Nog een film die we hier nog hadden liggen en niet hebben besproken was deze vrij geslaagde film over Sigmund Freud. Het was een David Cronenberg film en dus kan je niet anders dan deze film eens te bekijken, ook al is het niet één van zijn betere films. Het is een ‘ok’ film met knappe vertolkingen. In A Dangerous Method (2011) zien we zelfs niet alleen Freud aan het werk, maar ook zijn collega Jung. Dit is tevens de eerste film van Cronenberg na 4 jaar platte rust. Zijn vorige prent was Eastern Promises (2007), ook al met Viggo Mortensen en Vincent Cassel.
Korte inhoud: De Eerste Wereldoorlog staat op het punt uit te breken. Psychiater Carl Jung (Michael Fassbender), zijn mentor Sigmund Freud (Viggo Mortensen) en Sabina Spielrein (Keira Knightley) bevinden zich in een gespannen driehoeksverhouding. Patiënt Otto Gross (Vincent Cassel), die behandeld wordt voor zijn immorele seksuele gedrag, brengt de spanningen tot een kookpunt. Dit alles met grote gevolgen voor de moderne manier van denken van de mens.
De titel van de film verwijst naar de methode van psychoanalyse die Jung naar aanleiding van een boek van Sigmund Freud op Sabina Spielrein uitprobeert. Jung laat zijn patiënte haar dromen vertellen om zo haar geestestoestand te doorgronden. Een gevaarlijk methode, want zo komt de dokter heel wat te weten over zijn patiënte en krimpt zo de professionele afstand tussen beiden. Jung was in die tijd getrouwd met Emma (Sarah Gadon), wat alles nog meer ingewikkeld maakte.
Het is verre van een saaie biopic. Het verhaal is ook niet beperkt tot Freud, maar concentreert zich op de driehoeksverhouding. De film onthult hiermee tevens een paar ongekende feiten over die heilige drievuldigheid. Cronenberg is in ieder geval heel nauwkeurig te werk gegaan en zich gebaseerd op verschillende studies van de psycholoog. Ook de opnames zijn gemaakt in Freuds woning en in het ziekenhuis Burghölzli. A Dangerous Method laat ons de seksuele fetisjen zien van de hoofdrolspelers en de “waanzin” van Jungs patiënt Sabina Spielrein zien, maar op de een of andere manier komt het allemaal zo steriel over als een psychoanalyse. Het is al een tijdje geleden maar de prent was geen enorme hit bij het publiek.
Ik was oorspronkelijk wel onder de indruk van de intellectuele steekspelletjes tussen Jung en zijn held en mentor Sigmund Freud, maar aan het einde leek het me vooral iets voor ingewijden in de psychologie. Het beste aan deze prent is zijn de vertolkingen en ik mistte wel wat de aanwezigheid van de regisseur, maar ook het script van Christopher Hampton bood niet meteen iets wat dit drama van de planken tot het witte doek kon katapulteren. Wat ik hiermee bedoel is dat het een beetje aanvoelde als verfilmd toneel – ondanks de prachtige fotografie van Peter Suschitzky. En er zat meer in, maar ondanks het fascinerende onderwerp met betrekking tot deze twee titanen van de psychoanalyse, bleef alles heel onderkoeld.
© Sony Pictures Home Entertainment
Het meest indrukwekkend is de vertolking van Keira Knightley, in de rol van een seksueel geobsedeerde psychiatrische patiënte die regelmatig een spanking krijgt van Michael Fassbender’s personage en ook volledig topless gaat. Bij aanvang van elke seksueel-getinte scène bekende Keira dat ze een scheut wodka achterover sloeg. Om die psychose geloofwaardig op het scherm te brengen, haalde Knightley naar eigen zeggen inspiratie uit de schilderijen van Francis Bacon. Keira was een aantal jaar voor deze film ook al op de planken in The Children’s Hour (2007), waarin twee vrouwen in de jaren dertig beschuldigd worden van een lesbische affaire. Geen brave rolletjes meer voor Keira, maar de actrice is niet bank om ingewikkelde rollen te spelen.
Kortom, A Dangerous Method is gewoon te veilig voor zijn eigen titel. Het is prachtig vormgegeven en rijk aan subtekst, maar het is ook steriel, dramatisch gezwollen en soms een soort sleur. In feite is het een a-typische Cronenberg film die evengoed kan kunnen komen van een doorsnee Britse kostuum-regisseur. Een klein weetje, dit had de internationale doorbraakfilm van Matthias Schoenaerts kunnen worden, en de acteur deed een geslaagde auditie, maar het kwam moeilijk voor hem om de film te doen gezien hij de productie van Rundskop (2011) moest beginnen.
Ik vond het best een goeie film, vind de onderwerp zelf zeer boeiend, maar het script kon veel beter zijn uitgewerkt, vooral de relatie tussen Fassbender en Knightley is soms wat vervelend, en dat is nu net het centrale gegeven in de film.
Die film is een zware teleurstelling , en dat komende van Cronenberg. Had misschien beter nog wat langer op zijn “platte rust” gebleven.
Wellicht geen film over Sigmund Freud zelf, maar hij komt wel uitgebreid aan bod in de prent When Nietzsche Wept:
http://www.imdb.com/title/tt0760188/
Mooie film wel, al is het boek van Irving D. Yalom beter.