De producenten van filmmaatschappij Warner Bros zijn in de wolken zo te zien. Het succes van Sex and the City (2008) van Michael Patrick King overtreft hun stoutste dromen: in het openingsweekend in de Verenigde Staten bracht de film al 55 miljoen dollar op en kwam binnen op de eerste plaats.
“Dit is bijna twee keer het bedrag dat we hadden verwacht”, stelt Warner-distributeur Dan Feldman tegenover CNN. “De resultaten van SATC zijn werkelijk verbluffend.” Dat vond ook persbureau Reuters, dat grapt: “Als er dit weekend geen vrouw op straat te bekennen was dan kwam dat omdat zij allemaal in de bioscoop zaten.”
Het zou de eerste keer zijn dat een film die alleen gericht is op vrouwen, zo goed scoort. Het persberichte pakte graag uit met het feit dat SATC de kaskraker Indiana Jones and the Crystal Skull (2008) van de eerste plaats had verstoten, en ook in Groot-Brittannië en Duitsland bereikte de film nummer één. Filmanalisten zouden in het duister tasten over de vraag hoe Carrie Bradshaw en haar kwebbelende vriendinnen de stoere Indiana Jones hebben kunnen overtreffen. In de filmindustrie wordt immers het grootste geld verdiend aan jonge mannen, die massaal uitrukken om van een actiefilm een kaskraker te maken. SATC laat dus zien dat een vrouwen ook een zeer lucratieve doelgroep kunnen zijn. “Dit is een blockbuster voor vrouwen”, stelt dan ook Paul Dergarabedian, voorzitter van onderzoeksbureau Media By Numbers.
Wat een marketing-gelul van die Warner Bros promo-junkies! De verwachtingen na de MEGA-promotie-campagne voor deze New Line film lagen op heel wat filmsites véél hoger dan 50 miljoen dollar bij openingsweekend. Sommige bronnen spraken van 80 zelfs 100 miljoen dollar. Zeker wanneer het populaire tv-kanaal HBO alle middelen zou inzetten om prmotie te maken. Ik vind het dus wel grappig om te lezen dat de studio nooit had gedacht de kaap van 50 miljoen te halen. Maar natuurlijk liggen deze persberichten volledig in de marketing-strategie, het is trouwens reclame waar ze niet moeten voor betalen. Nieuwsredacties die niet beter weten, en bij ons is dat bijna elke nieuwsdienst, gaan deze promo dan ook verspreiden.
Natuurlijk is een opening van 50 miljoen dollar een mooi resultaat, maar dat zegt niets over de kwaliteit van de film. Trouwens is dit resultaat misschien toch niet zo indrukwekkend. Laten we de zaken in perspectief zetten. Er was geen echte concurrentie voor Sex and the City. Indiana Jones was al een week uit en had al een slordige 170 miljoen dollar binnengehaald in de States. Dat betekent dat bijna elke fan de film al had gezien in zijn eerste week van release. Daarnaast kwam die dag ook de bescheiden debuut-thriller The Strangers (2008) uit die wordt versleten door filmcritici als “a pile of tasteless genre garbage“, de low-budget debuut documentaire Bigger, Stronger, Faster* (2008) en low-budget debuut-komedie The Foot Fist Way (2006) die na 2 jaar nu pas zijn release heeft gekregen en waarvan de kritieken niet echt enthousiast over waren.
Laat me duidelijk zijn, Sex and the City is een draak van een film. Het is een pijnlijke 143 minuten durende ervaring in een wereld vol met holle karakters en overvloedige product placement waar je spontaan Marxistische sympathieën van krijgt. Het had trouwens veel weg van een tandartsbezoek waarbij je véél te lang in de wachtzaal zit met een verfrommelde 4 jaar oude Flair. Ook de fans van de serie vinden het maar niets en de mensen die voor het eerst de soap-opera ontdekken zijn ook niet echt laaiend enthousiast. Rotten tomatoes geeft de film amper 54% met de terugkerende kritiek dat de film een eindeloos en veel te lang durend samenraapsel is van flauwe momenten. Dit wordt omschreven als de ultieme vrouwenfilm. Ik zeg als man, “vrouwen verdienen beter”. Sommige tv-series blijven best op het kleine scherm, en zeker een serie die iets teveel probeert zijn fans te behagen.
Of er al dan niet een sequel komt valt nog maar te bezien, want de “novelty” is nu zeker weg. Ik betwijfel tevens dat er een tweede stormloop zal zijn na deze ontgoocheling. Trouwens denk ik niet dat de actrices (Sarah Jessica Parker, Kim Cattrall, Kristin Davis, Cynthia Nixon) korting zullen geven op hun royale gages, integendeel. De productiekost van deze film bedraagt 65 miljoen. Reken daar nog bij de peperdure mediacampagne en distributiekosten en je weet dat deze film op z’n minst 150 miljoen dollar moet opbrengen om comfortabel te zijn. Daar is deze prent nog ver van af. Ter info: de vrouwen krijgen al een miljoen dollar per aflevering, dus denk ik dat ze voor deze film minstens 5 keer zoveel hebben gekregen – wat mij doet vermoeden dat de film waarschijnlijk meer kost dan 65 miljoen, …but who cares.
***Related Posts***
02/03/2008: Loonsverhoging voor de Sex and the City cast
27/05/2007: Sex and the City krijgt regisseur
12/04/2005: Kim Cattrall laat niet met haar sollen
26/03/2005: Sex and the City cast voorbereidingen
Enkele interessante statistieken van op IMDb:
Indie 4 haalt 7.2 op 58,000 stemmen.
SatC haalt 4.8 op 12,000 stemmen.
Op Indie 4 stemden er 6,000 vrouwen, die het een gemiddelde gaven van 7.3.
Dit tegenover 48,000 mannen die het een gemiddelde gaven van 7.2.
Op SatC stemden 5,000 vrouwen, die het een gemiddelde gaven van 7.4.
Tegenover 7,000 manne die het een gemiddelde gaven van 3.8.
Er hebben dus zowat evenveel vrouwen op Indie 4 als op SatC gestemd, en ze vonden ze allebei zowat even goed.
De mannen daarentegen hebben zeer positief voor Indie 4 gestemd, maar vonden SatC afschuwelijk.
Zo gaf 50 percent van de mannen SatC een score van 1, en 50 percent van de vrouwen gaf SatC een score van 10.
Dus volgens de vrouwen is SatC even goed als Indie 4, en zelfs beter. Maar het zijn de mannen die vinden dat het niet smaakt, en hun stem weegt het meeste door.
Ik heb deze afgelopen maandag ook gezien en hoewel ik altijd een grote fan ben geweest van SATC, vond ik de film helemaal niet zo super. Heel voorspelbaar en in het begin van de film zelfs veel over-acting.
Eerlijk gezegd vond ik het min of meer een overbodige film. Sommige scènes hadden helemaal geen meerwaarde en totaal overbodig. De typische sfeer van SATC vond ik toch wel ontbreken en het lijkt wel alsof ze allemaal echte softies zijn geworden. Het scherpe randje typisch aan de serie is gewoon niet terug te vinden in de film. Alles bleef nogal oppervlakkig.
Meer een dvd-film maar zeker geen bioscoopfilm.
Kan iemand mij uitleggen waarom deze film R-rated is? Zelfs de nieuwe Beverly Hills Cop 4 zal PG-13 zijn. De wereld op z’n kop. :s
Eigenlijk zijn SATC en Indy 4 niet met elkaar te vergelijken. De doelgroepen van beide flicks zijn heel anders. Ik kan me weinig mannen voorstellen die voor hun plezier naar SATC gaan bijvoorbeeld, dat in tegenstelling tot een bioscoopbezoek voor Indy 4. De score op de IMDB (zie comment van Sander) bevestigt dat.