The Road met Viggo Mortensen

De veelgeprezen auteur Cormac McCarthy heeft na No Country For Old Men (2007) van de Gebroeders Coen, een nieuwe verfilming van één van zijn boeken (meerdere malen werd bekroond) in omloop, The Road (2009) van regisseur John Hillcoat.

Maar blijkbaar is Hollywood nog niet klaar voor McCarthy’s grimmige realisme, want de prent werd desondanks de positieve filmkritieken, zwak onthaald bij het publiek. Je zou denken dat de toeschouwer in tijden van crisis kiest voor opbeurende verhaaltjes in plaats van grauwe visies over de nabije toekomst. Met een productiebudget van 20 miljoen dollar bracht de film amper 8 miljoen op in de States, en dat is uiteraard veel te weinig.

Korte inhoud: Door natuurgeweld is Amerika binnen in een korte tijd platgebrand en verwoest. Er zijn weinig overlevenden en aan water en voedsel is gebrek. Slechts bewapend met pistool trekken vader (Viggo Mortensen) en zoon (Kodi Smit-McPhee) door het stoffige en sombere landschap op zoek naar een veilig onderkomen. Hun leven draait om overleven in een omgeving waarbij de grenzen zijn verdwenen tussen goed en kwaad.

Andere rollen zijn weggelegd voor Robert Duvall, Garrett Dillahunt, Guy Pearce en Charlize Theron. Maar alle aandacht gaat uiteraard naar de onherkenbaar bebaarde Mortensen en de jonge Smit-McPhee, die het noodlottige tweetal vertolken waar het in de verhaal allemaal om draait, waar ze het hard te verduren krijgen in een deze doodse en koude omgeving. The Road draait om de overlevingsdrang en liefde tussen de vader en zoon. De kracht zit hem dan ook in de bijna poëtische vertelling van hun relatie en de worsteling met het bestaan. Als we het verhaal bekijken had het een film kunnen zijn van de broers Dardenne.

In zijn vorige film, The Proposition (2005), bespeelde de Australische regisseur John Hillcoat al het thema van het menselijke geweld. In deze western werden twee mannen opgepakt, samen met hun psychopathische broer, en van een brute misdaad beschuldigd. De ordehandhaver maakt dab een bijna onmogelijk voorstel in een poging een einde te maken aan de bloedige vicieuze cirkel. De crimineel moet zijn oudste broer doden ofwel wordt zijn jongere broer vermoord. Ook in The Road wordt het geweld op een poëtisch filosofische manier benaderd, een heel klein beetje in de stijl van de Terrence Malick films, maar het is vooral ook een moralistische prent: “Wij moeten beter met elkaar omgaan. Wij moeten zorg dragen voor onze planeet.”

Speciale effecten zijn niet te bespeuren. Hillcoat nam zich voor een realistische film te maken en koos er daarom voor een prent zonder CGI, maar berust daarentegen wel op de grauwe fotografie van Javier Aguirresarobe (Mar Adentro, The Others) . De film is al vanaf 27 januari 2010 in onze zalen.

*** The Road trailer ***

***Related Post***
10/09/2010: The Road review

2 Comments

  1. Boris Karloff

    Het acteerwerk van Viggo vond ik best te pruimen. Maar die puber daarentegen kon mij niet overtuigen. Nu moet ik erbij vermelden dat ik me al snel stoor aan kind-acteurs. Ik heb altijd het gevoel dat ze teveel reageren als volwassenen en enorm kunstmatig overkomen – of gewoon te kinderachtig of irritant. Ik geloofde hem gewoon niet en uiteraard ging het kleine kind weer de moraliserende wijsneus uithangen. Daarbij zag hij er, in tegenstelling tot zijn vader, ook nog eens veel te verzorgd en gezond uit gedurende deze helletocht. Voor de rest heb ik mij niet verveeld, maar geen grootse film.

    Reply
  2. Accu

    Ik blijf het vreemd vinden dat deze film niet is genomineerd voor beste fotografie bij de oscars. De muziek is oké, maar ik had beter verwacht. Qua verhaal vond ik het begin enorm aangrijpend maar na een uur echt wel eentonig en dan heb je nog een uur te gaan…

    Reply

Leave a Comment

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *