Jennifer Garner in broeierige Adrian Lyne film Back Roads

Het is tien jaar gelden dat Adrian Lyne nog eens achter de camera kroop, maar volgend jaar zou hij Back Roads (2012) moeten uitbrengen, een film gebaseerd op de gelijknamige roman van Tawni O’Dell.

De 70-jarige Britse regisseur heeft pas op zijn 40ste zijn eerste langspeelfilm gemaakt, maar was al jaren actief in de reclame-sector. Hij is geen ‘veelfilmer’, maar kiest zijn scenario’s zorgvuldig uit. Daarom heeft hij momenteel slechts acht films op zijn actief, maar elk van hen heeft zijn impact gehad. En datgene wat een geniale regisseur onderscheid van de rest, is dat zijn vertel- en filmstijl herkenbaar is.

Lyne is niet geïnteresseerd in helden, maar is opzoek naar de mens met zijn gebreken, beperkingen, fantasieën, drijfveren en geheimen. De films gaan meestal over relaties en de bijhorende dramatische conflicten, meestal tussen een man en een vrouw. Deels door zijn reclame-achtergrond zien zijn films er heel sexy en gesofistikeerd uit, en het zou me niet verbazen dat regisseurs als David Fincher hun inspiratie hebben gevonden in zijn manier van filmen. De visuele stijl die Adrian Lyne gebruikt, die zijn roots kent in de Franse cinema, helpt de acteurs in de ontwikkeling van hun personage, meer dan dat ze erin verzuipen (zoals dat vaak het geval is bij regisseur zoals een Michael Bay). Lyne draait tevens alles op locatie en hecht bijzonder veel aandacht aan details. Films die tot zijn oeuvre behoren zijn Foxes (1980), Flashdance (1983), Nine 1/2 Weeks (1986), Fatal Attraction (1987), Jacob’s Ladder (1990), Indecent Proposal (1993), Lolita (1997) en Unfaithful (2002).

Korte inhoud: De 19-jarige Harley Altmyer (Andrew Garfield) zou op de universiteit moeten zitten, meisjes het hof maken en regelmatig een pint achterover kegelen. Maar daarentegen zit hij in een klein koolmijnstadje, waar nauwelijks werk te vinden is en waar niemand gevoel voor humor blijkt te hebben. Hij zit vast in de backwoods van Pennsylvania waar hij moet zorgen voor zijn 3 jongere zusters. Zijn moeder (Marcia Gay Harden) zit in de gevangenis nadat ze haar man heeft doodgeschoten na seksuele vergrijpen op zijn eigen kinderen. Het leven van Harley is een ware sleur geworden tot hij in de ban raakt en seksueel opgewonden door de melancholische moeder (Jennifer Garner) die iets verder in de straat woont.

En Adrian Lyne kennende mogen we ervan uit gaan dat Jennifer Garner niet al haar kleren zal aanhouden voor deze prent en dat we zeker wat hete scènes mogen verwachten tussen Andrew Garfield en de Alias-actrice. En Jennifer lijkt er ook klaar voor te zijn, na haar beurt in Arthur (2011) waar ze half beschonken Russell Brand wil binnendraaien in sexy lederen outfit. Maar bovenal ben ik benieuwd of de regisseur nog steeds zijn mojo heeft. Ik hoop het althans.