Volgens Tessa Thompson zal diversiteit een agendapunt worden in de volgende fase van de MCU. In een interview voor Variety leek ze hierover geen twijfel te hebben. Marvel films worden wereldwijd bekeken en ze denk dat het wel een goede zaak zou zijn mochten meer mensen met een handicap vertegenwoordigd worden, alsook meer leden van de LGBTQIA gemeenschap.
“Ik denk dat als je de miljoenen en miljoenen mensen die naar de bioscoop gaan iets laat zien waarmee ze zichzelf kunnen identificeren, ze zichzelf gewaardeerd voelen. Voornamelijk binnen het verhaal van de comics, dat is waar het allemaal om gaat. Het gaat erom dat onze verschillen ons speciaal maken,” liet ze verstaan. “Ik ben erg tevreden dat we verder kunnen gaan om de grenzen te verleggen en dat ik dat mag doen met Valkyrie, omdat er zoveel meer coole homoseksuele personages in de comics zitten en die moeten een plek krijgen op het grote scherm.”
Tessa Thompson in Thor: Ragnarok © 2007 Walt Disney Studios Home Entertainment & Marvel
Wanneer ik dergelijke artikels lees dan moet ik terug denken aan films als Captain Marvel (2019) of Birds of Prey (2020). Het waren films met een politieke agenda en het verhaal was hierin klaarblijkelijk secundair aan de boodschap die een bepaald segment van de bevolking moest aanspreken, zodat ze zich “vertegenwoordigd voelen”. Wat ik ook moge zeggen als blanke recensent maakt niet veel uit, ik zal bestempeld worden als racist die minderheden niet respecteert. Wanneer ik een opmerking maak over de ethische achtergrond van een personage dan ben ik een racist, wanneer ik zeg dat ik geen kleuren zie, dan wordt ik gezien als iemand die blind is voor racisme en dus een racist. Mocht ik als regisseur niet wakker liggen om al dan niet minderheden te casten in mijn film dan wordt ik bestempeld als niet-inclusief en dus racistisch. Doe ik dat wel, dan is de kans groot dat ik zondig aan culturele toe-eigening en dus ben ik racist. En ik kan zo nog een paar uur verder gaan met het huidige catch-22 klimaat waarin we leven. Punt is, dergelijke discussies moeten hun plaats hebben in een debat, en mag gerust op een politieke agenda komen, maar alles willen kneden naar de mantra van BLM of LGBTQIA of om het even welke letter van het alfabet, zal niet noodzakelijk de kwaliteit van de films beter maken. Misschien wel integendeel.
Er komt een tijd dat we gaan praten over een zwarte acteur als Peter Parker/Spider-Man of Clark Kent/Superman. Is dat een slechte zaak? Niet noodzakelijk, het hangt er vanaf van welk verhaal je wil vertellen. Ik vind Spider-Man: Into the Spider-Verse (2018) een zalige animatiefilm die ik waarschijnlijk al 3 tot 4 keer heb gezien. Maar het probleem zoals altijd is dat men iets politiek gaat maken in plaats van de prioriteit te leggen op het verhaal en de karakters. Draai het verhaal om en maak een Black Panther (2018) met blanke acteurs. Uiteraard kan je dat doen, maar het zou wringen met het oorspronkelijke verhaal die vertrekt vanuit het hart van Afrika. Ik zou zelf geen probleem hebben met een zwarte James Bond indien de acteur ook geschikt is voor de rol, maar laat het plaatje kloppen en maak de wijziging niet omwille van publieke druk.
We leven in een polariserend klimaat waarin blanke agenten zonder schroom en met de handen in de zakken een zwarte man vermoorden, maar ook in een tijd waarin de zeemeermin in Kopenhangen wordt gezien als racistisch (zie pic). De vraag is of je met een doorgedreven en opgelegde vorm van diversiteit in films werkelijk iets zal veranderen in goede zin. En begrijp me niet verkeer, ik heb al evenveel bedenkingen bij de opgelegde regels van de Vlaamse Overheid om meer “Vlaamse liedjes” op Studio Brussel te hebben. Dergelijke beslissingen zijn niet alleen contra-productief maar tevens compleet achterhaald. Lees George Orwell indien jullie iets willen leren over opgelegde conformiteit en verstikkend groepsdenken en zo krijgen jullie een beter zicht op het fenomeen van de cancel culture.
Ik vind dat Blade een zwarte acteur moet blijven, net zoals ik vind dat Superman een blanke acteur moet zijn. En indien je deze conventies wil wijzigen dat moet het narratief verantwoord zijn, en niet omwille van een welbepaalde agenda die je wil doordrukken. En staar u niet blind op de “nobele intenties” van een multinational als Disney of Marvel die de kaart van de diversiteit willen trekken. Zij kijken naar hun bottom line en liggen niet echt wakker van de leefcondities van om het even welke minderheid. Ikea pakt uit met tv-spotjes met groene jongens die één zijn met natuur en milieu, maar ondertussen zijn ze uit het zicht van iedereen illegaal Europese oerbossen aan het kaalkappen. Of nog Nike, Amazon, Apple die gedwongen arbeiders gebruiken in China voor het maken van hun producten. En dit is het hypocriete systeem waarin wij leven. Wij moeten als burgen individueel meer kritisch zijn, en racisme gaan verwerpen wanneer we het zien maar ook ons gezond verstand gebruiken en niet alles en iedereen onze gevoeligheden willen laten opdringen. En ja, breng gerust wat meer diversiteit in de MCU maar zorg dat het interessante karakters zijn en niet omwille van een politieke overweging. Dit wou ik toch even kwijt.
Denzel en Will Smith waren ooit (en misschien nog) de best betaalde acteurs die het meeste volk naar een bioscoop konden lokken. Talent komt altijd wel bovendrijven.