Funny Games met Naomi Watts en Tim Roth

Ik ga niet verder uitwijden over de noodzaak van remakes, en al zeker niet over remakes van een film die maar 10 jaar oud is, maar één ding is zeker, deze Funny Games U.S. (2007) van de eigenzinnige Oostenrijker Michael Haneke heeft een sterk promotieteam achter zich. De media-campagne is omni-present en hoewel je eigenlijk wel beter af bent met het origineel uit 1997, is de verleiding groot om zich nog eens te verwennen met deze treffende thriller van twee jonge mannen die een gezin terroriseren met psychologisch en fysisch geweld. De film ligt dan ook in de lijn van dit ander meesterwerkje Das Experiment (2001) van Oliver Hirschbiegel (Der Untergang, The Invasion). Deze remake is er gekomen om het Amerikaanse publiek te bekoren die liever geen ondertitels lezen en liever bekende koppen aan het werk zien.

Korte inhoud: Ann (Naomi Watts), George (Tim Roth) en hun zoon Georgie (Devon Gearhart) zijn op weg naar hun buitenverblijf om er de zomer door te brengen. Hun buren, Fred (Boyd Gaines) en Eva (Siobhan Fallon), zijn al aangekomen en ze hebben afgesproken om de volgende ochtend met z’n allen een partijtje golf te gaan spelen. Terwijl haar man en haar zoon druk in de weer zijn op de zeilboot die ze onlangs hebben opgeknapt, begint Ann het avondeten klaar te maken. Plots komt ze oog in oog te staan met Peter (Brady Corbet), een uitermate beleefde jongeman. Hij is één van de gasten van haar buren en is door Eva gestuurd om enkele eieren te vragen. Ann maakt aanstalten om hem de eieren te geven, maar aarzelt plots. Hoe is Peter bij hen binnengekomen? De zaken nemen snel een vreemde wending. De vriend van Peter, Paul (Michael Pitt) komt ook langs en dan beginnen de zaken uit de hand te lopen. Al gauw zijn Ann en haar gezin gevangenen in hun eigen huis en worden ze onderworpen aan een reeks sadistische spelletjes… Hier is de trailer.

Funny Games

Iedereen die het origineel heeft gezien weet dat Funny Games een behoorlijk heftig avontuurtje is. Het verhaal is eenvoudig maar slaat in als een bom. Haneke wou dan ook niet erg veel veranderen aan het oorspronkelijke verhaal, de boodschap is volgens hem duidelijk en nog steeds relevant. Haneke beweert dat hij het Amerikaanse publiek voor ogen had bij het maken van de originele versie van Funny Games. “It is a reaction to a certain American Cinema, its violence, its naiveness, the way American cinema toys with human beings. In many American films violence is made consumable.” Maar omdat het gros van de Amerikaanse bioscoopbezoekers het liefst hapklare brokken krijgen voorgeschoteld en nog altijd geen zin hebben om ondertiteling te lezen, kreeg Funny Games in de VS geen poot aan de grond. Toen de Britse producent Chris Coen Haneke in 2005 benaderde om een Engelstalige remake te maken, stemde de regisseur vrijwel direct toe. Onder één voorwaarde: hij wilde Naomi Watts in de hoofdrol. Zij hapte toe na lang aarzelen en besloot zelfs om de film mede te produceren. Haneke besloot om er een shot-by-shot remake van te maken. Het enige dat anders is in deze nieuwe versie ten opzichte van het origineel, zijn de acteurs, de taal en de locatie waar een en ander zich afspeelt. De rest is een exacte kopie – zelfs de decors werden trouwens volledig nagebouwd.

Maar voor de mensen die het origineel al hebben gezien heeft deze film geen echte meerwaarde. De films van Michael Haneke (Caché, Code Inconnu) zijn vaak zware kost en je blijft na afloop met meer vragen zitten dan dat je antwoorden hebt gekregen. Een bewuste keuze van de regisseur, die zijn kijkers nadrukkelijk een spiegel voorhoudt en bedrieglijk speelt met gewetensvragen, schuld- en verantwoordelijkheidsgevoelens. “I’m trying to find ways to show violence as it really is: it is not something that you can swallow. I want to show the reality of violence, the pain, the wounding of another human being.” Heb je nog geen of weinig ervaring met het werk van Haneke, dan zou deze Amerikaanse uitvoering van de cultklassieker wel eens een overdonderende kennismaking kunnen zijn. De film komt bij ons uit op 16 april 2008.

*** Related Post ***
02/10/2007: Funny Games trailer

5 Comments

  1. Accu

    Wat ik niet snap is waarom Haneke een shot-voor-shot remake maakt van z’n eigen film. Ik bedoel als het shot-voor-shot is kunnen ze toch ook een ander regisseur vragen om dit te doen.

    Reply
  2. Ivo

    ik heb de trailer net bekeken en die spreekt me toch wel erg aan. Heerlijke old school muziek met creepy beelden. Ik vond Michael Pitt in murder by numbers al goed en heb het idee dat hij hier een zelfde soort rol speeld.

    Reply
  3. ghostrider

    ik heb de film gezien en die is niet realistisch (dat kastje dat hij pakt). ik had er veeeeel meer van verwacht net zo slecht als vantage point

    Reply
  4. Baron Von Marlon

    Nooit gedacht dat psychopaten zo saai konden zijn.
    Verder is de film langdradig en niet realistisch.
    Heb niets tegen psychologische thrillers, maar deze film is gewoon dom.

    Reply
  5. Melissa

    Ik vind deze film echt top. Ik heb hem nu al een paar keer gezien, en ik moet zeggen dat hij heel raar/weird is. Maar [b]daarom[/b] vind ik het een goeie film. Ik wil niets verklappen, maar je hoopt dat dingen de ene kant oplopen, en dan gaat het niet zoals jij wilt en denkt dat het gaat. Ik vind dat echt top! Ook zijn er scene’s waar het heel stil is, waar haast niets gezegd word, waar het een beetje langdradig is, maar het geeft een soort spanning weer. Echt leuk gedaan, deze films is echt orgineel.

    Reply

Leave a Comment

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *