BioWare maakt opnieuw indruk met Mass Effect 3

Met Mass Effect en vooral Mass Effect 2 heeft Bioware zichzelf de lat heel hoog gelegd voor hun sluitstuk in deze epische sci-fi trilogie. De verwachtingen voor Mass Effect 3 waren dan ook torenhoog. In eerste instantie ben ik iemand die in hart en nieren van film hou, en de cinematografie in een game is het allereerste dat mij aantrekt. Mass Effect 2 was op dat vlak een zeldzaam pareltje.

En wat een verbluffende start van een verhaal. Jouw schip (‘The Normandy’) werd aan flarden geschoten en je stierf in een laatste heroïsche daad! En dan dacht ik even: “Heh?!? WTF? Oh…flash forward misschien. Crap, ik sterf dus…” Maar net erachter kreeg je de reconstructie sequentie: Je dode lichaam wordt gereconstrueerd door een geheimzinnige tycoon, ‘the Illusive Man’ (wiens stem werd vertolkt door niemand minder dan Martin Sheen), die er het BNP van een tros sterrenstelsels voor over heeft om jouw terug tot leven te wekken. Het deed me een beetje aan Steve Austin denken, ‘the six million dollar man’. Rebuilt, better, stronger, faster,…

De personages die je tegenkomt in ME2 zijn heel sterk ontwikkeld en hun verhalen raken je dan ook . The zelfmoord-missie op het einde van ME2 was de kers op de taart, een zeer mooi opgebouwde en spannende actie-sequentie, waar al je keuzes die je tijdens het spel gemaakt had tot hun ontplooiing kwamen. Dus ik verwacht niks anders en misschien zelfs nog beter van ME3! De live action trailer pakte al groots uit. Dit zou het sluitstuk moeten zijn van deze ruimte-trilogie, maar net zoals bij alle sluitstukken in de filmgeschiedenis, blijven er altijd nieuwe delen opduiken (cf. Star Wars, Final Destination, Saw, A Nightmare on Elm Street,…)

Desondanks de apocalyptische taferelen waren de eerste momenten in het spel voor mij dan ook een beetje “underwhelming”. Geen mooi opgebouwde intro…de Reapers (de synthetische aliens die het universum om de zoveel eeuwen om zeep schieten) zijn al aangekomen op de aarde! Je moet namelijk weten dat er downloadable content (DLC) en een hoop cross-media bestaat (comics o.a.) die ook de verhaallijnen in het Mass Effect universum vooruit helpen. Zo is er een serieuze kloof die je als gamer van ME2 naar ME3 niet ingevuld krijgt als je deze DLC en cross-media niet volgt. Niet dat deze nodig zijn voor de plotontwikkeling van ME3, maar er zijn een aantal dingen die je toch even doen fronsen. Sheppard is plots geen kapitein meer, je krijgt een nieuw personage te zien dat niet echt een introductie krijgt, je weet eigenlijk niet echt wat er allemaal met je crew en jezelf is gebeurd na de destructie van de Collector base.

© BioWare

Anyhow, dat was toen, nu zijn de Reapers er en hier is je schip terug, go kick some ass! Ik moest toch even slikken bij de graphics. Mijn import van mijn ME2 karakter naar ME3 wil grafisch eigenlijk niet goed lukken. Dit is niet dezelfde kop die ik had, maar goed, dan modeleer ik maar een nieuwe kop, niet zo erg. Mijn nieuwe female Shep ziet er knap uit, hoewel ik moet wennen aan de lelijke bekken die in sommige scènes toch wel doen schrikken. Ik heb alvast niet de indruk dat hier grafisch vooruitgang is gemaakt. Later in het spel stoorden de graphs mij veel minder, misschien ook omdat er dan meer aliens in beeld komen en die zien er altijd goed uit. Alleen blijft die indruk wat hangen, dat de afwerking van de intro wat overhaast in elkaar is gestoken.

Het verhaal blijft echter spannend. Niet enkel de reapers zijn mijn tegenstander, maar nu ook Cerberus en ‘the Illusive Man’, die zijn eigen plannen heeft voor de Reapers. Speltechnisch is alles in orde, dit is nog steeds het oude, met een paar nieuwe perks zoals heavy melee attacks en in één tijd over obstakels springen. Naast de oude power level ups zijn de skill trees nieuw en bieden je wat meer flexibiliteit. Ook de stemcast ontgoochelt niet, met ondermeer bekende stemmen van Martin Sheen, Lance Henriksen, Tricia Helfer en Keith David.

Het doel van het spel is om alle rassen in het galactisch bestel achter je te scharen om zo een piepkleine kans te bekomen om de Reapers te verslaan. Je hebt hiervoor een monitor in de war-room op de Normandy die je Effective Military Strength bijhoudt, en of je deze al dan niet boven een zeker percentage krijgt zal zich weerspiegelen in één van de mogelijke eindes. Je kan die doen stijgen door missies op te lossen, allianties aan te gaan, ontdekkingen doen via exploratie én door de multiplayer te spelen (er bestaat zelfs Ipad en Iphone app “Mass Effect Infiltrator” die hierop inwerkt).

De exploratie van planeten is ook iets anders. Je moet nu geen volledige planeten meer gaan scannen zoals in ME2, maar je doet dit nu op de map van het sterrenstelsel, via radarpulsen uit je schip. Dit is echter niet zonder risico, want de Reapers kunnen deze radarpulsen ook opvangen, en kunnen het systeem dat je aan het exploreren bent binnenvallen om jacht op je te maken.

© BioWare

Er is al wat fankritiek gekomen op de eindes die in ME3 mogelijk zijn omdat ongeacht alle complexe keuzes die de speltrilogie toelaat, je toch uiteindelijk op dezelfde plaats uitkomt. Bioware liet echter al weten om in toekomstige DLC zijn fans tegemoet te komen.

Een mooie kers op de taart van ME3 is zijn multiplayer platform. Ik ben persoonlijk geen grote fan van shooter multiplayers, maar deze vond ik wel de moeite waard. Het is geen fragfestijn tussen spelers, maar wel een coöperatie van maximum 4 spelers tegen steeds zwaarder wordende vijandige waves (een beetje zoals de Zombie multiplayer in Call of Duty). In de elfde wave moet je team het overleven tot hun extractie op het slagveld. Je hebt ook een drietal niveaus waarin je die coöp kan aangaan (bronze-silver-gold). Het toffe is dat je hier niet als Sheppard, maar als een ander karakter kan spelen, dus ook alien rassen. Met een Krogan je vijanden een headbutt rammen kan hier dus en biedt je net iets anders dan het main game. Zeer leuke additie!

Al bij al vond ik de opbouw van ME2 sterker, net zoals de beste Star Wars film ook Star Wars: Episode V – The Empire Strikes Back (1980) is en niet Star Wars: Episode VI – Return of the Jedi (1983). Het zal voornamelijk liggen in het feit dat zowel ME2 als The Empire Strikes Back beginnen met een fantastische premisse, een heel duister plot ontwikkelen en eindigen met een climax. De afsluiter in een trilogie heeft de ondankbare taak om het gewicht van een hele trilogie te balanceren in zijn slot, en ondanks de Ewok-teddybeertjes in Return of the Jedi en de terug samenkomende eindes in ME3, denk ik dat beiden toch degelijk werk hebben geleverd. Speltechnisch is ME3 de betere. De Mass Effect trilogie blijft een sterke aanrader voor iedereen met een liefde voor sci-fi. Dit is een unieke ervaring in een uniek universum.