Thelma (2017) **** DVD review

Een Noorse film. Dit gegeven is niet direct iets wat horden toeschouwers naar een bioscoopzaal lokt en de box officecijfers door het dak laat gaan. Dat was ook het geval met de thriller Thelma (2017) die het vooral moet hebben van de aandacht op filmfestivals. Zo was de prent in 2017 ook te zien op het Filmfestival van Gent, maar tot een bioscooprelease kwam het niet. Helaas, want Thelma is een mysterieuze thriller die het moet hebben van zijn donkere, beklemmende sfeer. Het soort zoals ik ze graag heb.

Korte inhoud: Hoofdpersonage Thelma (Eili Harboe) is een Noors achttienjarige meisje dat van haar ouders de kans krijgt om biologie te gaan studeren in Oslo. Van het Noorse platteland naar het studentenleven in de hoofdstad is een grote stap voor de verlegen Thelma die zich nog angstvallig vastklampt aan haar ouders en hen elke dag belt, of gebeld wordt.

Langzaamaan kruipt Thelma toch uit haar schulp en tijdens een bezoekje aan de bibliotheek leert ze de extraverte Anja (Kaya Wilkins) kennen. Helaas krijgt Thelma tijdens deze ontmoeting een epileptische aanval. Thelma wil niet dat haar ouders hier van op de hoogte worden gesteld en ondergaat in het geheim een aantal onderzoeken. Hieruit blijkt dat ze zeker geen hersentumor heeft, maar wat heeft ze dan wel?

Ondertussen groeit de band tussen Thelma en Anja en in het spoor van Anja kom Thelma stilaan los. De twee groeien steeds dichter naar elkaar toe en het is uiteindelijk Anja die de eerste stap zet en Thelma kust. Die reageert echter behoorlijk paniekerig en lijkt iets te verbergen. En dan verdwijnt Anja plots.

Thelma is een film die je meteen meezuigt in zijn donkere, mysterieuze sfeer. Regisseur Joachim Trier – na zijn Amerikaanse debuut Louder Than Bombs terug in zijn thuisland – zet meteen de toon in de eerste scène waarin een vader en een klein meisje in een desolaat winters landschap over het ijs lopen om te jagen. Wanneer ze uiteindelijk een hertje tegenkomen krijgt de vader het niet over zijn hart om het beest dood te schieten, maar richt hij zijn geweer op het achterhoofd van zijn eigen kind. Ook nu durft hij de trekker niet overhalen, maar er is dus duidelijk iets aan de hand in het gezin dat de vader zulke drastische maatregelen nog maar overweegt.

Daarna springen we naar de campus van de universiteit van Oslo waar we kennismaken met Thelma. Ze wordt naar haar studentenkamer gebracht door haar ouders die haar schijnbaar niet graag alleen laten. Later komen we te weten dat Thelma heel strikt en religieus is opgevoed. Ze heeft nog nooit alcohol gedronken, laat staan gerookt. De binnenkant van de kerk heeft ze meer gezien dan de binnenkant van een café.

De flamboyante Anja maakt iets in Thelma los waar ze tegen zal moeten vechten. Toegeven aan haar verlangens – zo wordt langzaam duidelijk – betekent immers destructie. Dat hebben haar ouders haar altijd ingeprent maar dit wordt duidelijk in een visueel prachtige scène waarin Thelma en Anja een balletvoorstelling bijwonen. Wanneer de seksuele energie tussen hen steeds toeneemt, groeien ook Thelma’s innerlijke krachten, geïllustreerd door een wiebelend massief decorstuk dat boven de hoofden van het publiek vervaarlijk begint te schommelen.

Trier weet een mysterieus sfeertje rond Thelma te bouwen, een net dat zich langzamerhand sluit en Thelma meer en meer naar adem doet happen en haar bijna verstikt. Gedurende de de hele film blijft het balanceren op de dunne koord tussen heeft Thelma paranormale gaves of heeft ze een medische aandoening? Knap hoe dit wordt getoond door Trier, die samen met Eskil Vogt overigens ook het scenario schreef. De regisseur wordt daarbij geholpen door de sterke vertolkingen van Eili Harboe en Kaya Wilkins die de tienertwijfels in Thelma en Anja voortreffelijk weergeven.

Het scenario van Trier en Vogt zit knap in elkaar en biedt veel meer dan ‘meisje wordt verliefd op ander meisje’. Thema’s als homoseksualiteit, religie en fantasy worden perfect met elkaar gemixd tot een gelaagd script met subtiele nevenplots (zoals de ouders van Thelma). Flashbacks geven meer duidelijkheid over de achtergrond van Thelma waardoor bepaalde gebeurtenissen in een heel ander daglicht komen te staan.

Thelma blijft tot de allerlaatste seconde intrigeren en kent geen moment een dipje in de opbouw. Door de mooie beelden, het strakke scenario en de sterke vertolkingen blijft je geboeid kijken. Als je denkt dat een combinatie van Carrie, Let the Right One In en Fucking Amal niet mogelijk is, moet je zeker deze Thelma een kans geven. De film is sinds begin april beschikbaar op dvd.