Ik had het zowat gehad met de Jackass toestanden. Wat in begin nog de grenzen wou aftasten van het menselijk fatsoen met geïntoxiceerde mafkezen die de meest absurde, provocerende, onbeschaafde en ronduit gevaarlijke stunts voor ons opvoerden, werd stilaan iets teveel van het goede. De truuk met de welgemikte biljartbal in de teelballen was leuk de eerste keer, zelfs een tweede keer in super-slo-mo, maar dit masochistische stunt-slapstick genre begon op mijn systeem te werken en enkel nog bijval te kennen bij adolescente pubers die tegen alle waarschuwingen in niets liever deden dan de kapriolen te herhalen op YouTube met alle gevolgen vandien. Het gevolg was dat de serie werd afgevoerd van het MTV kanaal, ondanks zijn immens succes.
En toen kreeg ik Bad Grandpa (2013) voorgeschoteld, geschreven door Johnny Knoxville, Spike Jonze en Jeff Tremaine, een Jackass film mét een verhaaltje. En ik moet toegeven – tot mijn eigen schaamte – dat ik hier met volle teugen van heb genoten. De tv-serie Benidorm Bastards was eigenlijk halvelings gebaseerd op het Johnny Knoxville typetje van een oude, vuilgebekte en ongemanierde oude man die via candid camera de mensen voor schut zet, met dit verschil dat de Vlamingen hiervoor echte gepensioneerden hebben opgevoerd. Hier is Johnny Knoxville opnieuw in make-up. En je herkent de man nauwelijks. De make-up is zo knap dat het zelfs een Oscar-nominatie heeft opgeleverd voor Beste Make-up.
Korte inhoud: Zesentachtig-jarige Irving Zisman (Johnny Knoxville) is op een reis door Amerika met de meest onwaarschijnlijke metgezel: zijn acht-jarige kleinzoon Billy (Jackson Nicoll). Het is één van de meest krankzinnige verborgen camera films ooit vastgelegd, vermomd als road-movie. Irving, wiens vrouw zonet is overleden en die voor een laatste keer nog eens de bloemetjes wil buitenzetten, krijgt een kleinkind in zijn schoot geworpen tegen zijn wil. De dochter wil er niet meer naar kijken en Irving beslist om de puber te gaan afzetten bij zijn vader. Maar ondertussen vormt er zich een band tussen hem en die kleine snuiter, die in die paar dagen wel een heel aparte opvoeding meekrijgt van de gerimpelde oude man. Ze worden zelfs partners-in-crime. Op hun weg ontmoeten ze chippendales, misnoegde ouders van kinderen die deelnemen aan misverkiezingen, stoere bikers, geschokte rouwende mensen en allerhande nietsvermoedende burgers die in de maling worden genomen.
Het moet bij mijn weten de eerste candid camera film, na de eerdere experimenten van Sacha Baron Cohen (Borat, Brüno, The Dictator) waar je als kijker echt gaat meevoelen met de personages. Johnny Knoxville is een roekeloze acteur die klaarblijkelijk geen angsten kent en de vertolking van de puber is opmerkelijk. Het lijkt op het eerste gezicht allemaal gemakkelijk, maar wat die twee klaarspelen is een mooi staaltje improvisatie-werk. Het is tevens één van de betere sociale-experimenten. Zo kijken we hoe de mensen reageren wanneer Irving zijn kleinzoon Billy probeert te verzenden via de post, wat stuit op verontrustende en gemengde gevoelens van de twee vrouwen die de verzending moeten organiseren. De meest leuke scène in de film is de misverkiezing waarin Irving zijn kleinzoon als meisje heeft verkleed om hem zo te kunnen inschrijven, en zo kans te maken op een geldprijs. Wat volgt is onversneden humor.
Op 26 februari 2014 is de film beschikbaar op DVD en Blu-ray met een alternatief einde, deleted scenes en een making of. Ik verwacht dat de film minder bijval zal kennen in de States dan in de rest van de wereld, want het is toch wel in veel gevallen een kaakslag tegen het puriteinse en vrouwonvriendelijk Amerika. De film heeft misschien iets minder van een satirische impact als de films van Cohen, maar het is plezier verzekerd en het voelt ook heel spontaan en minder georchestreerd aan. Mocht er zoiets bestaan als “low-art”, dan zou ik deze prent hier zeker aan toeschrijven. En mocht Nicoll in de vergetelheid verdwijnen na deze film, hij kan zijn hoofd hoog houden, want hij heeft hier één van de meest geëngageerde acteerprestaties neergezet van de voorbije jaren door een kind. … Scrap that! Hij heeft hier één van de meest geëngageerde acteerprestaties neergezet van de voorbije jaren!
Beoordeling: 3.5 / 5
Recensie door Dave op 20 februari 2014
*** Jackass Presents: Bad Grandpa trailer ***
Johnny Knoxville al altijd goed gevonden, zelfs in zijn Jackass begin-periode. Die man heeft inderdaad geen remmen of angsten. Gewoon een plezier om naar te kijken.
Deze film stond zeker niet op mijn to watch list, maar nu heb je me curieus gemaakt 🙂
Bedankt voor de tip!