Mad Max PS4 game is de MAX!

Het zal verrassend klinken, maar ik ben niet zo’n fan van de Mad Max: Fury Road (2015), de laatste film in de franchise. Hoewel de cinematografie indrukwekkend is, bleef ik toch op mijn honger zitten. De twee hoofdrolspelers (Tom Hardy en Charlize Theron) zijn klasse acteurs maar krijgen geen echte interessante karakter-scènes. Het verhaal is op zich ook zeer dunnetjes en wat er over blijft is een actie spektakel van begin tot eind. Nochthans zit de wereld van George Miller vol met interessante personages en verhalen. Ik ben steeds teleurgesteld wanneer film er niet in slaagt om op z’n minst boven oppervlakkigheden en platitudes uit te stijgen. Het game maakt daarbij eigenlijk een iets betere beurt.

In het begin van het open-world, third-person actiegame Mad Max (2015) heeft het hoofdpersonage die je controleert, een confrontatie met de main villain Scabrous Scrotus (een psychotische zoon van Immortan Joe) en wordt je wagen ‘the black on black’ door een groep War Boys gestolen. Je queeste is bij deze direct gezet, een nieuwe wagen vinden en je weg banen doorheen ‘The Great White’, een woestijn waar zich vroeger de zee bevond en waar nu enkel nog zand en verroeste scheepswrakken van overblijven, om uiteindelijk ‘Gas City’ te bereiken voor wat payback time.

Je ontmoet direct de gebochelde Chumbucket, een meester mechanic of blackfinger, voor wie automechaniek een religie is in dienst van ‘The Angel of Combustion’. Chumbucket heeft de confrontatie tussen Max en Scabrous gade geslaan en is ervan overtuigd dat Max de ‘Saint’ is die door de Engel zelf werd gezonden om hem te helpen de ultieme wagen te bouwen. Een voertuig dat zal heersen over de Wastelands, met name de ‘Magnum Opus’, een beetje de ‘Batmobile’ van Max Rockatansky.

Het spel is een open world game met de nadruk op gevechten met wagens, waarbij je in analogie met de films je tegenstanders wagens op alle mogelijke manieren tracht uit te schakelen: rammen, je harpoen gebruiken om deuren, wielen, bumpers of bestuurders uit de auto te rukken, vlammenwerpers om passagiers te roosteren, of de bestuurder die je net van zijn deur hebt ontdaan een shotgun-schot in de raap verkopen. De manieren zijn legio en dit is dan ook waar het spel uitblinkt. De voertuigen ronken lekker stoer en het ontmantelen van een volledig konvooi voertuigen om aan het kopvoertuig te geraken is adrenaline pompend. Grinding metal, oil skids, bloed en explosies in volle teugen. Wanneer je wagen zelf teveel schade pakt, repareert Chumbucket (die als co-piloot achter in de wagen hangt) die tijdens een rustig moment. Hij blust vlammen en herstelt je wagen tot perfecte staat, tenminste als je er niet eerst in ontploft bent.

Naast de gevechten met wagens zijn er ook melee gevechten,een beetje in de stijl van de Batman games. Je neemt het op tegen verschillende tegenstanders tegelijk en je arsenaal bevat naast basic soft en hard punches, parry-riposte moves, environment takedowns, shiv-counters, en dergelijke. Dit gedeelte van het spel haalt niet dezelfde kwaliteit als een Batman game en kan soms wat frustreren. Zo moet je weten dat je nog steeds klop kan krijgen midden in een takedown animatie, wanneer je geen parry kan uitvoeren of dodgen, of wanneer twee tegenstanders tegelijk aanvallen heb je geen dubbele parry mogelijkheid en moet je eigenlijk dodgen anders krijg je één van de twee zeker op je smoel. Maar mettertijd leer je hier wel wat mee omgaan. Dit is zeker geen spelbreker.

© Warner Bros. Interactive Entertainment

De gamewereld doet in vele opzichten denken aan bvb. de Infamous franchise. Het spel is verdeeld in een viertal grote zones, waar je telkens een thuisbasis hebt die je helpt uitbouwen. Elke zone begint op een gevarenniveau 5, en je doel is om het niveau tot 0 te herleiden door obstakels te overwinnen en zo de invloed van Scabrous op de zone te verminderen. Zo zijn er vooreest versterkte vijandelijke burchten, waarbij je eerst de buitenste defensies moet ontmantelen met je wagen, de gate aan diggelen schieten met explosieven of ze uit haar hengsels trekken met je harpoen, en dan ga je te voet naar binnen om met hordes vijanden op de vuist te gaan. Je hebt meestal een objectief, zoals het vernietigen van een oliepomp of het overwinnen van één van Scabrous’ lieutenants. Eens het objectief bereikt is de basis overwonnen en wordt die ingenomen door mensen uit je thuisbasis. Vanaf dan krijg je hiervoor om de zoveel tijd scrap, het enige betaalmiddel in de game.

© Warner Bros. Interactive Entertainment

Scrap vind je trouwens overal als collectibles en zo zijn er ook projecten die je kan opstarten in je thuisbasis om scrap te verkrijgen van wagens die je vernietigd in de wereld of zelfs over tijd wanneer je offline bent. Alles koop je met scrap, zowel upgrades voor je wagen als voor jezelf. Andere hoofdobstakels zijn o.a. het uitschakelen van ‘sniper’-nesten op de map, velden ontmijnen met behulp van een ‘sniffer’-hond, het vernielen van metalen vogelverschrikkers, en het uitschakelen van konvooileiders. Dat laatste oogst trouwens telkens een hood-ornament, zoals een metalen gehoornde schedel of een lugubere, plastic poppenkop die je dan vooraan of achteraan op je wagen dan plaatsen en de look van je wagen nog wat kan accentueren.

Je bouwt je eigen wagen ook zoals je die zelf wenst. De look en feel van het ding zijn je eigen keuze. Zo kan je gaan voor een vinnige roadster die als de bliksem optrekt en over de vlaktes raast, of je gaat liever op pad met een gepantserde tank voorzien van stekels en ramming rooster waar een vorklift iets kan van leren. De wagens van je tegenstanders zijn ook veelvuldig en verschillend, en je kan die ten alle tijde gebruiken wanneer je een eigenaar van een bepaald model hebt ontdaan en het terug naar je basis hebt gebracht. Dan zijn er ook nog de archangel modellen, die je kan bezitten zodra je de juiste upgrades van je eigen wagen ter beschikking hebt. Ze hebben de bedoeling om je de verschillende archetypes wagens te doen ontdekken.

© Warner Bros. Interactive Entertainment

Kortom, Mad Max is een goed spel. Ik vond dat de kritiek die het van de grote gamemedia kreeg ietwat onterecht. Het zal ongetwijfeld te maken hebben met de timing van de release. Je kan alleen maar geïntimideerd zijn als je naast Metal Gear Solid V: The Phantom Pain (2015) op de rekken ligt. Niettegenstaande vond ik dit een heel leuk game, waar je met gemak een zestigtal uren spelplezier zal uithalen. De graphics en de postapocalyptische setting zijn zeer knap, en er zit meer verhaal in dan in Mad Max: Fury Road, melee combat is soms wat frustrerend, racen door de woestenij in een ronkende duivelswagen is bevrijdend en de car combat is de MAX! De game van Avalanche Studios is ondertussen beschikbaar op voor PlayStation 4, Xbox One en PC.