Het duo Ron Howard en Chris Hemsworth hebben met Rush (2013) bewezen dat ze een geslaagde match waren. Nu hebben de regisseur en de acteur elkaar opnieuw gevonden in de avonturenfilm In the Heart of the Sea (2015).
Korte inhoud: De Amerikaanse walvisvaarder Essex verliet Nantucket in Massachusetts in 1819 onder kapitein George Pollard (Benjamin Walker) voor een reis van 2.5 jaar om te gaan jagen op potvissen in hun leefgebieden in de zuidelijke Grote Oceaan. Ook aan boord zijn eerste stuurman Owen Chase (Chris Hemsworth), tweede stuurman Matthew Joy (Cillian Murphy) en scheepsjongen Thomas Nickerson (Tom Holland). De Essex werd echter zelf geramd door een potvis en zonk op 3700 kilometer afstand van Zuid-Amerika. De overlevenden van de Essex dobberden 90 dagen rond op zee. Ze zetten koers naar Zuid-Amerika en om te overleven wendden ze zich tot kannibalisme.
De film is gebaseerd op het non-fictie boek van Nathaniel Philbrick over de gebeurtenissen van het Amerikaanse walvissenschip de Essex in 1820, een dramatische gebeurtenissen die als inspiratiebron diende voor Moby Dick. De film begint 30 jaar na de feiten met een ontmoeting tussen Thomas Nickerson (Brendan Gleeson) , één van de enige overlevenden van de ramp, en de schrijver Herman Melville (Ben Whishaw) die het verhaal van deze mislukte walvisjacht naar buiten wil brengen in geromantiseerde vorm. En na deze korte prelude duiken we opnieuw in de tijd. Er zitten ook twee vrouwen in de film, Mrs. Nickerson (Michelle Fairley) en Peggy Chase (Charlotte Riley), die samen een screentijd hebben van 5 minuten.
Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen, ik heb me zelden zo verveeld bij het bekijken van zo’n spektakelfilm. Het contrast tussen Jaws (1975) en deze 100-miljoen-dollar film kan haast niet groter zijn. Je hebt niet meteen veel voeling met de personages. En het verhaal gaat effectief over een schip die te midden van de zee aangevallen wordt door een walvis op wie werd gejaagd, en waarbij de scheepslui in drie bootjes moeten zien te overleven. Maar veel ‘walvis’ komt er eigenlijk niet aan te pas. Hooguit een paar minuten. Over de visuele effecten kan ik over het algemeen niet veel op aanmerken. Er zitten twee of drie knappe topshots in (allemaal in de trailer) waarbij we dat reusachtige zoogdier dreigend langs de boot zien zwemmen, maar ik zat echt wel op mijn honger en had hier veel meer van verwacht. Bij andere shots voel je dan weer duidelijk de ‘green screen’ effecten. De film is zelfs niet in cinema-formaat, maar wil met zijn knipoog naar die oude avonturenfilms het 1.85 : 1 formaat exploiteren in plaats van het scope formaat 2.35 : 1. En op zich geen verkeerde keuze, ook al had ik gehoopt dat de film op een bepaald moment uit zijn frame zou breken, wat nooit gebeurd.
© Warner Home Video
Het beste in de film is misschien in het begin waar we een soort rivaliserende strijd zien tussen een ervaren walvisjager die eigenlijk kapitein wou zijn van zijn schip en een de effectieve kapitein die afkomstig is van rijke komaf binnen de scheepvaart. Maar halverwege is er van tweestrijd geen sprake meer en verliest de film de draad met zijn twee hoofdpersonages. Alle nevenpersonages zijn zo stiefmoederlijk behandeld dat ze nooit echt memorabel genoemd kunnen worden. Komt daar nog bij dat je als kijker eigenlijk meer gaat voelen voor de walvis dan voor de crewleden, wat uiteraard de dramatiek moet gaat bevorderen. Ron Howard probeerde die ene “koppige” walvis wel wat onsympathieker te maken door zijn huid wat te laten afschilferen, maar gezien het beest maar luttele seconden in beeld komt, is er nooit een dreiging. In fel contrast met Jaws zag je de haai bijna nooit, maar voelde je hem constant.
Ja, het verhaaltje is op zich wel opmerkelijk, maar na het zien van de film heb je toch spijt dat Ron Howard het verhaal van Moby Dick niet had verteld in plaats van deze survival film. Ik wou een walvissenfilm zien en kreeg Cast Away (2000) voorgeschoteld. Het charisma van de acteur ontgoochelt niet, maar we spreken hier wel niet van Oscar-waardige vertolkingen. In the Heart of the Sea is verre van een slechte film, maar er zal véél meer in. Je zou het kunnen samenvatten met: veel dick weinig Moby. Het is een gemiste kans en de regisseur heeft hier net iets teveel op safe willen spelen. De film had moeten uitkomen in maart van 2015, maar werd dan overgezet naar de Oscar-periode van december. Bij nader inzien had deze film in maart mogen blijven, want los van wat de visuele ging deze film niet veel awards en nominaties binnenhalen. En wat blijkt nu, de film heeft over de hele wereld slechts 3 nominaties gehad. De eerste beste Vlaamse film strijkt meer nominaties op.
Op woensdag 13 april 2016 komt de film uit op DVD en Blu-ray en Blu-ray 3D en Video on Demand. In the Heart of the Sea bevat meer dan een uur bonusmaterialen, met deleted en extended scenes, naast een pak making of filmpjes.
Beoordeling: 3 / 5
Recensie door Dave op 9 april 2015
*** In the Heart of the Sea trailer #1 ***
Ron Howard is dan ook zo een hit-end-miss regisseur die geslaagde films (Rush, Apollo 13) afwisselt met klote films (The Da Vinci Code).
Ik vond deze ook zwaar tegenvallen. Halverwege valt de film gewoon in mekaar en zitten ze in een bootje te wachten op de verlossing. En neen, je ziet geen kannibalisme in de film, daarvoor is de PG13 voor de makers blijkbaar te belangrijk.