Ik ga er meteen bij vertellen dat ik de game nooit heb gespeeld of iets over “The Witcher” mythologie heb gelezen. Ik heb er desondanks van genoten. Al moet ik er meteen bij zeggen dat de serie misschien meer te winnen had indien Netflix de 8 afleveringen iets meer zou spreiden in de tijd en zo de mogelijkheid geven aan de kijkers om zich iets meer in de materie te werken. Wie uiteindelijk ‘witchers” zijn werd bijvoorbeeld niet uitgelegd en ik heb een vermoeden dat de makers net iets teveel dachten dat de kijkers een uitgebreide voorkennis hadden over deze legende, … euh in mijn geval niet dus.
Het eerste seizoen van The Witcher introduceert; de monster jager Geralt of Rivia (Henry Cavill), Yennefer van Vengerberg (Anya Chalotra) en Cintran-prinses Ciri (Freya Allan), elk met hun eigen verhalen die uiteindelijk naar elkaar toe groeien. Het eerste seizoen is gebaseerd op ‘The Last Wish and Sword of Destiny’, een verzameling korte verhalen die voorafgaan aan de belangrijkste Witcher-saga. The Witcher heeft een niet-lineaire structuur (wat voor een “leek” als mij nogal verwarrend overkwam) die zich afspeelt in een fictieve wereld, op een landmassa genaamd “The Continent” waar we een mix ervaren van fantasie-elementen uit de Middeleeuwen en Renaissance. Een beetje ‘Game of Thrones’ meets ‘Lord of the Rings’ als u wilt, maar datgene wat mij vooral over de streef trok was Henry Cavill die hier veel meer uitblinkt dan in al die Superman films – al dan niet met verwijderde snor.
Korte inhoud: Geralt van Rivia is een witch, een soort mutant met speciale krachten die monsters voor geld vermoordt. Het land verkeert in een staat van beroering vanwege het rijk van Nilfgaard dat zijn territorium wil vergroten. Onder de vluchtelingen van deze strijd bevindt zich Cirilla, de prinses van Cintra, die wordt vervolgd door Nilfgaard. Zij en Geralt zijn voor elkaar bestemd. In zijn avonturen ontmoet Geralt ook Yennefer, een tovenares.
Wat me is opgevallen is dat de serie klaarblijkelijk niet bestemd is voor kinderen want het zit vol met orgies, dode babies, blote borsten en ongecensureerd taalgebruik, dus het leunt toch iets meer aan de GoT serie – maar dan wel met een draak die lijkt te komen uit de B-reel want die ziet er erbarmelijk uit. Het tweede wat me is opgevallen zijn de onnozele contactlenzen die bij momenten toch meer van een afleiding begonnen worden en de kostuums vond ik ook niet bepaald geslaagd. Maar Cavill in die ‘Daenerys Targaryen’-pruik ziet er geweldig uit en maakt eigenlijk veel goed in deze ‘fantasy for horny people’. Zonder hem had ik waarschijnlijk nooit voorbij episode twee geweest, gezien de algemene verhaallijn toch vooral iets is voor die hard-fans en +16 jarige pubers. Het liet me allemaal koud. Maar de serie biedt niet alleen iets voor de jongens, maar zeker ook voor de meisjes…als je begrijpt wat ik bedoel.
Eigenlijk was alles aanwezig voor een uitstekende serie, mits betere make-up en wardrobe beslissingen, een verhaal die iets meer aangescherpt kon worden, een chronologische tijdlijn (!), betere karakter-motivaties en cgi die iets meer van het niveau is van wat het GoT publiek gewend is – want dit was volgens mij meer de vervanger van GoT dan die Apple+ serie “See” – had dit de serie van het jaar kunnen zijn. Al bij al heb ik toch van de serie van Lauren Schmidt (Yes, girl power!)) uitgekeken en genoten. Laten we hopen dat ze nu voor hun tweede seizoen leren uit de schoonheidsfoutjes van het eerste seizoen.
Het verhaal is toch wel wat dunnetjes. Ik zou echt niet zeggen dat deze serie bestemd is voor die hard fans van de game want we zijn er toch wel wat van verwijderd.