Elizabethtown, met Kirsten Dunst en Orlando Bloom

Romantische komedies, ik heb er een ingewikkelde relatie mee. Het is ook een genre die men gemakkelijk op lyrische wijze met de grond gelijk kunnen maken, terwijl we volledig naast de kwestie zwetsen. Romantische komedies kunnen een verleidelijke cocktail zijn van humor en romantische hoogtepunten, dat het ons in het diepste raakt.

En daarmee hebben het veel mensen moeilijk. Soms word ik er ook zenuwachtig van, zoals dat het geval was bij Bridget Jones’s Diary (2001), een fake, gerecycleerde, zielloze opsomming van clichés en voorspelbare plotwendingen. En soms word ik erdoor verrast en laat ik me bewust meeslepen door personages van vlees en bloed, de originele verhaaltwists en de echte humor, zoals (van Britse makelij) Four Weddings and a Funeral, Love Actually, (van Franse stempel) Le Fabuleux Destin d’Amélie Poulain, (en van Amerikaanse signatuur) As Good as it Gets, Moonstruck, Jerry Maguire, Garden State, Shakespeare in Love.

Toen ik de affiche zag van Elizabethtown (2005), had ik meteen een lichte afkeer bij naam van Kirsten Dunst, maar ik werd gerustgesteld door de aanwezigheid van regisseur Cameron Crowe (Singles, Jerry Maguire, Vanilla Sky, Almost Famous) die bij deze film het roer in handen zal nemen en het schip kan navigeren uit de poel van de platvloerse humor en de goedkope romantiek.

Korte Inhoud: Een paar uur nadat Drew Baylor (Orlando Bloom) is ontslagen van zijn werk waar hij een zware financiële blunder heeft veroorzaakt en op het punt staat een eind te maken aan zijn leven, krijgt hij te horen dat zijn vader is overleden. Als enige zoon gaat hij terug naar Elizabethtown voor de begrafenis. Tijdens de vlucht naar huis ontmoet hij de scherpzinnige en grappige stewardess, Claire (Kirsten Dunst), die hem door de moeilijke periode heen helpt en bewijst dat fantastische dingen altijd onverwacht gebeuren.

Ik heb er toch geen goed gevoel bij na het zien van de trailer. Regisseur Cameron Crowe heeft bewezen dat hij grappige momenten kan kruiden met warme romantiek, samen met een niet oninteressante levensfilosofie. En hier lijkt de levensles zich toe te spitsen op de vader-zoon relatie. De jongens-achtige Orlando Bloom lijkt zich perfect in het genre te hebben gesmolten, en we zien ook nog de aanwezigheid van een aantal vaste waarden zoals Alec Baldwin en Susan Sarandon. Maar looks kunnen bedriegen en de herinneringen van Wimbledon spoken nog altijd in mijn hoofd. De eerste beelden ruiken trouwens naar melige sentimentaliteit (iets wat ik van Crowe niet gewend ben) en ik ben er niet van overtuigd dat Bloom/Dunst een geloofwaardig koppel vormen…laat ik het anders zeggen: Bloom en Dunst passen gewoon niet bij mekaar. Het heeft er alle schijn van dat ze gezocht hebben naar twee schattige jonge acteurs, maar niet stil stonden bij de vraag of die twee wel samen passen. Doet me een beetje denken aan Ralph Fiennes & Jennifer Lopez in Maid in Manhattan of Natalie Portman & Hayden Christensen in Star Wars Episode II: Attack Of The Clones. IT DOES NOT MATCH! Na vijf sterke films zou dit voor Cameron wel eens zijn eerste flop kunnen zijn. Elizabethtown is bij ons in de zalen vanaf 9 november 2005.