Niets kan de originele Die Hard (1988) film overtreffen. De enige film die nog een beetje in de buurt komt is Die Hard 2 (1990), maar deze film heeft niet dat besloten ruimtelijke concept als de eerste film, maar wil alles bigger and better maken. Spijtig genoeg was het vooral veel van hetzelfde, maar met een stuk minder overtuiging.
Korte inhoud: Als de agent John McClane (Bruce Willis) weer eens voor kerst in Washington is, ziet hij iets vreemds op de luchthaven. Hij grijpt in en ontdekt dat het om zeer zware jongens gaat, al weet hij niet wat ze van plan zijn. Als de politie eenmaal doorheeft dat hij gelijk heeft is het al te laat. Terroristen onder leiding van Col. Stuart (William Sadler) hebben de luchthaven en de toestellen in de lucht in hun macht en in één van die toestellen zit John’s vrouw Holly (Bonnie Bedelia). Hun eis is om het vliegtuig te kapen waarin de gevangen genomen Gen. Ramon Esperanza (Franco Nero) zit. McClane tracht verborgen te blijven, de terroristen uit te schakelen en zeker niet makkelijk dood te gaan, net als vorig jaar.
De actieradius heeft zich in plaats van de verticale as nu verplaats in alle mogelijke richtingen in en rond een drukbezette luchthaven. Regisseur van dienst is Renny Harlin die de job heeft overgenomen van John McTiernan die toen bezig was met The Hunt for Red October (1990). Harlin is eigenlijk een B-actieregisseur, maar werd geholpen door een degelijk script van Steven E. de Souza (Commando, Die Hard, The Running Man) en Doug Richardson (Bad Boys). Dit was tevens de enige goeie film uit zijn gehele carrière, bestaande uit films als Deep Blue Sea, Cliffhanger en The Long Kiss Goodnight.
De makers hebben er toch alles aan gedaan om heel wat elementen uit de eerste film terug te brengen naar deze sequel, te beginnen met het tijdstip, met name de periode van kerstmis. Ook in deze film zien we hem klauteren in ventilatiebuizen en liftschachten, en werkt hij ook samen met de locatie politie. Ook de reporter Richard Thornburg (William Atherton) is opnieuw van de partij en het leven van zijn vrouw staat op het spel. Ook de plot draait opnieuw rond ‘the wrong guy in the wrong place at the wrong time’. De fotografie is deze keer niet van Jan De Bont, maar de muziek is wel degelijk van Michael Kamen.
© 20th Century Fox
Terroristen die met vliegtuigen spelen was in die tijd zo geen issue, maar na 2001 ga je deze film toch helemaal anders gaan bekijken. Toch blijft het een leuke rollercoaster met een paar onvergetelijke scènes, zoals deze waar McClane vast komt te zitten in een cockpit van een vliegtuig terwijl de bad guys de ruimte volgooien met granaten. Ook het hand-to-hand gevecht op de vleugel van een vliegtuig zijn van die scènes die alles de moeite maken. Humor is schaars en intrige wordt afgewisseld met harde actie. De eerste film had een filmbudget van 28 miljoen dollar. Deze sequel kreeg 63 miljoen dollar, maar haalde wel dubbel zoveel geld op met een slordige 240 miljoen dollar tijdens zijn bioscoop-release.
Op de nieuwe Blu-ray van Die Hard 2 die op 9 november 2015 in de winkel ligt, vinden we interessante making off filmpjes van de verschillende actie-scènes, alsook een no-straight-to-the-point audio-commentaar van Renny Harlin, vol met logistieke weetjes over talloze logistieke problemen, zoals het feit dat het niet heeft gesneeuwd tijdens de opname-dagen, terwijl het script zich grotendeels afspeelt in de sneeuw.
Review Die Hard 2 (1990)
Recensie door Dave op 9 november 2015
Een niet al te denderend maar nog steeds geslaagd vervolg op Die Hard 1, de film is net als het eerste deel groot opgezet, het zit weer vol met zalige actiescènes en Willis is weer lekker op dreef als John McClane, nogmaals zo worden ze niet meer gemaakt. Het bewijs zijn de laatste 2 Die Hard films.