Bij het zien van Super 8 (2011) dacht ik meteen dat regisseur J.J. Abrams naar zijn jeugdjaren wou terugkeren, een beetje zoals George Lucas dat deed met zijn American Graffiti (1973). Je merkt meteen dat hij heel vertrouwd is met die periode. Maar in tegenstelling tot de film van Lucas, verliest deze prent gaandeweg zijn ziel in de speciale effecten en de blauwe anamorphic lens flares.
Korte inhoud: In de zomer van 1979 sluit de Amerikaanse Luchtmacht een sectie van Area 51. Alle materialen worden per trein vervoerd naar een opslagplaats in Ohio. De trein wordt echter aangereden door een truck en ontspoort. Een groepje kinderen, dat bezig is om hun eigen zombie-film te maken met hun ‘Super 8’ camera, stuit op de ravage. Al snel wordt vermoed dat het niet om een ongeluk gaat, als er plotseling verdwijningen plaatsvinden en onverklaarbare dingen gebeuren. Een lokale sheriff (Kyle Shandler) probeert het mysterie te ontrafelen, maar wil hij de angstaanjagende en onmenselijke waarheid wel weten?
Ook al vind ik het acteerwerk wat wisselvallig, moet ik toch bekennen dat de 13-jarige Elle Fanning een vat vol acteertalent is, en net zoals haar iets oudere zus (Dakota) zullen we nog heel veel van dat meisje horen. Maar naast haar zijn er niet meteen vertolkingen waar je van achterover zult vallen. Maar je voelt wel doorheen de beelden de aanwezig van Steven Spielberg, iets wat meteen voor de nodige magie zorgt. Mocht Abrams zijn personages iets beter hebben uitgewerkt en al de cgi-troep achterwege gelaten, dan had deze prent gemakkelijk van het niveau van E.T.: The Extra-Terrestrial (1982) kunnen zijn.
Super 8 heeft tevens een film in een film. De jongeren zijn bezig met het maken van een zombiefilm (waarschijnlijk ook aan verwijzing naar de jeugdjaren van de twee filmmakers). En het is net het productieproces van deze prent die ervoor zorgt dat ze bij toeval getuige zijn van het trein-ongeluk. De omver gevallen camera filmt het wezen die uit de trein ontsnapt, maar dan gebeurt er verder niets meer. Het ontdekken van het buitenaardse wezen op de super 8 camera is tevens van ondergeschikt belang. Meer nog, de HOOFDPERSONAGES hebben geen enkele invloed op de gebeurtenissen. Alles draait rond de nostalgie van het moment, en voor Amerikanen die in die periode zijn geboren zal dit wel volstaan. Op het einde krijgen we zelfs de volledige kortfilm te zien die de jongeren hebben gemaakt, en dit heeft een beter plot dan de film op zich.
© Universal Pictures Home Entertainment
Het ziet er allemaal heel mooi uit, maar het is één van de meest overbodige films en misschien wel, tezamen met The Tree of Life (2011), één van de grootste teleurstellingen van 2011. Abrams probeert iets teveel Spielberg te imiteren, maar het gaat hem niet af en hij overstijgt amper het cliché of de hommage. Het enige wat de film overstijgt, is het gewone moster-genre.
Maar de blu-ray van Super 8 maakt dan weer veel goed, met zijn meer dan 2 uur durende extraatjes, naast de audio-commentaar van J.J. Abrams waar je heel wat opsteekt van het filmproces. Zeker een aanrader voor mensen die in de filmsector werkzaam zijn.
Beoordeling: 2.5 / 5
Recensie door Dave op 30 november 2011
***Related Post***
14/05/2011: Spielberg en JJ Abrams werken aan Super 8
Ik vond deze echt slecht. Ik snap niet hoe twee genieën met zo’n middelmatig product kunnen afkomen. Cloverfield was op z’n minst nog spannend, deze is gewoon slaapverwekkend. En hoe onrealistisch kan een treincrash zijn?!? Komaan, dit was ronduit belachelijk. Een wagen die tegen een rijdende trein vliegt, die wordt tot pulp gereden en niet vice-versa.
Had hoge verwachtingen, maar het was één grote teleurstelling, om nog maar te zwijgen van dat idiote einde, waar de alien een schip maakte met rommel en één kubus. Vraag me af waarvoor al die andere kubussen dienden.
En sorry dave, maar nostalgie was het voor mij ook al niet, of toch zeker niet vergeleken met American Graffiti.
Het is een samenraapsel van heel wat andere films (ET, The Goonies,…), maar veel minder goed. Leek bij momenten op een zeemzoete Disneyfilm met een plot die geen steek houdt.
Een mooie boodschap heeft de film: det hele dorp staat in rep en roer maar die jongeren maken zich vooral druk over kalverliefdes en het in elkaar steken van een zombieprent. Ik snap ook die kubus niet, leek er wel met de haren bijgesleurd.