de cameravoering, het acteerwerk en vooral de plot zijn echt van het beste van wat je van het genre kan verwachten. En in tegenstelling tot de meeste andere films is de handicap nu niet iets dat bij de held of heldin wordt gelegd dan wel bij de villain, die in het begin wordt afgeschilderd als een potentieel slachtoffers van een aantal boefjes. Vergeet de sequel want deze is nauwelijks het bekijken waard maar dit is een meesterwerkje.

1. Memento (2000) van Christopher Nolan

Maar de beste film met een handicap is Memento over een onderzoeker voor een verzekeringsmaatschappij die zijn geheugen ernstig heeft beschadigd na een poging in te grijpen bij de moord op zijn vrouw. Hij is nu uit op wraak, maar door z’n slechte geheugen kan hij alleen behoorlijk functioneren door het constant maken van aantekeningen, tatoeages en het maken van polaroid foto’s. Een film met een fucked-up-a-chronologie die je op het puntje van je stoel zet van begin tot einde. De regie is feilloos en het script van Jonathan Nolan is geniaal, een film om elk jaar toch eens te herbekijken.