Antichrist (2009) ***½ Blu-ray review

Laat u niet misleiden of afschrikken door de geruchtenmolen die Antichrist (2009) van Lars Von Trier bestempelt als een ‘schokkende gruwelprent’. De meeste van die geruchten komen van mensen die de film niet gezien hebben. Het is voornamelijk een drama tussen een man en een vrouw, en de expliciete beelden (genitale verminking, de truuk met de slijpsteen) duren nauwelijks 2 minuten op een totale speelduur van 104 minuten. De eerste beste Saw-film presenteert meer gruwel in zijn epiloog, dan in deze gehele Antichrist. Naast Inglourious Basterds (2009), The Hurt Locker (2009), Un Prophète (2009) en District 9 (2009) is Antichrist de enige film die momenteel de prijs van zijn filmticket waard is.

antichrist_lars_von_trier_2009_blu-ray.jpg

En toch weet Antichrist niet altijd te overtuigen, maar het is zeker wel een prent met aangrijpende vertolkingen, en dit op zich verdient een bezoekje in de bioscoop. De Franse actrice Charlotte Gainsbourg zet hier een dramatische en ontroerende vertolking neer als een moeder die de dood van haar kind nauwelijks kan verwerken en leeft met schuldgevoelens en pijn op de rand van de waanzin. Zij wordt geholpen door haar man, gespeeld door Willem Dafoe, die zelf therapeut is.

Korte inhoud: Terwijl een echtpaar de liefde bedrijft, valt hun kind uit het raam en sterft. De vrouw raakt in een diepe depressie. Haar man, zelf therapeut, wijst de medische behandeling die ze krijgt af en wil haar genezen met rationele praatsessies. De vrouw heeft een diepe maar onbestemde angst die verband lijkt te houden met het woud waar ze eerder aan een historisch onderzoek naar religieus gefundeerd geweld tegen vrouwen werkte. Om haar met die angst te confronteren reist het paar af naar het woud dat de Bijbelse naam Eden draagt.

De film steekt heel academisch in elkaar in die zin dat de ideeën vaak de bovenhand nemen op het echte drama, en dat is mijn voornaamste kritiek op de film. Dat de ideeën in de film een wel heel vrouw-onvriendelijk portret schetsen moet je er maar bij nemen. Lars maakt geen anti-vrouwenfilm, hij zet wel de vrouw op een troon gedurende de ganse film, maar het is wel een wankele troon die naar het einde toe helemaal door elkaar zakt. De vraag die je op het einde kan stellen is wie de ‘antichrist’ incarneert. De heidense vrouw die liever van een orgasme geniet dan haar kind te redden, de therapeut die de angsten weet bloot te leggen en vaak genadeloos in de ziel van de mens snijdt of de natuur die zijn protagonisten meesleurt in Satan’s Church (de kerk van Satan). Uiteindelijk is de vrouw het slachtoffer die met schuldgevoelens leeft in een wereld die heel vrouwonvriendelijk is, maar in plaats van er zich van af te zetten, herdefinieert ze haar positie. En dit gaat vaak gepaard met gevoelens van woede en schuld.

Muzikale begeleiding ontbreekt vrijwel geheel, maar is op de weinige momenten waar dit wel aanwezig is sterk ondersteunend. Alles is geconcentreerd op de beeldtaal, realistisch en soms zeer surrealistisch op zijn Hieronymus Bosch. Op een gegeven moment zien we tussen de struiken een vos die zijn eigen vlees aan het benutten is. Hij kijkt op en zegt: “chaos reigns”. Later zien we een kraai die reïncarneert uit de dodenwereld en vecht voor zijn leven. In bepaalde shots krijgen we ook extreem vertraagde beelden te zien met waterdruppels of vallende eikels, die ons meeslepen in de waanzin van het moment. De dialogen zijn vlijmscherp en vaak heel hard. Op cinematografisch vlak is het technisch uitstekend verzorgd, sublieme veelal monochrome kleuren en fraai camerawerk van de Brit Anthony Dod Mantle (Slumdog Millionaire) versterken de beklemmende sfeer in hoge mate.

Antichrist 0001Antichrist 0002
© Wild Bunch Benelux

De film is onderverdeeld in verschillende hoofdstukken: Rouw, Pijn, Wanhoop en De Drie Bedelaars (de vos, de kraai en het hert) die waarschijnlijk verwijst naar het gedicht van William Butler Yeats en die misschien wel een mooie handleiding is voor deze Antichrist. Op het einde van de rit zal je ofwel afkerig of enthousiast zijn over de prent, maar geheel onberoerd zal het je toch niet laten. Lard Von Trier is geen doorsnee filmregisseur, maar wel iemand met een geniale en tezelfdertijd knotsgekke geest die met deze film zijn mentale breakdown van zich af wist te schudden. We zijn tevens ook ver weg van de Dogma vormexperimentjes à la Dogville en The Boss of it All. De film, opgedragen aan Andrei Tarkovsky, draait al sinds 16 september 2009 bij ons in de bioscoop.

rating


Beoordeling: 3.5 / 5

Recensie door op 1 oktober 2009

***Related Posts***
25/05/2009: Charlotte Gainsbourg krijgt prijs voor Beste Actrice in Cannes
28/09/2006: Lars Von Trier maakt Antichrist


*** Antichrist trailer ***

4 Comments

  1. BlackMoon

    Von Trier poogt met deze film op bepaalde tenen te trappen, en na het lezen van enkele user reviews op IMDB kan gesteld worden dat hij hier zeker in is geslaagd. Dit maakt Antichrist natuurlijk niet per definitie een goede film, maar eentje voor een select publiek. Voor mensen die opzoek zijn naar nieuwe filmprikkels en graag geprikkeld willen worden, zowel visueel als psychisch, zal deze film zeker positief uitpakken. Het is inderdaad een film die je moet beleven, dan wordt alles wel duidelijk.

    Reply
  2. Mich

    Ik vind hem persoonlijk niet zo goed :s
    Sommige scenes vond ik wel mooi gedaan. Moest het zo gewoon een foto zijn. Prachtig.

    SPOILER!!!!!!
    Maar, het hele betonblok op de penis slaan en dan de man een reach around geven met bloederig plot.
    Andere keer 😉

    Reply
  3. tagoean

    …deel ik jouw mening. Ik vond dit best een knappe prent. Niet zozeer de absolute hoogvlieger van het jaar. Maar ik hou wel van films waar je achteraf (na het zien) nog mee bezig bent, over nadenkt. Bij deze prent is dat zeker het geval. Iedereen dit dat onkent heeft gekeken voor dat ene moment waar de clit eraf gaat. Inderdaad dat mensen hierdoor geshockeerd zijn maar veelal saw bejubelen gaat er bij helemaal niet in. Maar dat Lars bij het maken van deze film inderdaad wel even wat moeilijker had (om het met een eufemisme uit te drukken) is ook zo klaar als pompwater.

    Reply
  4. tagoean

    … geloof ik al helemaal niet dat het Von trier ook maar 1 moment om te doen was om mensen op hun tenen te trappen. Ik geloof nooit dat het de regisseur z’n doel was om op tenen te trappen. Ik denk zelfs dat Von trier bij het maken van de prent zeer weinig aan publiek heeft gedacht.

    Reply

Een reactie achterlaten op tagoean Reactie annuleren

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *