The Beach (2000) *** Blu-ray review

Ik heb genoten van The Beach (2000) toen deze in de bioscoop te zien was. Het was twee jaar geleden dat Leonardo DiCaprio zich nat had gemaakt voor Titanic (1997), maar deze keer ging hij het zoeken in meer tropische wateren.

Korte inhoud: In een goedkoop hotelletje in Bangkok maakt de Amerikaanse rugzaktoerist Richard (Leonardo DiCaprio) kennis met Daffy (Robert Carlyle), een dertiger die getekend is door jarenlang druggebruik. Hij beweert dat hij het paradijs op aarde heeft ontdekt. Het is het perfecte strand, ingesloten door steile kliffen en onbereikbaar voor de gewone toeristen. Het is voor hen zelfs verboden terrein. Richard is meteen geïntrigeerd. Hij heeft immers de VS verlaten voor een zoektocht naar de ultieme schoonheid, spanning én gevaar. Diezelfde nacht pleegt Daffy zelfmoord. Als afscheidsgeschenk laat hij Richard een kaart na met de beschrijving naar “The Beach”. Samen met het Franse koppel Françoise (Virginie Ledoyen) en Etienne (Guillaume Canet) gaat Richard het ultieme avontuur aan. Tijdens hun tocht moeten ze alle drie hun grenzen verleggen en het grote gevaar trotseren.

The Beach is gebaseerd op de cultroman van Alex Garland, die later de geweldige sci-fi thriller Sunshine (2007), ook al geregisseerd door Danny Boyle. De ster van de fim is Leo, en in die periode was hij zelfs meer een God dan gewoon maar een filmster. Zijn naam op een affiche zou volstaan om een horde tienermeisjes naar de bioscoop te trekken. In die periode kreeg hij zelfs de rol aangeboden in American Psycho (2000), maar hij vond het nogal vroeg om zijn imago zo drastisch over een andere boeg te gooien. En achteraf bekeken had hij gelijk. Anderzijds kreeg hij ook de rol van The Talented Mr. Ripley (1999) aangeboden, maar uiteindelijk koos hij voor de Danny Boyle film.

Eigenlijk is The Beach geen feelgood film, verre van, ook al lijkt het er wel op met de muziek van Leftfield, All Saints, Sugar Ray, Blur, Faithless en Moby. Di Caprio speelt eigenlijk niet zo’n goedaardige rol en de conflicten in de film zijn vaak hard. Zo hebben we een scene waarin een bewoner van het eiland door een haai wordt gebeten. Een verschrikkelijke gebeurtenis die heel wat masker doet vallen binnen de groep. En dat is er de aanvaring met een drugskartel die een deel van het eiland exploiteren voor het kweken van marihuana.

© Twentieth Century Fox Home Entertainment

Is de utopie levensvatbaar? Dit is de vraag die de auteur zich stelt. En als je al een utopisch leventje leidt met strandspelen, watersport, visvangst en ‘s avonds samenhokken met de vrienden onder één grote tent, ga je dan blind worden voor alle negativiteit, laat staan de nuchtere realiteit. Wat begint als een soort Club Med toestand, begint al snel te lijken op een sekte met een geflipte goeroe aan het hoofd, genaamd Sal (Tilda Swinton).

Het rustgevende van het eiland en de hectische decadentie van de stad wordt op een grandioze manier in beeld gezet door Darius Khondji, ook al lijkt zijn sterkte meer te liggen in meer sombere dramafilms (Se7en, The Ninth Gate, In Dreams, The Immigrant). Het enige puntje van kritiek is het script, die halverwege toch wat in elkaar begint te vallen. Het probleem zit hem een beetje in het feit dat alle aandacht naar DiCaprio gaat in plaats van naar de nevenpersonages. Bijgevolg ontstaat er een grote leegte en hebben alle nevenpersonages weinig impact op het gebeuren. Ledoyen en Canet lopen er eigenlijk bij voor spek en bonen. Het is een soort Lord of the Flies maar dan minder diepgaand. Toch is Leo perfect gecast voor de rol en is hij wel diegene die ervoor zorgt dat de film niet compleet ontspoort.