We weten allemaal dat The Academy niet ALLE films uit de oscar-selectie heeft gezien, en al zeker niet de films uit de “kleinere” categorieën (buitenlandse films, documentaires, animatiefilms en kortfilms). Bijgevolg wordt er dan vaak een Oscar gegeven aan een film die tijdens de voorbije weken de beste promotie maakte en niet noodzakelijk de film die met zijn inhoud het meeste indruk heeft gemaakt (mocht deze al in de nominatielijst zitten). Maar het zorgt hoe dan ook voor grappige verrassingen; zoals de oscar voor beste korte documentaire Music by Prudence (2010).
De rel rond deze film deed meer stof opwaaien dan de uiteindelijke inhoud van de prent, over een gehandicapt Zimbabwees meisje met een muzikale gave. Regisseur Roger Ross Williams lag in een zwaar conflict met zijn producer Elinor Burkett. Naar verluidt zou die laatste in Zimbabwe een groep van muzikanten zijn tegengekomen en vond het een uitstekend idee om hierover een film te maken. Daarbij sprak ze Williams aan om er een film over te maken. Maar Burkett is naast producer ook een regisseuse met een eigen mening, en het duurde niet lang of ze wou zich moeien met de creatieve beslissingen van Williams. Ze kon geen vrede nemen met het idee om slechts één meisje te volgen in plaats van de gehele groep, een idee die uiteindelijk zou leiden naar een Oscar. En begin 2009 stapte ze op.
Maar ondertussen werkte Williams verder aan zijn film en kreeg deze erkenning op diverse documentaire filmfestivals. En dat was de joodse redhead Elinor duidelijk niet ontgaan, en ze sprong meteen weer op de kar om een graantje mee te pikken van het succes van de film. Roger Ross Williams had duidelijk de gedrevenheid van deze vrouw op middelbare leeftijd onderschat, die als genomineerde ‘Pulitzer Prize’ journaliste duidelijk niet op haar tong was gevallen. Williams was als beginnende regisseur al even meedogenloos en probeerde kost wat kost alle sporen van de producer te wissen, en alle invitaties voor de prijzen voor zichzelf te houden en deed alsof hij de enige was die op het idee was gekomen. En deze vuile was werd uiteindelijk uitgehangen voor de ogen van miljoenen mensen, tijdens de Oscar-uitreiking.
Williams die helemaal achteraan de zaal zat rende als een gek naar voor met zijn speech die hij al maandenlang had voorbereid, wetende dat de spreektijd beperkt was EN dat Elinor Burkett ook in de zaal aanwezig was (gezien zij een officiële uitnodiging kreeg van The Academy die haar erkende als mede-producer/regisseur). Eenmaal aangekomen graaide hij de Oscar weg en begon een beetje gespeeld aan zijn speech, terwijl mama Williams (en dat is geen grap) met haar wandelstok het pad van Elinor had geblokkeerd. Maar Elinor zou deze gelegenheid niet aan haar neus laten voorbijgaan en stormde met evenveel geweld naar het podium. En toen gebeurde in onversneden Kanye West-stijl iets heel grappigs. Williams was nog maar net bekomen van de emotie of Elinor ontnam hem het woord en brabbelde iets onbegrijpelijks uit. Bekijk het filmpje bij deze post.
Maar niet alle filmpjes uit de kleinere categorieën waren mislukte abortussen van rivaliserende ego’s. Er waren ook nog heel wat mooie kortfilms, met name deze uit de animatie-categorie. De site BuzzFeed heeft de 5 animatiefilms (Logorama, A Matter of Loaf and Death, French Roast, La Dama y la Muerte, Granny O’Grimm’s Sleeping Beauty) dan ook on-line gezet. Enjoy!
