Annihilation (2018) ***½ Blu-ray review

Streamingdiensten zijn steeds meer terrein aan het winnen, en na de tv-series hebben nu ook steeds meer “Hollwoodfilms” een première op internet, en dit niet omdat de studio denkt dat het klappen zou krijgen met een bioscooprelease. Netflix is trouwens niet de enige dienst die een productie-afdeling heeft voor het maken van films. Zo is er ook HBO Films (vb. Fahrenheit 451) en Hulu Originals (bv. Fyre Fraud) en binnenkort is er de streamingdienst van Disney en Apple.

Steven Spielberg heeft zich recentelijk uitgelaten over Netflix films die plots opdoken bij de Oscars (zoals Roma). Zijn redenering is uiteraard van dezelfde orde als deze van Nolan en Tarantino die ijveren voor het behoud van pellicule boven het digitale formaat. Het is in wezen proberen vasthouden aan de nostalgie van het bioscoopgebeuren, en de rivaliteit met de streamingdiensten is een verlengstuk van deze discussie. Dit hebben gezegd zullen er steeds meer films worden gemaakt door streamingdiensten die zich zullen ontpoppen tot echte filmstudio’s. En de kwaliteit wordt alsmaar beter, neem nu deze Annihilation (2018). Hoewel, dit is eifgenlijk een Paramount film die in een later stadium is overgenomen door Netflix.

De sci-fi actiefilm Bright (2017) met Will Smith had gemakkelijk 100 miljoen kunnen opbrengen tijdens zijn openingsweekend, maar het was Netflix die de eer had de film uit te brengen. En hier is nog maar eens een sci-fi prent. Annihilation is de tweede film van regisseur Alex Garland die eerder indruk maakte met zijn debuut Ex-Machina (2015).

Korte inhoud: ‘Annihilation’ volgt een groep van vier vrouwen: een bioloog, een antropoloog, een psycholoog en een surveillant. De groep besluit op een gevaarlijke expeditie te gaan naar een locatie waar de natuurwetten niet gelden. Het onbewoonde en verlaten gebied is de laatste plek waar de man van een van de groepsleden is geweest.

Garland heeft nog maar één film gemaakt maar ook deze film is een schot in de roos, ook al is hij minder perfect dan zijn zijn vorige film. Het is in ieder geval het soort film waar je nadien met vrienden urenlang kan over zitten praten. Het is niet de typische-science-fiction film zoals je kon verwachten. We zijn ver weg van Star Trek, Avatar of Star Wars. Hier schuren we dichter tegen de psychologisch analytische thriller die met zijn ideeën ons aan het denken zal zetten. Deze film zal dus zonder twijfel het publiek verdelen in haters en lovers. Het is ook het soort film dat heel wat vragen zal oproepen, en schaars is met zijn antwoorden. Gelukkig is het nog niet zo erg als een doorsnee Damon Lindelof vehikel.

Popcorn films zijn gemakkelijk te beoordelen, ofwel had je ermee plezier of niet. Bij films met een bepaalde boodschap ligt de vraag anders, met name: is de filmregisseur geslaagd in zijn opzet om het publiek intellectueel te prikkelen? Door doelbewust wat ambigu te blijven, zeker naar het einde van de film toe, draagt bij tot de fascinatie. De film vraagt ook iets meer van zijn kijker dan doorsnee sci-fi films. Paramount Pictures was zelfs niet geheel zeker of deze film zijn publiek zou vinden en waren bezorgd dat alles misschien net iets te intellectueel en ingewikkeld was. Dat was meteen ook een reden om de film niet massaal in bioscopen uit te brengen en zo wel geld uit te sparen. En zo is er een deal gesloten met Netflix. Mijn inziens heeft Paramount hier wel een fout gemaakt om zijn publiek te onderschatten.

Een ander opvallend gegeven is dat deze Annihilation vol met vrouwen zit, en waarom ook niet? De films met alleen of voornamelijk mannen zijn niet meer bij te houden. Het mag zeker ook wel eens omgekeerd zijn. In de hoofdrollen zien we Natalie Portman, Sonoya Mizuno, David Gyasi, Jennifer Jason Leigh, Gina Rodriguez, Tuva Novotny en Tessa Thompson. Bij de acteurs zien we Oscar Isaac en Benedict Wong, maar het is duidelijk dat hier de vrouwen op de voorgrond staan, ook al werd het geschreven door een man.

© Universal Benelux

De aliens zijn deze keer geen creepy gedaantes met grote ogen, dikke kop en smalle ledematen die met gigantische metalen schotels op aarde zijn neergekomen. Deze keer zijn de aliens bijna iets feeëriek, ook al voel je wel een dreiging. Wanneer ik de film voor het eerst zag dacht ik eerst dat het een nieuwe episode was uit de “Black Mirror” reeks. En de film heeft wel iets tv-achtigs ook al ziet alles er behoorlijk fantastisch uit.

Zoals ik al eerder zei, de film is niet perfect, zo heeft de film echt wel een probleem met zijn dramatische opbouw en kan je hier echt wel spreken van een ritme probleem. Soms ook ten goede waardoor je je zo onsamenhangend voelt als de personages en niet weet wat je kunt verwachten. Het eindresultaat is visueel interessant, maar ook spookachtig en bij momenten gruwelijk. Het ene moment zal het verontrustend en afschuwelijk zijn, het volgende moment zal het geweldig en dromerig aanvoelen. En als kijker blijf je geboeid door dit ongewone schouwspel. Het is razend origineel, met filmmakers die véél risico’s hebben genomen in een soms wat versleten sci-fi genre. Het is geen perfecte film, maar ik heb hier van genoten. Ondertussen is de DVD en Blu-ray uit met heel wat making of filmpjes.