Wat gaat er in een tienerhoofd om als je moeder van de ene dag op de andere verdwijnt? Niet zo heel veel, zo blijkt uit White Bird in a Blizzard (2014), de nieuwste film van Gregg Araki. Het leven kabbelt rustig verder en na een paar jaar ben je je moeder helemaal vergeten… Dat er echter nog van alles onder de oppervlakte borrelt, kom je pas gaandeweg te weten. Araki houdt immers van dysfunctionele personages die niet helemaal sporen. Het geheel levert een aardige film op die het vooral moet hebben van het uitstekende acteerwerk.
Korte inhoud: Hoofdpersonage Kat Connors (Shailene Woodley) is een zeventienjarige zorgeloze tiener die avontuurt met haar buurjongen Phil (Shiloh Fernandez) (letterlijk: the boy next door). Haar vader Brock (Christopher Meloni) is een zakenman die niet veel thuis is, terwijl haar moeder Eve (Eva Green) het huishouden doet. Kats leven wordt echter overhoop gegooid wanneer Eve van de ene dag op de andere zomaar verdwijnt. Niemand weet waar haar moeder naartoe is en ook de politie vindt geen enkel spoor.
Toch lijkt Kat zich aanvankelijk weinig zorgen te maken over haar moeders verdwijning. Het leven gaat verder en Kat gaat studeren. Twee jaar later keert ze tijdens de zomervakantie naar huis terug en hoort ze dat haar vader een relatie heeft met een collega. Dat vindt ze fijn voor hem, maar ze gaat toch ook nog de detective opzoeken die destijds de zoektocht naar haar moeder leidde. Dat gesprek leidt tot heel nieuwe inzichten bij Kat.
Het verhaal wordt verteld door middel van flashbacks die laten zien hoe Eve na haar huwelijk met de saaie Brock transformeert van avontuurlijke vrouw naar de perfecte huisvrouw. Daardoor wordt ook duidelijk dat de personages, hoewel op het eerste gezicht perfect normaal en gelukkig, helemaal niet zo stabiel zijn als we dachten. Voor wie al eens een film van Gregg Araki heeft gezien, komt dat niet als een verrassing want ook in vorige films als Mysterious Skin of Kaboom worstelen de personages met zichzelf en hun omgeving.
White Bird in a Blizzard focust vooral op de twee vrouwelijke hoofdpersonages, aan de ene kant is er Kat die seksueel ontluikt en samen met haar vrienden Beth en Mickey haar (vooral seksuele) avonturen bespreekt. “I miss fucking you”, zo zegt Kat tegen een personage. Aan de andere kant is er Eve die zich gevangen voelt in haar leven van perfecte huisvrouw en daarom buurjongen Phil verleidt. Eve ziet in de speelse Kat haar definitief afgelopen avontuurlijke leven en wil dit terug in plaats van haar saaie huwelijk. In contrast met de twee vrouwen staat de eendimensionale vader Brock die we alleen zien als hij terugkomt van zijn werk en als de verdiener van het gezin.
Visueel valt White Bird in a Blizzard vooral op door Araki’s gebruik van heldere kleuren. Geen sepia of fletse kleuren voor de regisseur, kleuren moeten er duidelijk uitspringen. Dat geeft vaak een ongemakkelijk gevoel als een tragische scène met heel veel kleur wordt getoond. Af en toe gaan we naar Kats droomwereld waarin door een sneeuwstorm vooral de kleur wit overheerst (vandaar de titel). Het verhaal speelt zich af in 1988 en daarvan maakt Araki gretig gebruik in de soundtrack. Zo hoor je o.a. Tears for Fears, The Pet Shop Boys en The Cure passeren. Ook deze vrolijke, zorgeloze muziek wordt vaak over scènes gezet die visueel een heel ander gevoel geven wat de awkwardness alleen maar vergroot.
De film is gebaseerd op een boek van Laura Kasischke van wie eerder Suspicious River en The Life Before Her Eyes (met Uma Thurman en Evan Rachel Wood) werden verfilmd. Araki herwerkte zelf het boek tot filmscript en maakte er een kruising van een mysteriefilm en een coming-of-agefilm van. Want hoewel de verdwijning van Eve constant in de achtergrond aanwezig is, focust het verhaal toch vooral op de volwassenwording van Kat. Kat weet wat ze wil en heeft geen probleem om erachter aan te gaan. Als ze bijvoorbeeld in de koffer wil duiken met de detective die haar moeders verdwijning onderzoekt, dan doet ze dat ook en vertelt ze het achteraf in geuren en kleuren aan haar vrienden.
© Lumière
In de cast zien we heel wat bekende gezichten, naast Shailene Woodley (Insurgent, Divergent), Christopher Meloni (“Law & Order: Special Victims Unit”) en Eva Green (The Dreamers, Casino Royale) zien we ook Shiloh Fernandez, Gabourey Sidibe, Angele Bassett, Thomas Jane en Dale Dickey. Een speciale bijrol is er voor Sheryl Lee, die als Laura Palmer in “Twin Peaks” het meest bekende lijk uit de televisiegeschiedenis speelde. Araki noemt Lees vertolking in “Twin Peaks” overigens zelf “one of the greatest performances in the history of cinema”.
White Bird in a Blizzard is vooral het bekijken waard door de acteerprestaties van Eva Green, die Eve speelt in een pure campstijl, en Shailene Woodley, die de overgang van onzekere tiener naar volwassen vrouw perfect weergeeft. Ook Araki’s sfeerschepping maakt deze prent zeker het bekijken waard. Helaas wordt het mysterie rond de verdwijning van Eves moeder nogal snel afgehaspeld op het einde van de film en dat kost punten en sterren.
White Bird in a Blizzard ging in 2014 in België in première op het Filmfestival van Gent. Ondertussen ligt de DVD reeds in de winkels. Daarop staan helaas geen extra’s.
Beoordeling: 3 / 5
Recensie door Karen op 2 april 2015
*** White Bird in a Blizzard trailer ***
Die film werd vorig jaar al uitgebracht op VoD in Nederland. Geen slechte film, Araki blijft een meester in coming to age films. Veel van zijn stijlfiguren komen terug, het gebruik van een welbepaald kleurenpalet, die typische soundtrack, en uiteraard veel seks. Enkel het acteerwerk viel wat tegen, met een compleet gebrek aan nuance, laat staan een beetje cynisme. Woodley vond ik zelf eigenlijk niet zo goed spelen en Eva Green mag weer een bezeten typetje neerzetten.
Geen slechte film, maar er zijn betere Araki films.