Commentaar op de OSCAR uitreiking

Het was dus de nacht van Million Dollar Baby (2004) op de 77e Academy Awards, met de film van Clint Eastwood over een vrouwelijke bokser die met haar leven iets wil aanvangen. De film kaapte 4 oscars: Beste Film, Beste Actrice (Hilary Swank), Beste Regisseur (Eastwood), Beste Supporting Actor (Morgan Freeman). En met deze beslissing was het niet enkel de nacht van Eastwood’s overwinning, maar eveneens de nacht van Scorsese’s nederlaag, die voor de 5de keer het beeldje voor beste regie aan zijn neus zag voorbij gaan. Maar zijn film The Aviator heeft toch maar schoon 5 oscars mogen ontvangen, waaronder Best Supporting Actress (Cate Blanchett).

In het begin leek het er naar uit dat The Aviator het toch zou halen, met de typische kleine oscars voor kostuums, cinematografie, art direction en montage. Maar het hart van de Oscars lag dit keer niet bij de technische hoogstandjes, dan wel bij de emotie van Million Dollar Baby.

De ceremonie duurde iets over de 3 uur, wat meteen een kortere oscarceremonie was in vergelijking met het lang uitgesponnen 4 uur durende festijn van vorig jaar. De host Chris Rock, die veel kritiek over zich heen kreeg, deed een voortreffelijke prestatie, met een korte en krachtige openingsspeech. (Steve Martin en Billy Cristal blijven toch nog altijd de meesters). Maar vooral de kleine montagesequentie van de interviews die Chris Rock deed in een lokale bioscoop waren grandioos. Hopelijk kunnen jullie deze ergens downloaden op oscar.com.

De Best Song liedjes tussenin waren een minpunt tijdens de uitreiking. Beyonce begon met een liedje, in wat verondersteld Frans zou moeten zijn, en later moesten we ook een vreselijk gejank aanhoren van Antonio Banderas.

Iedereen was blij met Jamie Foxx die de Beste Acteur oscar won. Zijn toespraak, bevatte zowel humor als uitingen van diepe emoties:

Over zijn grootmoeder Marie zei hij:“She was my first acting teacher. ‘Stand up straight. Put your shoulders back. Act like you got some sense.’ We would go somewhere, and she would say, ‘Act like you been somewhere.’ And she would whoop me, but then she would talk to me – and she still talks to me now, only now” zei hij, “she talks to me in my dreams. And I can’t wait to go to sleep tonight, because we got a lot to talk about. I love you.” En traantjes kwamen er niet alleen van hem…

Toch was het geen fantastische uitreiking. In tegenstelling tot vorig jaar bleef alles heel beschaafd en vooral heel kort. En op het einde van de rit gingen de meeste films niet met lege handen naar huis. Eigenaardig was toch de afwezigheid van Passion of Christ (misschien iets te anti-joods) en Fahrenheit 9/11 (Moore wou in de categorie Beste film i.p.v. Beste Documentaire – BIG MISTAKE). Leonardo en Scorsese zullen waarschijnlijk die avond op de after parties even diep in het glas kijken op kosten van Hilary en Eastwood…

Hier is een link naar de foto’s.