Het is absoluut de beste toon voor de MCU om lichte komedie te mengen met actie, in plaats van de donkere en dramatische toer op te gaan die Edward Norton wou doorvoeren met zijn The Incredible Hulk (2008). Gelukkig hebben ze ingegrepen en de koers gewijzigd. Hoewel, deze Ant-Man and the Wasp (2018) lijkt misschien net iets teveel over te hellen naar de komedie. Desondanks opent het een deur die voor de Avengers-films nog een belangrijk plot-gegeven zal worden.
Wat mij betreft behoort deze film niet tot de betere MCU films, en mag zich gerust scharen naast films als Thor: The Dark World (2013). Er zijn leuke momenten, maar dat volstaat niet om ons bijna 2 uur lang aan het lijntje te houden. Toch heb ik er meer van genoten van Captain Marvel (2019).
Korte inhoud: In de nasleep van Captain America: Civil War worstelt Scott Lang (Paul Rudd) met de gevolgen van zijn keuzes als een superheld en een vader. Terwijl hij moeite heeft om zijn thuisleven met zijn verantwoordelijkheden als Ant-Man te herstellen, wordt hij geconfronteerd door Hope van Dyne (Evangeline Lilly) en Dr. Hank Pym (Michael Douglas) met een dringende nieuwe missie. Scott moet opnieuw het pak aantrekken en samenwerken met Hope, ‘The Wasp’ om geheimen uit het verleden te ontdekken. Ze moeten samenwerken om het Quantum Realm binnen te gaan, waar ze moeten zoeken naar de nog steeds levende Janet Van Dyne (Michelle Pfeiffer). De gebeurtenissen spelen zich af vóór Avengers: Infinity War.
Ik was een grote fan van Ant-Man (2015) en toen ik de trailer zag had ik zelfs hoge verwachtingen, maar het script van Chris McKenna, Erik Sommers, Paul Rudd, Andrew Barrer en Gabriel Ferrari is een zooitje geworden van clichés, onwaarschijnlijke plottwisten, platte actie, infantiele humor en repetitie van datgene wat leuk was in de eerste film. Het is nonsens die enkel een publiek van 12-jarigen kan bekoren. Regisseur Peyton Reed heeft deze prent op automatische piloot geregisseerd. Het grootste probleem zijn niet de acteurs, of zelfs de regie, maar wel het script. Maar wat verwacht je als 5 scenaristen elk hun stempel willen zetten op de film?
Wat is er goed aan deze sequel? Niet zo zot veel. Walton Goggins is wel een leuke corporate villain met een glimmende sun tan – maar je kunt hem op geen enkel moment serieus nemen. Ook Hannah John-Kamen als Ghost was beloftevol, maar haar inbreng bleef alsnog beperkt op het verhaal en de motivaties van deze twee “villains” zijn niet geheel duidelijk. Ghost is zelfs geen echte villain. Alles draait rond de quantum realm, een pseudo-wetenschappelijke universum waarin de vrouw van Hank Pym al jarenlang gevangen zit (en blijkbaar nog niet is verwelkt uit verveling). Het verhaal slaat nergens op, en wordt nog eens nodeloos ingewikkeld gemaakt door een nevenplot waarbij Ghost de energie van Janet Van Dyne wil consumeren om zo af te geraken van haar pijnlijke afwijking. Het klinkt niet alleen onnozel, het ziet er ook onnozel uit. Zeker het einde is ronduit bespottelijk, waarin Michelle Pfeiffer plots magische handen heeft en Ghost uiteindelijk gewoon quantum energie nodig had en je je afvraagt waarom ze zonodig Janet moest gaan offeren. Het sloeg allemaal nergens op.
Veel ronkende namen in de film, zelfs Laurence Fishburne heeft een ondankbare rol. Evangeline Lilly had een verademing in de film moeten zijn, maar haar rol is behoorlijk slecht aangepakt. Ze is buitengewoon knap en ook geloofwaardig als een actie-actrice, maar er zit zelfs geen echte chemie tussen haar en Scott Lang. Vreemd genoeg lijkt het personage van Paul Rudd een beetje op de achtergrond te verdwijnen en wordt toch iets teveel afgeschreven als een loser in plaats van een held. Hij is ook een pak minder grappig. In wezen is hij zelfs geheel overbodig, en was het niet voor een scenario-truuk had je hem zelfs kunnen weglaten.
Komt er een Ant-Man 3? Normaal was dit de bedoeling, maar na deze teleurstelling ben ik nog niet zeker dat deze prent veel potten zal breken aan de box-office, dus alles valt nog te bezien. Het feit is wel dat de karakters normaal zouden moeten terugkomen in de nieuwe Avengers film (2019). Er is één mid-credit scene die eigenlijk een knipoog is naar Avengers: Infinity War (2018) en nog een klein filmpje op het einde die ons niet veel wijzer maakt naar wat er komen zal, of zelfs nog maar leuk is om te zien. Je vraagt je nadien af waarom je 5 minuten van je tijd hebt verspilt met namen te lezen om uiteindelijk dit te zien. En meer, je vraagt je af waarom deze film zelf werd gemaakt. Voor een introductie van The Wasp? Om Avengers 4 in te leiden? Ik heb geen idee, maar het is op geen enkel moment groots genoeg. Peyton Reed is een bekwaam regisseur maar ik verwacht heb niet meer terug in een Marvel film na deze teleurstelling.
De DVD, Blu-ray en UHD zijn ondertussen al een tijdje beschikbaar mét audio-commentaar van de regisseur, making of filmpjes, gagreel, outtakes, deleted scenes en een introductie film. Dit zijn echt wel verzorgde Blu-ray releases die fans echt wel meer bieden dan alleen maar de film.
kunnen jullie Ant-Man and the Wasp zelf ontdekken in de bioscoop en misschien de verwachtingen ondertussen wel wat temperen.
Beoordeling: 3 / 5
Recensie door Dave op 6 juli 2018
Ik snap die film niet, bepaalde zaken waren goed maar het overgrote deel is gewoon te onnozel. Ik heb nog wel genoten van de eerste film.