Bijna een jaar geleden hadden we een post geschreven over de opkomende Extremely Wicked, Shockingly Evil and Vile (2019) die op 26 februari 2018 zijn laatste draaidag had. Hoe het komt dat de film nog steeds niet is uitgebracht is mij één groot mysterie. Maar nu de Netflix documentaire Conversations with a Killer: The Ted Bundy Tapes (2019) veel stof doet opwaaien lijkt er nu toch wel schot in de zaak te komen. En het meest opvallende is dat de regisseur en producent van de docu, Joe Berlinger, ook deze Zac Efron heeft heeft gemaakt.
Korte inhoud: Vertelt het verhaal van Ted Bundy (Zac Efron) en de misdaden die hij heeft gepleegd. We volgen het perspectief van Liz Kendall/Elizabeth Kloepfer (Lily Collins), de vriendin met wie Bundy een langdurige relatie had. Jarenlang staat zij hem bij, weigerachtig tegenover de koude waarheid achter de man. Uiteindelijk geeft ze hem aan waarna Bundy bekent 30 mensen om het leven te hebben gebracht. Hij zal in 1989 geëxecuteerd worden.
Eén van de mogelijke redenen waarom de film vertraging opliep is dat de distributeurs bezorgd waren dat de film net iets teveel Ted Bundy opvoerden als een popster, eerder dan als een genadeloze serial killer. Een zelfde kritiek die je hoort bij de Netflix documentaire. Echter is het zo dat je er niet omheen kan dat Bundy misschien wel de meest charismatische serial killers was die de mensheid ooit heeft gekend. En door zijn ‘good looks’ en zijn intelligentie vielen heel wat jonge vrouwen ten prooi aan zijn ziekelijke geest en wist hij de ordediensten verschillende keren te ontlopen. Tegenwoordig met de evolutie van DNA en forensisch onderzoek en de betere communicatie tussen de autoriteiten zou hij er minder gemakkelijk mee van afkomen.
Een andere reden is dat de regisseur misschien net iets meer bezig was met zijn documentaire dan met de film. Er zijn zelfs nog geen filmposters in omloop en niemand heeft al de tijd genomen om Joe Berlinger e overtuigen om te veranderen van titel. De huidige titel is iets wat de rechter over Ted Bundy had gezet, maar dit is toch niet meteen een titel waarmee ja kan uitpakken. Noem je film ‘Ted Bundy’ of ‘Bundy’, dan weet iedereen waarover het gaat. Wij hebben ondertussen wel de documentaire gezien en, zoals heel wat documentaires op Netflix, lijdt het aan langdradigheid. Docu’s worden vaak gekocht op basis van het aantal minuten beeldmateriaal, en dat is vaak een probleem. De makers maken het nodeloos lang.
De grootste troef van de documentaire is dat ze grotendeels verteld is door de serial killer zelf die zijn versie van de feiten geeft. Dit wordt echter in een ander daglicht gesteld door verschillende individuen, gaande van advocaten tot politiemensen. Toch krijgen we geen confessie van zijn daden. Hij spreekt in de derde persoon over iemand die zoiets had kunnen doen, en op het einde van de rit heb je toch het gevoel dat deze film misschien net iets te rooskleurig was over zijn daden, zowel bij het verbloemen van zijn moorden (daar werd eigenlijk weinig over verteld, en ook de nabestaanden werden niet aan het woord gelaten) als bij het beschrijven van zijn charismatische voorkomen. De docu gaat ook niet echt op zoek naar een catharsis of nog maar een beetje emotie, maar lijkt zich tevreden te stellen met het opsommen van de gebeurtenissen in de tijd. Je kon er niet naast kijken dat de maker gefascineerd was door hem en dit zou nu ook wel eens het geval kunnen zijn met de filmversie. We hebben nog geen Belgische release, maar dat zal hopelijk wel veranderen.